Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_το βάδην

Το στοιχείο που άλλαξε αυτές τις μέρες είναι ότι αντιλαμβανόμαστε πλέον ότι αυτοί που ονομάσαμε "προσφυγικές ροές"..  δεν είναι ροές... είναι βάδην!

Δεν είναι οι μισολιπόθυμοι, πνιγμένοι και μισοπνιγμένοι που τους ξέβρασε η θάλασσα.
Είναι άνθρωποι που σηκώθηκαν όρθιοι και βαδίζουν.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο σαρωτικό από τους ανθρώπους που βαδίζουν.
Όπως μπορεί ο καθένας.
Δίχως μέσα,  δίχως τρόπους.
Με όλα τα μέσα και με όλους τους τρόπους.

Κάνουν κάτι -που εντελώς πρόσφατα η πολιτισμένη Δύση ξέχασε,  ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να κάνει- και που για χιλιάδες χρόνια έκανε : να βαδίσει.

Οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί ανακαλύπτουν και πάλι το βάδην.
Όχι εκείνο το χολιγουντιανό του Johnny Walker ή το άλλο το φυσιολατρικό των τουριστών που θα καταλήξει σε κάποιο εξοπλισμένο, κλιματιζόμενο βανάκι ούτε εκείνο που γίνεται υπέρ υγείας κατόπιν ιατρικής συστάσεως.

Αλλά το άλλο που γίνεται πάνω στην στερεή επιφάνεια του πλανήτη , γύρω από τον ισημερινό, κατά μήκος των παραλλήλων του, κατα την φορά που γυρίζει η γη... μπορεί κι ανάποδα, διασχίζοντας τις πλατείες, τα χωράφια, τις πόλεις τους δρόμους, τους φράχτες, τις γέφυρες,  τα σύνορα... το βάδην που ξεχείλιζει...

Προκαλεί πανικό και τρόμο σε κάθε λογικό άνθρωπο, στην πλειοψηφία των  ευρωπαίων πολιτών να βλέπουν εμπρός τους ενοχλητικό, βρωμερό, άπλυτο, πεινασμένο, ξάγρυπνο το βάδην...

Χαλάει την αισθητική των μητροπόλεων, αποδιοργανωνει την οικονομία, κάνει νευρικά τα χρηματιστήρια....

Είναι το τρομερό βάδην που κάνουν αυτοί  που τους μποδίζουν να βαδίσουν, που τους αλυσοδένουνε....

Είναι το βάδην της Εξόδου και της απελπισίας, το βάδην της αρχής

Της αρχής

αυτού του μπλοκ,

της δικής μου αρχής

της αρχής της Ιστορίας

της κάθε αρχής....

Αλήθεια 
τι 
ξέρετε
από
εμπόδια;


Σχόλια

  1. Αυτό είναι για κορνιζάρισμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  2. Ίσως τό "προσφυγικές ροές", είναι περισσότερο ρεαλιστικό.
    Ροή ως ιδιότητα σημαίνει το μαζικό πέρασμα ενός υγρού.
    Τό υγρά καί τα αέρια καλύπτουν λόγω φυσικών ιδιοτήτων τους, όλο τον όγκο πού τους δίνεται.
    Άρα καί οι "ροές", θά κατακυριεύσουν ότι τούς επιτραπεί και δοθεί σέ όγκο ή επιφάνεια. Προς τό παρόν προορίζονται γιά Hot spots.
    Το μεγαλύτερο καί σημαντικότερο είναι ότι το υγρό εάν κυριεύσει ανάλογα καί τής παροχής, πνίγει στό πέρασμά του.
    Τα πράγματα ειναι δυσοίωνα γιατί προβλέπεται μεγάλη προσφυγική ροή, η οποία λόγω των φυσικών καταστάσεων καί ιδιοτήτων, φέρνει την πλημμύρα.
    Άρα θά πρέπει νά έχουμε τον νου μας, μην πέσουμε στο πέρασμα ή καί τη στασιμότητα αυτής της ροής-πλημμύρας, καί ο Θεός να φυλάει μην μπλέξουμε σέ περιπέτειες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα κ. Μαρίνο.
    Εμένα πάλι μου θυμίζει τα παλιά χειρόγραφα Βιβλία Εσόδων - Εξόδων, που ήτανε μεγάλα και μακρόστενα (με το συμπάθιο) και έγραφαν με μεγάλα γράμματα, αριστερά ΕΙΣΡΟΕΣ και δεξιά ΕΚΡΟΕΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μακάρι νά υπήρχαν εκροές. Αυτοί πού ρύθμισαν εισροές, είχαν στό μυαλό τους ελάχιστες εκροές....
    Καλημέρα νά δώσει ο Θεός νά έχουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός