Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_στοιχεία επικαιρότητας

Εμένα μου αρέσει όλο αυτό το σκηνικό που στήθηκε με αφορμή τις "δηλώσεις" Φίλη. Όχι γιατί αυτό καθ αυτό έχει οποιαδήποτε αξία, αλλά γιατί παρέχει την δυνατότητα στους ολίγους που επιμένουν να σκέφτονται από το να μπουρδολογούν ή να κραυγάζουν,  να τσεκάρουν/με , αντιπαραβάλλοντας τις θεωρητικές τους αντιλήψεις, τα ψυχανεμίσματά τους, με τα στοιχεία της εμπειρικής  in vivo, πραγματικότητας.

Στοιχείο πρώτο,  ΤΟ ΜΈΣΟΝ. Εξακριβώνεται ότι στο ευτελές μέσον της τηλεόρασης είναι τραγικό λάθος να θέτεις ζητήματα τα οποία δεν εμπίπτουν,  δεν εντάσσονται στην χωνεμένη από τις πλειοψηφίες,  ιδεολογία. Δεν το σηκώνει η βασική συνθήκη της συγκρότησης και της λειτουργίας του ίδιου του μέσου.
Ποια είναι αυτή;
Η καθησυχαστική διασπορά και επανάληψη των πάσης φύσεως βεβαιοτήτων. Βεβαιότητες που είναι αναγκαίες για την ύπαρξη των κοινωνιών που συγκροτούνται στην βάση της σύμβασης (κοινωνικό συμβόλαιο) .Οι υποτελείς θέλουν να είναι "βέβαιοι"(εξασφαλισμένοι)και οι κυρίαρχοι τους παρέχουν αυτή την βεβαιότητα.  Και επειδή τυγχάνει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να βρίσκονται στα χέρια των δεύτερων, η τηλεόραση ως το κατ εξοχήν μαζικό , δεν πρόκειται ποτέ να ταράξει τον βασικό αυτόνόρο. Για τον λόγο αυτό, που είναι ο μόνος πολιτικός λόγος, ποτέ  από την τηλεόραση δεν πρόκειται να ακούσετε κάτι σοβαρό, κάτι που να αξίζει κάποιος να το σκεφτεί,  που να θέτει εν αμφιβόλω κάτι από αυτά που θεωρείτε "σίγουρα πράγματα"και ασφαλώς ούτε την ίδια την σύμβαση .
Οπότε, οι δηλώσεις Φίλη και η τύχη τους επιβεβαιώνουν ότι μόνο οι πολιτικοί θα έχουν βήμα στην τηλεόραση συν οι άνθρωποι της αγοράς,  συν οι εκπρόσωποι των κοινωνικών εταίρων. Όλοι οι υπόλοιποι π.χ. απλοί πολίτες όταν καλούνται θα  παρευρίσκονται είτε ως μαϊντανοί είτε ως παίχτες σε θλιβερά τηλεπαιχνίδια είτε ως ταλαίπωροι και αναξιοπαθούντες.
Οπότε οι δηλώσεις Φίλη ξεσήκωσαν αυτό τον σάλο , όχι για αυτό που είπε, που κατά την γνώμη μου κανείς δεν κατάλαβε κι ούτε εξάλλου έγινε κάποια συζήτηση επ αυτών αλλά γιατί ο κ. Φίλης πάτησε το λάθος κουμπί στον πίνακα λειτουργίας του Συστήματος, πράγμα το οποίο καθόλου δεν ήθελε ο φρόνιμος πολιτικός να κάνει....
Αλλά τι να γίνει; Πολλές φορές κι αυτοι που υπηρετούν το Σύστημα πέφτουν θύματα της υπερτροφικής και μυστηριακής δομής και λειτουργίας του.


Έχω κι άλλα στοιχεία μαζέψει για να πω, αλλά δυσκολίες στην συγγραφή δεν μου επιτρέπουν να το κάνω τώρα..
Να ελπίσω  σε καλύτερες μέρες;
Τα  στοιχεία μου δεν συνηγορούν σε κάτι τέτοιο. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός