Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο : Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά...
Γιατί τα γράφεις αυτά; θες να με κάνεις να πλαντάξω στο κλάμα;
ΑπάντησηΔιαγραφή;-(
Yπάρχουν τρόποι να γράφει κανείς. Τους ταξινομώ σε 4 μεγάλες κατηγορίες:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) μιμητικά
2) επιστημονικά - ψυχρά - επιφανεικά
3) παθητικά
4) διανοητικά
Τα περισσότερα από αυτά που γράφω ανήκουν στην 3, αφού τις πλείστες φορές γράφω με λυγμούς.
Όταν κάποιος γράφει κλαίγοντας
ΑπάντησηΔιαγραφήκάποιος, στην άλλη άκρη, διαβάζει δακρύζοντας. Βεβαιωμένο.