Παράξενα πλάσματα που είμαστε οι άνθρωποι....
Έρχεται μια τεράστια φυσική καταστροφή, μια τεράστια αλογία της φύσης που δεν υπολογίζει τίποτα, που τα σαρώνει όλα, που δεν σκέφτεται, α...αυτός είναι νέος έχει ακόμα πολλά να ζήσει, αυτός είναι γέρος, αυτό είναι παιδάκι, ο άλλος είναι άρρωστος, αυτή η γυναίκα σήμερα γνώρισε τον έρωτα, εκείνος εκεί με τον μεγάλο τραπεζικό λογαριασμό.... τίποτα δεν σκέφτεται .... έρχεται λοιπόν αυτό το τυφλό πράγμα που λέγεται φωτιά, νερό, άνεμος, και τότε εμείς οι άνθρωποι αρχίζουμε να σκεφτόμαστε λογικά... μόνο τότε όμως.
Αρχίζουμε να σκεφτόμαστε όλα αυτά που μέσα στην αλογία μας ξεχνάμε : ότι είμαστε ευάλωτοι, ότι είμαστε εντελώς υλικοί και θνητοί, ότι πληγωνόμαστε, ότι έχουμε όρια, ότι πεθαίνουμε... Ζούμε σαν αυτά να είναι οι εξαιρέσεις, σαν να υπάρχουν μόνο ως έκτακτα γεγονότα ή σα να μην υπάρχουν καθόλου... Κι όμως αυτή η "φυσική καταστροφή" έρχεται για να μας πει ότι αυτός είναι ο Κανόνας στον οποίο όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως υπαγόμαστε. Ότι αυτή είναι η φύση της κατάστασής μας.
Τότε και όταν υπάρξει μια "φυσική καταστροφή" , αναγκαζόμαστε (γιατί η Φύση λειτουργεί με όρους αναγκαιότητας) να εκδηλώνουμε τη μόνη λογική που απορρέει από την κατάστασή μας....
Η ηπιότητα είναι λογική, η βοήθεια είναι λογική, ο αργός ρυθμός είναι λογική, η καλοσύνη είναι λογική, ο καλός λόγος είναι λογική.... η σιωπή είναι λογική! Η ζωή είναι ευαισθησία....
Σκέφτομαι ότι τα σύγχρονα κράτη και oi μηχανισμoί τους, φτιάχτηκαν μόνο και μόνο για να μπορούμε ανενόχλητοι να είμαστε όσο παράλογοι θέλουμε, όσο φονικοί θέλουμε, με ένα πολιτισμένο τρόπο, έχοντας αναθέσει σε άλλους την πρόληψη των συνεπειών του παραλογισμού μας... δηλαδή την αντιμετώπιση του κακού που εμείς οι ίδιοι κάθε μέρα πραγματοποιούμε... όχι αφηρημένα αλλά συγκεκριμένα στο πιο μικρό πράγμα, στον κάθε άνθρωπο που συναντάμε στον δρόμο, στον κάθε λόγο που λέμε.... για να μπορούμε να μην προσέχουμε γύρω μας, για να μπορούμε να είμαστε όσο ασυνείδητοι θέλουμε, όσο βιαστικοί και θορυβώδεις μας κάνε κέφι, όσο καταναλωτικοί αντέχουμε, όσο χοντρόπετσοι μπορούμε...για να ζούμε ξέφρενα και παράλογα. Και ότι οι πιο νομοταγείς από εμάς είναι οι πιο παράφρονες απ' όλους....
Έρχεται λοιπόν αυτό το τυφλό και παράλογο πράγμα που είναι η φωτιά για να γίνουμε προς στιγμή, μόνο, λίγο καλύτεροι άνθρωποι, για να εκδηλώσουμε την αλληλεγγύη μας, την αυτοθυσία μας και όλα αυτά τα πολύ πολιτισμένα πράγματα, για τα οποία ευκαιρίας δοθείσης, μιλάνε τα κανάλια και όλοι όσοι λένε τα ίδια και τα ίδια... Αυτά όμως θα είναι κάτι πρόσκαιρο.... κάτι που γρήγορα θα αφήσουμε πίσω μας γιατί η ζωή πρέπει να προχωρήσει εμπρός, όπως τους αρέσει να λένε.... Και ο παραλογισμός του πολιτισμού μας λέει ότι εμπρός προχωρούν οι αλύγιστοι, μόνο αυτοί που ξεχνάνε ότι είναι ευάλωτοι και άνθρωποι... μέχρι να συναντήσουν πάλι τον θάνατο... ξανά και ξανά... τον θάνατο κάθε μέρας....
Αν πράγματι η ανθρώπινη ζωή έχει αξία, αν η αλληλεγγύη και το ανθρώπινο πρόσωπο των θεσμών, των κρατικών λειτουργών και όλα τα πολύ πολιτισμένα πράγματα, δεν αντέχουν να δοκιμάζονται στην ευπάθεια της κάθε μέρας και δεν μπορούν να εκδηλώνονται στο καθημερινό, προσωπικό, πολύ συγκεκριμένο νοιάξιμο για τον άλλον που έχει συγκεκριμένο πρόσωπο και βρίσκεται εδώ και τώρα απέναντί μας μέσα σε μια συγκεκριμένη χωροχρονική πραγματικότητα, αν αυτό το νοιάξιμο δεν είναι μια συνεχής άσκηση ενός λογικού τρόπου ύπαρξης μου/μας μέσα στην ολότητα κόσμος-φύση, αν δεν είναι μια συνεχής άσκηση ισορροπίας, τότε είναι εκδηλώσεις που επιβεβαιώνουν την συνεχή κατάσταση της αλογίας στην οποία βρισκόμαστε και από την οποία μόνο η Φύση με τα ξεσπάσματά της, μπορεί να μας βγάλει με τρόπο δραματικό που ίσως κάποτε μπορεί να σημάνει έναν τραγικό επίλογο....
Είναι, ίσως, παράδοξο αλλά νομίζω ότι γίνεται όλο και περισσότερο φανερό, ότι την απάντηση στο πρόβλημα της ανθρώπινης Ιστορίας, αναλαμβάνει να δώσει η Φύση. Αυτό που λέμε "φυσικές καταστροφές" είναι ο παράγοντας που θα σημαίνει τεράστιες αλλαγές στο μέλλον.... Τέτοιες που ποτέ, καμία επαναστατική διαδικασία αναμόρφωσης του κόσμου, δεν μπόρεσε να προβλέψει και να υπολογίσει.
Παράξενα πλάσματα που είμαστε οι άνθρωποι....όταν καιγόμαστε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου