Όσο δυνατός κι αν είσαι
όσο αν αντέχεις κι αν κρατάς
άνθρωπος είσαι, άνθρωπος είσαι
άνθρωπος είσαι και λυγάς....
Περιμένοντας τα βράδια να ξημερώσει....
Κοιτάζοντας από ψηλά τα φώτα της πόλης...
Τις ώρες της απόλυτης ησυχίας στους θαλάμους
της νοσηλείας
των αναστεναγμών, των βόγκων, των προσευχών...
των σωμάτων που κείτονται μες την ολοσχερή τους απώλεια...
το ρεφρέν
λόγος αληθείας
σκληρός και παρηγορητικός συνάμα
ήρθε και εγκαταστάθηκε στην άκρη της γλώσσας μου
στην άκρη του βραδινού τσιγάρου μου
και του μυαλού μου....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου