[ παράκοσμος_ ]

Δεν ξέρω τι σου είπε εσένα η μάνα σου... Ότι θα πάτε μια εκδρομή -ίσως- στη θάλασσα... Ναι, συνηθίζουν τις εκδρομές τα νεαρά ζευγάρια, το καλοκαίρι... με τα παιδάκια τους... με τα κουβαδάκια, τα καλοκαιρινά καπέλα και τα πολύχρωμα ρούχα τους... Κάπου νότια της Κρήτης... είναι ωραία στο Νότο... Θα είναι κι άλλα παιδιά; Δεν ξέρω αν ρώτησες....  Στα παιδιά αρέσει να έχουν παρέα για παιχνίδι, να κολυμπούν, να κάνουν βουτιές, να σκάβουν στην άμμο... Και βέβαια... θα είναι κι άλλα παιδιά! Θα δεις θα είναι ωραία.. . Δεν ξέρω τι σου είπε εσένα η μάνα σου... Μετρούσες τις μέρες και ίσως να ρωτούσες  Πότε θα φύγουμε...Πότε θα είναι αύριο;  .. τα παιδιά είναι ανυπόμονα... Θα πάρουμε το μεγάλο αυτοκίνητο... θα πάμε μακριά...  Κάνε λίγη υπομονή, θα δεις, σε λίγες μέρες.... Τα μάτια σου έλαμπαν από την έξαψη την μέρα που θα έφευγες.... Η εκδρομή σου Ίσως να σου 'δωσαν να κρατήσεις και συ ένα μικρό σακίδιο...  Ίσως να σήκωσες το χ...

Ενόσω η χώρα οδεύει προς την κορυφαία δημοκρατική διαδικασία της έκφρασης της λαϊκής ετυμηγορίας.... κορυφαία, λέγω, και όσον αφορά στα διλήμματα,  και όσον αφορά στα διακυβεύματα και την οικονομική συγκυρία, κορυφώθηκε και η ντοματοπαραγωγή των ντοματιών του κήπου μας... Εδώ και δύο μήνες τρώμε καθημερινά ωραιότατες ντοματοσαλάτες..  χώρια οι ντομάτες γεμιστές, χώρια οι ντομάτες τριμμένες στον τρίφτη για σάλτσες και κρίθινα παξιμάδια.... Χώρια ότι γέμισα ότι βαζάκι και τάπερ είχαμε στο σπίτι με ντοματάδα και τα φύλαξα στην κατάψυξη, με πρόβλεψη για τον χειμώνα.... Βαρέθηκα να μαζεύω, να κόβω, να τρίβω και να αλέθω (πανεύκολα στο διαβολάκι) ντομάτες... Βαρέθηκα να παράγω πρωτογενή πλεονάσματα... Και δεν αναφέρομαι σε πρωτογενή πλεονάσματα μαϊμού, δημιουργικής λογιστικής, σαν αυτά που μας έβαλαν στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ και καλά ξεμπερδέματα ... Αναφέρομαι στα πραγματικά  πρωτογενή πλεονάσματα που πριν λίγες δεκαετίες βρίσκονταν και παράγονταν σε κάθε αγροτόσπιτ...

Ε πειδή όσοι με γνωρίζουν ή μου κάνουν την τιμή να διαβάζουν όσα κατά καιρούς γράφω, ξέρουν ότι είμαι ένας καταθλιπτικός, όσο και ξεροκέφαλος άνθρωπος, ο οποίος - παρά τις νουθεσίες των ειδικών αλλά και απλών καλοπροαίρετων ανθρώπων, του τύπου : 10 βήματα για μια ευτυχισμένη ζωή - αρνείται πεισματικά να πάρει  οποιοδήποτε αντικαταθλιπτικό, αγχολυτικό, ιαματικό, τονωτικό, αντιοξειδωτικό, καθαρτικό, ιδεολογικό  κλπ. φάρμακο  -κοινώς "τα έχει στηλώσει" - παραμένοντας έτσι οδυνηρά ακάλυπτος στα δεινά αυτής της σκατοζωής (: εξηγώ : θάνατοι, ανεργίες, χρεοκοπίες, ξενιτεμοί, προδοσίες, αρρώστιες, απομαγεύσεις, δυστυχείς έρωτες, υλικά κατεδαφίσεων, χάσιμο τρένων και λεωφορείων κλπ), δικαίως θα ανησυχήσουν και  θα υποθέσουν , διαβάζοντας τον τίτλο, ότι αναφέρομαι στην Ζωή εν γένει... την οποία αποκηρύσσω, σπεύδω να διευκρινίσω ότι αναφέρομαι στην τέως πρόεδρο της τέως Βουλής, την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αν και ο διεισδυτικός αναγνώστης θα μπορούσε να βρει και -πάλι δικαίως...

Εγώ θα σου μιλάω.... Γιατί  (θα σου πω και το γιατί, γιατί δεν θέλω να παιδεύεσαι, να βασανίζεσαι... χαλασιά μου)  Γιατί  ακούω καθημερινά ειδήσεις σαν κύματα σκάνε οι ειδήσεις μπρος στα μάτια μου κύματα μιας βρωμερής και σάπιας θάλασσας νεκρής νεκρών ανθρώπων που πλέον ξεβράζονται παντού Πενήντα κλεισμένοι σε ένα φορτηγό ψυγείο  σε μια εθνική οδό της Αυστρίας... σε κάποιο συνέδριο οι ηγέτες, νεκροί κι αυτοί... κάνουν δηλώσεις on camera... χαμογελούν, σφίγγουν τα  χέρια τους κοκαλιασμένα... Γιατί Νέοι απόφοιτοι σχολών και κολεγίων  μιλάνε με manual διαχείρισης κρίσεων εκπρόσωποι, μ' έναν αέρα after shave φρέσκοι όσο οι μούμιες του Φαραώ, Γιατί  Διακόσιοι σε ένα αμπάρι.... χέρια και πόδια  και κεφάλια αποκεφαλισμένα και κάθε μέρα  Λιμοκοντόροι, κοκοράκια της δραχμής της απειλής,  της νομικής της βουλής αχ! ας δήλωνε ένας  ενδεής κι απελπισθείς    ξεβρακωθείς,...

Μου φέρνει ανακάτεμα και αηδία ο πρωθυπουργός, Όταν στημένος σε κάποιο από τα σαλονάκια του προεδρικού μεγάρου, δίνει συνεντεύξεις σε επίλεκτους δημοσιογράφους.... Όταν ενδύεται την λεοντή του εθνικού ήρωα - μαχητή- μάρτυρα - παιδός εν καμίνω, προκειμένου να υπηρετήσει με Ευθύνη τον τόπο... Όταν παίρνει ύφος περίλυπο, οσιομαρτυρικό, λες και του έχει ανατεθεί  μια υψηλή αποστολή, λες και του 'ρχεται μια θεία φώτιση, και συνεπικουρούμενος στην προσπάθειά του αυτή, κάνει τις προσήκουσες  επαφές με εκκλησιαστικούς παράγοντες έτσι για να δέσει το υπερβατικό στοιχείο... Όταν γίνεται "υπεύθυνος" ηγέτης.... Το ίδιο περίπου κάνουν όλοι... Πολιτικοί αρχηγοί και επίκουροι από τους κήπους του προεδρικού μεγάρου και από τα πλατώ των στούντιο,  κάνουν περίπου το ίδιο σε άλλες συνθήκες.... Το κοινό στοιχείο που τους ομαδοποιεί... που τους κάνει μια Εθνική ομάδα είναι πάντα  η Ευθύνη.. . Τι σημαίνει, όμως,  πολιτική ευθύνη; Ποιά είναι τα όριά της; Ευθύνη,.. στα πο...

Πριν από δύο χρόνια... Αύγουστος (3.8.013) ήταν και πάλι, έγραφα σε τούτο εδώ το μπλοκάκι με τίτλο "γιατί την έχω απέναντί μου", το παρακάτω κείμενο :  Αύγουστος και τα φροντιστήρια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εργάζονται πυρετωδώς. Ίσως να είναι  οι μόνες επιχειρήσεις που εργάζονται σ’ αυτή τη χώρα πλέον, με τόση έξαψη και ζήλο. Απέναντί μου η 17χρονη κόρη μου η οποία ετοιμάζεται από τώρα (Αύγουστος) με εντατικά φροντιστηριακά μαθήματα για να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις την Άνοιξη του 2014 και δεν ξέρω…. …δεν ξέρω τι να της πω όταν καθόμαστε τα βράδια, εγώ με το βιβλίο της Ιστορίας ή της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας ή των Φιλοσοφικών Κειμένων στα χέρια μου  και εκείνη απέναντι μου για να μου πει παπαγαλία , για να μου πει επακριβώς, για να μου πει αυτολεξεί, για να μου πει  από μνήμης το μάθημα, κατά λέξη. Δεν συγχωρείται ούτε μια λέξη να ξεφύγει. Αυτή είναι η κατεύθυνση που δίδει το φροντιστήριο στους μαθητές του. Διότι το Φροντιστήριό μ...

Ό ταν κάποτε έφτασε η ώρα κι ο κόσμος έσπασε  στα χέρια μας, Θρήνος απλώθηκε, στις πολιτείες που ζούσαν οι άνθρωποι (αν και κάποιοι από παλιά θρηνούσανε σ’ άσυλα ανίατων περιπτώσεων) οι μάζες κόπηκαν στα κομμάτια του το αίμα τους πιτσίλισε τα όνειρά μας. Άπειρος κι αιχμηρός ουρλιάζοντας   καρφώθηκε στα σπλάχνα μας στα μάτια μας, στα χέρια μας στη γλώσσα κι έκτοτε τριγυρίζουμε αγνώριστοι  καθένας με την πληγή που του ταιριάζει μ' αυτή που διάλεξε ή του δόθηκε – αδιάφορο- καθένας με το έλκος του με ό,τι τ' απέμεινε απ’ την τεράστια κρούση. Πρώτοι δικαίως απέθαναν οι μηχανικοί κι όσοι σοφοί εξηγούσαν από τι είναι φτιαγμένος ύστερα αυτοί που είχαν χέρια στιβαρά και θα ‘κτιζαν εξ αρχής έναν κόσμο και τώρα πλησιάζει η σειρά μας, εμάς των δύστυχων που κρυβόμαστε και θρηνούμε.   Το αίμα όμως όταν ανακατευτεί με τ’ όνειρα μάς λέει: Ακόμα κι όταν ο κόσμος σπάσει σε κομμάτια δεν παύει κάθε κομ...

Είναι κάτι γραπτά στο διαδίκτυο, και όχι μόνο, που μοιάζουν με εκείνους τους δρόμους  που είναι γεμάτοι ταμπέλες. Σε κάθε βήμα, σε κάθε αράδα, σε κάθε πρόταση... Όλο ταμπέλες, δεξιά κι αριστερά και μπρος κι άλλες που κοιτούν στον ουρανό κι άλλες κοιτούν τα πίσω. Ταμπέλες, ταμπελίτσες, ταμπελάρες....που κραυγάζουν... Και όλες για καλό σκοπό...για την διάδοση των ιδεών, για τον σωστό προσανατολισμό της σκέψης ... για να ξέρεις που πας... πώς να τοποθετηθείς, πώς να καθορίσεις και πώς να καθορισθείς, πού έχει λακκούβα ο δρόμος, τι κλήση έχει η παρεπόμενη στροφή και τι εκείνη που ήδη πέρασες, αν τα ελάφια έχουν κέρατα, εάν τα βενζινάδικα έχουν λάδια, στα πόσα χιλιόμετρα θα συναντήσεις τον γκρεμό και στα πόσα θα βρεθείς στο ρέμα.... τόσοι κίνδυνοι, τόσες φράξιες, τόσες δύσκολες πολυσύλλαβες λέξεις.... τόση θολούρα.... τόση κατανάλωση υλικών και θορύβων. Μια ταμπέλα όμως, είναι κάτι το σοβαρό, βεβαίως, ... πρέπει να το λάβεις σοβαρά υπόψη σου... Για τον σωστό προσανατολισμό ...

Σαν σήμερα στις 20 Αυγούστου του 1949 γεννήθηκε  ο Νικόλας Άσιμος.  Στις 17 Μαρτίου 1988 έκλεισε την πόρτα πίσω του και βγήκε.... Στα ενδιάμεσα τον επισκεπτόταν η γνήσια έμπνευση.... όπως συμβαίνει σε κάποιους λίγους ανθρώπους. Κι όπως συμβαίνει με τους λίγους αυτούς ανθρώπους, τον επισκέπτονταν κι άλλα δεινά.... Όμως τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει μια καθαρή καρδιά...  Αν την κλείσεις από δεξιά, θα πεταχτεί από αριστερά. Αν την κλείσεις από αριστερά, θα βγει από δεξιά Αν την κλείσεις μέσα, θα φορέσει το μέσα έξω Αν την κλείσεις έξω, θα ανοίξει μια τρύπα, ένα λαγούμι και θα χωθεί πάλι μέσα. ... Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει μια καθαρή καρδιά... Εμένα δεν μ' αρέσουν τα επετειακά... παρ' εκτός...αν μοιάζουν με βάτους.... Θέλω  να  γραπώνουν τα ανύποπτα άσπρα ποδαράκια,  να τρυπάνε  τ' αθώα αμάλαγα χεράκια  και εκείνο το άσπρο φόρεμά σου να γεμίζει κηλίδες αίμα.... Ο βάτος...

Οδεύεις με αταραξία προς το τέλος Ότι πολύ εβαρύνθης Πολύτροπος και πολυκύμαντος ο βίος σου Μικρά εν αρχή τα όνειρα που βαθμηδόν ευρύνθησαν έλαβαν διαστάσεις Η ελευθερία. Η ισότητα. Η κοινωνική δικαιοσύνη Οι αγώνες. Κι εσύ αφιερωμένος. Λιγοστές οι χαρές από τις επιτυχίες Περίσσιες οι πίκρες και οι απογοητεύσεις από τις ήττες. Πάντοτε αναθρώσκων εκ της τέφρας. Και νυν οδεύεις με αταραξία Σημαντική η συγκομιδή, τα επιτεύγματα λεν οι γύρω σου. Ψήλωσες και θ’ ανέβαινες ψηλότερα αν δεν ήταν οι περιστάσεις, οι αντιξοότητες, οι διώξεις, που σ’ εμπόδισαν. Δεν το πιστεύεις. Ξέρεις. Ως εδώ ήσουν. Ως εδώ οι ικανότητες, οι δυνατότητές σου Απρόσιτες για σένα οι κορυφές. Ερασιτέχνης, ουδέποτε ειδήμονας και επαΐων. Φιλομαθής ωστόσο, φιλοπερίεργος ακριβέστερα και φιλοπράγμων. Αντλώντας γνώσεις από παντού, πετώντας από άνθος σε άνθος ιστορία, πολιτική, οικονομία, φιλοσοφία, φυσική, λογοτεχνία, μουσική. Σπαταλώντας δυνάμεις και κόπους για καινούργιους δρόμο...

Μιχάλης Λιαρούτσος (1921-2015)   Απόσπασμα από το βιβλίο του Μιχάλη Λιαρούτσου   Στης δύσης την αντιφεγγιά (Στο νοσοκομείο, στα μέσα των ογδόντα, ένας παλιός αντάρτης θυμάται τη ζωή της φυλακής και τους συναγωνιστές που γνώρισε -και εξηγεί τη σημασία της παλιάς συμβουλής των αριστερών: Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαΐ σου, διάβαζε πολύ).  ................................................................................... Τώρα ο Πάνος δε βρίσκεται στη ζωή. Χάθηκε, όπως και τόσοι άλλοι. Μήδ’ ο τάφος του θα υπάρχει κάπου, μήδε τα οστά του! Τριάντα τόσα χρόνια από τότε, μετρά ο Ηλίας. «Και να μετρώ και να ’ναι ο Τάκης Πλούμας τριάντα τρία χρόνια μες στη γη!» ξεφεύγει απ’ το στόμα του. «Τι λες; Θες τίποτα;» τον ρωτά ο διπλανός του, πού ’χει ανασηκωθεί στο κρεβάτι και τον κοιτά παραξενεμένος. Ο Ηλίας συνέρχεται. «Τίποτα», τ’ απαντά και γυρίζει πλευρό. Στ’ αυτιά του όλο και ανεβαίνουν στίχοι, απ’ αυτούς που συνήθιζε ν’ απαγγέλλει ο Πά...

 Ο Olivier Clement - Maurice (17 Nοεμβ.1921 - 15 Ιαν. 2009) ήταν Ορθόδοξος θεολόγος ο οποίος δίδαξε στο Ορθόδοξο Ινστιτούτο "Αγιος Σέργιος" στο Παρίσι. Επίσης προώθησε ενεργά την επανένωση των χριστιανών, τον διάλογο χριστιανών με ανθρώπους άλλων πεποιθήσεων καθώς και εμπλοκή των χριστιανών διανοητών με τη σύγχρονη σκέψη και κοινωνία.     του Ολιβιέ Κλεμάν Η μηχανή και το άτομο είναι παγκόσμια αποκτήματα του δυτικού πολιτισμού. Τον ερχομό τους επέτρεψε η βιβλική, και μόνον, αποκάλυψη. Η Βίβλος απορρίπτει τις κοσμικές μαγείες. Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα «εκ του μηδενός»: πράγμα που σημαίνει πως η δημιουργία προέρχεται από τη θεία βούληση, που της δίνει ταυτόχρονα σύσταση και θεϊκή διαφάνεια. Ο κόσμος δεν είναι μια αυταπάτη, ένας τάφος ή ένα φευγαλέο παιγνίδι του θείου• απαρχής, είναι μια πραγματικότητα ωραία και καλή, μια γλώσσα ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο.  Ο τελευταίος έχει ως προορισμό του να γίνει, ταυτόχρονα, βασιλέας και ι...