_κι απέναντί τους ένας Ανεύθυνος

Μου φέρνει ανακάτεμα και αηδία ο πρωθυπουργός,
Όταν στημένος σε κάποιο από τα σαλονάκια του προεδρικού μεγάρου, δίνει συνεντεύξεις σε επίλεκτους δημοσιογράφους....
Όταν ενδύεται την λεοντή του εθνικού ήρωα - μαχητή- μάρτυρα - παιδός εν καμίνω, προκειμένου να υπηρετήσει με Ευθύνη τον τόπο...
Όταν παίρνει ύφος περίλυπο, οσιομαρτυρικό, λες και του έχει ανατεθεί  μια υψηλή αποστολή, λες και του 'ρχεται μια θεία φώτιση, και συνεπικουρούμενος στην προσπάθειά του αυτή, κάνει τις προσήκουσες  επαφές με εκκλησιαστικούς παράγοντες έτσι για να δέσει το υπερβατικό στοιχείο...
Όταν γίνεται "υπεύθυνος" ηγέτης....

Το ίδιο περίπου κάνουν όλοι...
Πολιτικοί αρχηγοί και επίκουροι από τους κήπους του προεδρικού μεγάρου και από τα πλατώ των στούντιο,  κάνουν περίπου το ίδιο σε άλλες συνθήκες....
Το κοινό στοιχείο που τους ομαδοποιεί... που τους κάνει μια Εθνική ομάδα είναι πάντα  η Ευθύνη...

Τι σημαίνει, όμως,  πολιτική ευθύνη; Ποιά είναι τα όριά της;
Ευθύνη,.. στα πολιτικά συμφραζόμενα της ελληνικής επικράτειας -ίσως και διεθνώς, δεν μπορώ να ξέρω εγώ μια απλή κάτοικος των Ορέων- είναι κάτι ταυτόσημο  με την ευθύνη που αναλογεί σε έναν λογιστή που δουλεύει σε οποιαδήποτε μικρομεσαία επιχείρηση:  ήγουν,  να βγάλει την μισθοδοσία, να καταρτίσει τους ισολογισμούς, να πάρει υπογραφές από το αφεντικό για τις πωλήσεις, τις αγορές, τις εκχωρήσεις περιουσιακών στοιχείων....κλπ.... έσοδα - έξοδα.... σύντομα, απλά να γίνεται η δουλειά. Εξάλλου το είπε, τόσο παραστατικά ο υποικ. Ευκλείδης Τσακαλώτος τη νύχτα εκείνη....

Σκέφτομαι όμως, ότι η ακατάσχετη χρήση της λέξης "ευθύνη" από τους πολιτικούς όλου του φάσματος απηχεί (!!, θαυμάζω τον εαυτό μου όταν χρησιμοποιώ τέτοια ρήματα) απηχεί , λοιπόν, και κάτι άλλο βαθύτερο, κάτι ασυνείδητο που λένε οι ψυχαναλυτές: το άρρητο ρήμα του ελληνικού λαού "Ποιός είναι υπεύθυνος;  για όλα αυτά... και για κείνα και για τ' άλλα.. και για τα παλιά και για τα καινούργια... ποιός είναι υπεύθυνος για την κακοδαιμονία μας... ποιός είναι ποιός, επιτέλους, σ' αυτόν τον τόπο";
Έτσι το θέμα της "ευθύνης" που έρχεται στα χείλη των πολιτικών σχεδόν ασυναίσθητα και αγοραία.... αγγίζει μια βαθιά εθνική, σχεδόν υπαρξιακή διερώτηση....που όμως δεν διατυπώνεται.
Ερωτήσεις του τύπου : Τι σημαίνει Ευθύνη... και Ποιός είναι υπεύθυνος; έχουν έναν μεταφυσικό χαρακτήρα και κρύβουν κάτι από την ψυχική αγωνία  του ανθρώπου ή της συλλογικότητας που τις διατυπώνει... ή προσπαθεί να τις διατυπώσει.

Ούφ! πολύ βαθιά το πήγα....

Τόσο βαθιά,  που σχεδόν ακούω τους ιισμούς τους....
Κάποιων τύπων, σαν τον Φλαμπουράρη, που  ψυχρά, υπόγεια, οργανωμένα, ψαχουλευτά, ψιθυριστά, όπως ξέρουν μια ζωή να κάνουν οι μυστικο-σύμβουλοι, δουλεύουν πάνω στα ίδια σάπια χνάρια των τρωκτικών της εξουσίας.....
Τόσο που σχεδόν ακούω τους ρόγχους τους...
Κάποιων τύπων, σαν τον Φίλη, που κανονίζουν ως εμπροσθοφυλακή να ισοπεδώσουν με την χρηστική, μπουλντοζική λογική τους τις θέσεις του αντιπάλου, έτσι  ώστε πίσω τους να συνταχθούν και να προελάσουν αλαλάζοντα τα αναλώσιμα πλήθη του πεζικού - εκλογικού σώματος, αναπαράγοντας ως ζόμπι τα ίδια επιχειρήματα....

Όμως όλοι όσοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο... όσο θυμάμαι εγώ, ίσως και πιο παλιά.... ίσως από πάντα... κυβέρνησαν με και στο όνομα της Ευθύνης ...
.
Γελοίοι και υπεύθυνοι ηγέτες : Παπανδρέου, Σημίτης, Καραμανλής, Βουλγαράκης, Σαμαράς, Μητσοτάκης.... τόσοι....ατέλειωτη γραμμή πρωθυπουργών, υπουργών, συμβούλων, γραμματέων, μισθοφόρων και πραιτοριανών

Κι απέναντί τους ένας...Ανεύθυνος

Αυτές τις μέρες που  άκουγα όλον αυτό το συρφετό,  θυμήθηκα  :  Τον Νίκο Πλουμπίδη (1902-1954)
και σκέφτηκα ότι ίσως η απάντηση στο βαθύ -υπόρρητο ερώτημα  που αναδύεται από παντού,  είναι, ότι  σ' αυτόν τον τόπο όχι μόνο δεν κυβέρνησαν, ούτε καν μίλησαν οι "ανεύθυνοι", οι ερωτικοί, άγιοι, φαρμακωμένοι...
Τι παράξενο : όλοι όσοι κυβέρνησαν να είναι οι  υπεύθυνοι κι όλοι  όσοι   δικάστηκαν, φιμώθηκαν  και εκτελέστηκαν να είναι  ...οι  ανεύθυνοι...
Ποιός ευθύνεται ; 

Αν, λοιπόν, οι αριστεροί της κυβέρνησης μιλάνε για  "ευθύνη" ας ξεκαθαρίσουν αν αναφέρονται στην ευθύνη του λογιστή ή στην ευθύνη για το νόημα της ανθρώπινης ζωής και ύπαρξης....

Αν ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ μιλάνε  για ευθύνη... ας σταθούν πλάι σ'έναν Πλουμπίδη ... μόνο, ηττημένο, εξευτελισμένο, άρρωστο.. εγκαταλελειμμένο....

Σε τούτη την πατρίδα τί γυρεύω,

με μισθοφόρους και πραιτωριανούς,

τη δόξα σου γονατιστός να ζητιανεύω,

και να χτυπώ την πόρτα σου στους ουρανούς,

Σαν ψίχουλα είναι τούτα τα στιχάκια,

από συμπόσια και ξενύχτια ποιητών,

τα ψυθιρίζουν οι χαφιέδες στα σοκάκια,

εκεί που πάω σαν το ψάρι να πιαστώ,

Κινήσαμε για μακρινό ταξίδι
κι η νύχτα φαρμακώνει τα φιλιά

ποιος κόσμος μας 
κρατάει και ποιο σανίδι

απόψε που δικάζουν τον Πλουμπίδη.

Οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά,οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά.

Σε τούτη την πατρίδα τί γυρεύω,

με μισθοφόρους και πραιτωριανούς.

Στίχοι : Μάνος Ελευθερίου

Μουσική : Θάνος Μικρούτσικος (Τροπάρια για φονιάδες, 1977)

Ερμηνεία : Μαρία Δημητριάδη

Υ.Γ. Δεν μ' αρέσουν τα επετειακά. Δεν μ' αρέσουν οι Νοέμβρηδες, οι Δεκέμβρηδες, οι Μάηδες .. οι εξέδρες και  οι δεκάρικοι...τα .πλαστικά σημαιάκια... οι τόνοι "ευθύνης" που πλάκωσαν τη νιότη....και την έρημη πατρίδα...
Μα έρχεται ένας Αύγουστος, ανεύθυνος, μη- επετειακός κι ασύνταχτος  με τον Λόρκα, με την Ρένα Χατζηδάκη, με το Νικόλα Άσιμο, με το Νίκο Πλουμπίδη...
Είστε  η Πρέβεζα, τα Γιάννενα και το Κιλκίς, το Μεσολόγγι, ο  Πόντος κι η Ερμούπολις...
Ο Νίκος Πλουμπίδης εκτελέστηκε πριν 61 χρόνια, στις 14 Αυγούστου 1954....

Καληνύχτα ή Καλημέρα;

Γεννήθηκαν ή Πέθαναν;

Άνθρωποι ή Πόλεις;
Ποιός είναι ζωντανός και ποιός ο πεθαμένος;
Ποιός είναι υπεύθυνος και ποιός ανεύθυνος; 

Ποιοί είναι Χριστιανοί και ποιοί Πραιτοριανοί ;
 Ποιοί οι Κομμουνιστές και ποιοί οι Άγιοι ;