_περί ειδών

Μετά από πολλά έφτασε να με κοιτάζει σαν κάποιο παράξενο ζώο...
Προσπάθησε να θυμηθεί με ποιό ζώο έμοιαζα..
Δεν βρήκε καμία αναλογία ή κάτι αντίστοιχο.
Κατσίκα, πρόβατο, κότα, μουλάρι,
δυο τρία ακόμα είδη της αυλής
που γνώριζε, δεν μου έμοιαζαν...
Είχε ακουστά βέβαια και για κάποια άγρια ζώα
που έχουν εξαφανιστεί εδώ και χρόνια
αφού τα σκότωσαν όλα οι κυνηγοί
κι από τότε, ποτέ κάποιο απ' αυτά δεν ευδοκίμησε στα μέρη εκείνα...
Τι ζώο ήμουν τελοσπάντων;
Η ερώτηση ήταν κομβικής σημασίας
καθώς από την απάντηση
θα εξαρτιόνταν οι κατάλληλοι χειρισμοί,
θα εξαρτιόταν η θηριώδης εξάρτηση
κι όλες οι απορρέουσες απ' αυτήν θηριωδίες.
Κι όσο δεν έβρισκε την απάντηση
τόσο αναστέναζε βαριά και βογκούσε
αδιαλείπτως
Εγώ έκανα κάθε μέρα τα πράγματα που κάνουν τα ζώα του είδους που ανήκω.
Το αδιέξοδο ήταν πλήρες,
ώσπου μια μέρα δεν άντεξε και
ρώτησε με αγανάκτηση:
"μα πες μου, τι είδος ζώου είσαι, επιτέλους;"
Την ώρα εκείνη  εγώ τηγάνιζα κολοκυθάκια,
 δίχως να γυρίσω να κοιτάξω
άγγιξα την παλιά ουλή από τον χαλκά στη μύτη μου
τίναξα από πάνω μου δυο τριβόλια που εξακολουθώ να βρίσκω
χωμένα βαθιά στη γούνα μου
και απάντησα:
"Αρκούδα είμαι φυσικά! τι άλλο;"