Υπάρχει ο κίνδυνος λόγω της πληθώρας των λόγων που εκφωνούνται και επειδή ο λόγος εκπίπτει σε ένα θορυβώδες παραλήρημα, κάποιοι μπουχτισμένοι από όλο αυτό το ακατάσχετο λέγειν να σκεφτούν ότι ο λόγος δεν έχει καμιά αξία, ότι είναι μόνο λέξεις που διαδέχεται η μια την άλλη σε μια ακατάπαυστη όσο και ύποπτη ροή. Ότι ο ανθρώπινος λόγος είναι εκ φύσεως σφαλερός και παραπλανητικός και όσο περισσότερο μιλάνε οι άνθρωποι τόσο περισσότερο θα απομακρύνονται από την πραγματικότητα και την αλήθεια που τους αφορά. Με μια πιο ελεύθερη έκφραση, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο ανθρώπινος λόγος είναι ανθυγιεινός....
Υπάρχει μια αλήθεια σε αυτή την σκέψη. Μια αλήθεια παγιδευτική για όλους. Πράγματι ο λόγος έχει μια αποκτήσει έναν αδιάφορο, καταναλωτικό και ισοδύναμο χαρακτήρα κι αυτό βαραίνει ιδιαίτερα αυτούς που εκ της θέσεώς τους -ας πούμε- μιλάνε με μια αβάσταχτη ελαφρότητα.
Ας προσέξουμε όμως ότι, αυτή η εξωφρενική, ακραία όσο και ανθρώπινη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το λέγειν, ίσως να είναι, η δικαιολόγηση που "μας" χρειάζεται για να αποδεχθούμε μια νέα απολυταρχία. Εάν τα λόγια που λέει κάποιος δεν μπορούν να οδηγήσουν σε ασφαλή συμπεράσματα για τις προθέσεις και την κατάστασή του, εάν διαβάζοντας και ακούγοντας κάποιον δεν μπορούμε να έχουμε άμεση πρόσβαση στο νοητικό περιεχόμενό του, τότε η μόνη περίπτωση να έχουμε μια ακριβή γνώση της πραγματικότητας που δεν θα είναι παραπλανητική ή παραποιημένη από τα λόγια, θα είναι η με ακρίβεια παρατήρηση των εγκεφαλικών λειτουργιών αυτού του κάποιου. Και όταν λέμε με ακρίβεια παρατήρηση των εγκεφαλικών λειτουργιών, εννοούμε την πλήρη παράκαμψη του λόγου και την αναγωγή των σωματικών κινήσεων και αλλαγών σε χημικές ενώσεις του εγκεφάλου. Τα λόγια θα είναι εντελώς περιττά και θα έχουν αντικατασταθεί από τα data.
Έτσι, ο μόνος τρόπος για να ξέρουμε εάν κάποιος είναι ερωτευμένος μαζί μας ή μας κοροϊδεύει το καλύτερο που θα έχουμε να κάνουμε είναι ένα εγκεφαλογράφημα στο οποίο θα ανιχνεύεται η διέγερση ενός συγκεκριμένου τμήματος του εγκεφαλικού φλοιού, πράγμα το οποίο θα σημαίνει ότι θα μπορούμε να μεταφράσουμε τον έρωτα του σε μια χημική ουσία άμεσα και αδιαφιλονίκητα παρατηρήσιμη ή όχι... Με τον τρόπο αυτό θα μπορούμε να ανταποκρινόμαστε ή όχι, εκ του ασφαλούς στον έρωτα κάποιου, πειθόμενοι όχι από κάποιο ερωτικό ποίημα ή μια εξομολόγηση αλλά από τις εργαστηριακές αναφορές που θα μας προσκομίσει.
Είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό! Θα έχουμε επιτέλους μια εκτεταμένη υγιεινή των σχέσεων, οι τιμές της οποίας ως αντικειμενικά δεδομένα θα μπορούν να συμπεριλαμβάνονται στα προγαμιαία συμβόλαια, στο ειδικό προβλεπόμενο άρθρο. Αν κάποιος τολμήσει να ερωτευτεί με τον παλιό κλασικό τρόπο, θα είναι άξιος της μοίρας του και καλά να πάθει....
Ίσως σε κάποιους να φαίνονται γελοία όλα αυτά και ακραία, κι όμως είναι αυτό που τώρα συμβαίνει σε νευροεπιστημονικό επίπεδο και είναι ότι πιο σοβαρό -μαζί με παρόμοια project- μπορεί να συμβεί στην εξελικτική πορεία του είδους μας.
Ελπίζουμε έτσι, οι άνθρωποι, ότι θα γλιτώσουμε από τις ατέλειες του να είμαστε άνθρωποι, οι οποίες τόσα δεινά και τόσες ταλαιπωρίες έχουν μέχρι τώρα προσφέρει και με τις οποίες σύμπας ο ανθρώπινος πολιτισμός παιδεύεται αλλά δεν μπορεί να εξαλείψει.... Ίσως, τότε, να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε ένα παλιό όνειρο : να δραπετεύσουμε από αυτό που λέμε ατομική και συλλογική Ιστορία....
Θα είμαστε τότε ελεύθεροι ....
Τι θα είμαστε όμως;
Εξαιρετικά ενδιαφέρων προβληματισμός! Μου θύμισε την Αστυνομία Σκέψης σε μια ταινία με τον Τομ Κρουζ..
ΑπάντησηΔιαγραφή