Άλλος ένας θάνατος
Ο τελευταίος θάνατος
Ο πιο αδικαιολόγητος απ'όλους τους θανάτους.
Τώρα μπορώ να τον κοιτώ, να του μιλώ και να χαμογελάω.
Ω! Απερίγραπτη νυχτιά και μοναξιά μου
Σε χαιρετώ από ψηλά κρατώντας
Ένα κουρέλι κατακόκκινο
Την ψυχή μου.
Μα, γίνονται αυτά τα πράγματα;
Κανείς δεν θα μάθει ποτέ
Θα περνούν άπειρα χρόνια
Όλα θα γίνονται ξανά και θα ξεγίνονται
Κι όμως κανείς δεν θα υποψιαστεί ποτέ πόσα θαύματα έγιναν
Πόσα πράγματα χώρεσαν
Και πόσα καράβια πνίγηκαν σε αυτό
Το ασήμαντο μνήμα.
Κλείσιμο.
Ο τελευταίος θάνατος
Ο πιο αδικαιολόγητος απ'όλους τους θανάτους.
Τώρα μπορώ να τον κοιτώ, να του μιλώ και να χαμογελάω.
Ω! Απερίγραπτη νυχτιά και μοναξιά μου
Σε χαιρετώ από ψηλά κρατώντας
Ένα κουρέλι κατακόκκινο
Την ψυχή μου.
Μα, γίνονται αυτά τα πράγματα;
Κανείς δεν θα μάθει ποτέ
Θα περνούν άπειρα χρόνια
Όλα θα γίνονται ξανά και θα ξεγίνονται
Κι όμως κανείς δεν θα υποψιαστεί ποτέ πόσα θαύματα έγιναν
Πόσα πράγματα χώρεσαν
Και πόσα καράβια πνίγηκαν σε αυτό
Το ασήμαντο μνήμα.
Κλείσιμο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου