Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν μια σύμπτωση
ή απλά ένα κλασικό τραγούδι
με ωραίο μέλος και λόγια
ένα δημοφιλές του ρεπερτορίου στα στέκια του Κεραμικού
ένα που ακούγεται συχνά στις συναυλίες του καλοκαιριού όταν τα ζευγαράκια πίνουν τις μπύρες τους και κρατιούνται απ' το χέρι....
να μην χαθούνε ένεκα πολύ το πλήθος του φεγγαριού
απόψε
κάποιος που το χόρεψε ζεϊμπέκικο τις ώρες που αγρίευε η βροχή
θα μπορούσε να πει ότι ήταν τίποτα
γιατί ένα τίποτα ήταν
κι όμως
εμένα σήμερα
μ' αυτό το τραγούδι με υποδείχθηκε
η γη των Βησιγότθων
ακουγόταν από μια κιθάρα και ένα πιάνο και μια φωνή
ακουγόταν από όλα τα μεγάφωνα γύρω μου
ακουγόταν από όλα μικρόφωνα μέσα μου
ακουγόταν σ' όλα τα τραντάγματα του πεδίου βολής μου
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
είπε στα δύο θα κοπεί η ζωή σου....
είπα σε ποιό γαλαξία να σε βρώ;
εδώ
εδώ
σε τούτο το νταμάρι που μπαίνουμε ζώα ανθρώπινα
και μας εκσφενδονίζει θεούς πέτρινους
Κι ακουγόταν το τραγούδι
και ο καθένας μπορούσε να λέει ότι θέλει
μα εγώ θα το πω ενέργεια
μα εγώ θα το πω απουσία
Εγώ θα το πω Αγάπη που σε λέγαμε Αντιγόνη....
Πήρα την πιρόγα μου στα χέρια και στα πριονισμένα φτερά...
ήξερα πως δεν μερεύει ο νους μ' ένα σεντόνι ...
ένεκα πολύ το πέλαγος
Συγχαρητήρια μου έλεγαν
θερμά συγχαρητήρια...
Είπα ευχαριστώ.
Κι ακουγόταν το τραγούδι
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου