στα γενέθλια της Δ.
Σήμερα,
μόνο για σήμερα, μπορείς –αν θέλεις- να βγάλεις τ’ άσπρα σου καλτσάκια, κοριτσάκι.
Να μείνουν τα πόδια σου γυμνά.
Χθες ήταν δύο του μήνα, σήμερα είναι τρεις.
Πώς περνούν οι μήνες… και τα χρόνια. Πώς πέρασαν τόσα χρόνια από κείνη τη φωτογραφία...
Τι έλεγα;
Ναι, να μείνουν τα πόδια σου γυμνά.
Τότε μπορείς να παρατηρήσεις τις πατούσες σου.
Σήμερα, είναι μια καλή ευκαιρία να παρατηρήσεις τις πατούσες σου.
Εκεί, το ακρότατο άκρο, εκείνο το σημείο με το οποίο πατάμε στη γη.
Και δεν πατάμε ταυτόχρονα.
Υπάρχει το τόξο μιας καμάρας εκεί, ένα βαθούλωμα.
Οι πατούσες σου, αν δεν το είχες παρατηρήσει, σχηματίζουν ένα κυματισμό.
Υπάρχουν δύο λοφάκια υπερυψωμένα και μια κοιλάδα.
Αυτή η κοιλάδα αν και βρίσκεται στις πατούσες μας ποτέ δεν πατάει στη γη.
Οι πατούσες έχουν ένα περιέργο σχήμα... κάτι σαν τα πάνω και τα κάτω.
Έτσι μπορούμε και περπατάμε ελεύθερα.
Όταν βγάλεις τα καλτσάκια, με τις γυμνές σου πατούσες περπάτα στο ξύλινο δάπεδο της κρεβατοκάμαράς σου, μετά πήγαινε ως τη κουζίνα και πάτα στα πλακάκια της.
Κατέβα την τσιμεντένια σκάλα, περπάτα στο πεζοδρόμιο.
Βρες και μια ωραία ακρογιαλιά με βότσαλα και δοκίμασε και εκεί.
Περπάτα με τις ωραίες σου κυματιστές πατούσες. Περπάτα με τα πάνω και τα κάτω.
Χθες έπεσες, σήμερα γεννήθηκες και μπορείς να περπατήσεις
Ελεύθερα.
Χανιά, 3.10.013
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου