_το δέον

Ενσάρκωνε το δέον

Δεν είχε άλλη σάρκα

ήταν μια σάρκα που σάπιζε..

Η απανθρωπία που καταβάλει κάποιους ανθρώπους έχει ως προϋπόθεση την κατάπνιξη του θέλω τους....
Για κάποιους λόγους που έχουν να κάνουν με την "στερεότητα" του κόσμου  δεν εκτέθηκαν ποτέ στην αβάσταχτη και γλυκιά  ανθρωπιά του θέλω τους....
Ο κόσμος έπρεπε πάση θυσία να μείνει στέρεος.
Δεν χώραγε αμφισβήτηση, φαινότανε αλάνθαστος.... ήταν και βαρύς ο βηματισμός του, σα να φορούσε χοντρά στιβάνια... ποιό θέλω να του αντισταθεί!

Έτσι οι άνθρωποι αυτοί  στερήθηκαν τις  δοκιμασίες και τα μαρτύρια του θέλω τους... την ευπάθεια και την άστατη μεταβλητότητά του, που όμως παρ'όλα  τα μειονεκτήματά του, είναι ικανό να γκρεμίσει ένα σπίτι, μια πόλη, τον κόσμο όλο...
Δεν αφέθηκαν ποτέ στις ταραχές που συνοδεύουν τον άνθρωπο που θέλει κάτι.... κι έτσι ταραγμένος καθώς είναι και συνεπαρμένος από την δύναμη του θέλω του, βγαίνει έξω από τον εαυτό του, ζητώντας και κραυγάζοντας : Σε θέλω....
Έτσι έχασαν την ευκαιρία να ακούσουν την φοβερή ηχώ να τους αντιγυρίζει : Ποιός είσαι εσύ που θέλεις;

Από εδώ, από αυτή την φοβερή αναμέτρηση - διάλογο,  όπου όλα αποκτούν το μέτρο τους και γίνονται άξια ή ανάξια, καθώς ο κόσμος δεν υποχωρεί και αντιστέκεται, ξεκινάει η περίφημη και θαυμαστή ανθρώπινη περιπέτεια... 
Ανοίγονται τότε για τον άνθρωπο,  οι εξής δρόμοι : να προσπαθήσει να συντρίψει τον κόσμο έχοντας ως όπλο και εργαλείο ταυτόχρονα ένα ισχυρότατο πολιορκητικό θέλω (νεώτερος άνθρωπος) ή να βουτήξει σε μια μεγαλειώδη κατάδυση αυτογνωσίας και γνώσης,  μέσα σ' έναν ωκεάνειο, ρευστό κόσμο, μόνο μ' ένα γυμνό πρωτεϊκό θέλω (δύτης άνθρωπος).

Οι άνθρωποι όμως που ενσαρκώνουν το δέον, στέκονται σε μια περιοχή  πριν την έναρξη της ανθρώπινης περιπέτειας....

Με κατεστραμμένο θέλω  η ανθρώπινη ύπαρξη χάνει την σάρκα της και  τα τοιχώματά της μπορεί να γίνουν τόσο εύθραυστα όσο το τσόφλι ενός αβγού....
Εάν το τσόφλι δεν σπάσει προσχωρώντας στην επικράτεια της κατατονικής απάθειας και της τρέλας, μετά από συνεχείς μεταθέσεις, αναχαιτίσεις, διαστροφές και βιασμούς της θέλησης, ο άνθρωπος αυτός αποδέχεται την εισβολή της σταθερότητας, υιοθετεί και ενσαρκώνει το δέον,  το οποίο  και καταλαμβάνει πλέον όλο τον χώρο.

Ο άνθρωπος που ενσαρκώνει το δέον, επιβάλλει έναν σταθερό ωρολογιακό ρυθμό στα πράγματα και στην ζωή, παρόμοιο με αυτό που έχουν οι εποχές: άνοιξη, καλοκαίρι , φθινόπωρο, χειμώνας -καμία διαταραχή της σειράς.
Είναι  αδιαπραγμάτευτος,  σαν τις σωματικές ανάγκες : πείνα, φαί, ύπνος, ιδρώτας, κόπωση, οι οποίες και σκιαγραφούν το εύρος της λογικότητάς του.
Είναι στερεοτυπικά επαναλαμβανόμενος και βαρετός  όπως οι καθημερινές κινήσεις στο χωριό και οι κουβέντες στο καφενείο, αναπτύσσει όμως ένα μικρόνοο και γι'αυτό γελοίο ρεπερτόριο χειραγωγήσεων.
Είναι συναισθηματικά τυφλός γι' αυτό και  παρακολουθεί και ακτινοκαταγράφει τα πάντα, με σκοπό , όχι να δει ή  να γνωρίσει τους άλλους ανθρώπους και τον κόσμο αλλά για να διαπιστώνει την συμφωνία ή την παρέκκλισή τους από το δέον, το οποίο συμπίπτει πλέον με τον άξονα του εαυτού του.
Είναι καχύποπτος και επικριτικός, καθώς γνωρίζει ότι κάποιο εύρρωστο θέλω μπορεί κάπου να κυοφορείται ή ακόμα χειρότερα, μπορεί κάπου να φωλιάζει ένα άλλο αντινομικό δέον....
Όμως, παρ' όλα αυτά, παρ'ότι παραμένει στοιχειωδώς πρωτόγονος, τα καταφέρνει και επιβιώνει μέσα στο απείκασμα  ενός κόσμου εντολών, απαγορεύσεων, ψιθύρων, πνιγμένων κραυγών, συμπλεγμάτων, ενοχών και χειραγωγήσεων, ο οποίος μπορεί να μην έχει κανένα νόημα και καθόλου αγάπη... έχει όμως σταθερές αξίες!


Ναι, τα έχει καταφέρει, έχει ξεχάσει την αρχική του ευθραυστότητα,  είναι κι αυτός σταθερός, κι ας γίγαντώνεται γύρω του η ασυναρτησία κι ας καταρρέει ο κόσμος του σαπίζοντας ...
Μέσα στον κόσμο αυτό μπορεί ακόμα και να τιμάται...ναι, θα ήταν παταγώδης η αποτυχία του δέοντος εάν δεν γινόταν αντικείμενο φανερών τιμών και αναγνωρίσεων...

Κι όλα αυτά για να μην γευτεί ποτέ την άβυσσο των  θέλω του, για να μην μάθει πώς είναι να βυθίζεται και να περπατάει στα κύματα...
 Να κατορθώσει  κάποτε κι αυτός ο ίδιος, μετά απο επαναλαμβανόμενες καταδύσεις και ασφυκτικές ερωτο-απαντήσεις, αυτό που μπορεί να γίνει :  ένας ανθρώπινος άνθρωπος.-