_σκέψεις για καλό μήνα

Ένεκα πρωτομηνιά, να ευχηθώ «Καλό μήνα σε όλους».
Είναι απλό, αισιόδοξο, μια χαρά ακούγεται και λέγεται, όπως το «Καλή βδομάδα», «Καλό Σαββατοκύριακο», «Καλή Λευτεριά»……
Καλό μήνα, λοιπόν.

Αν δεν ήταν αυτό το «Καλό κουράγιο», του Ολι Ρεν….
Αν δεν ήταν αυτή η καραμέλα του «Θα τα καταφέρουμε»…..
 - Που κυκλοφορεί τα τελευταία χρόνια πολύ λαμβάνοντας διάφορες μορφές...

 - Που βρίσκεται στα λόγια των κυβερνητικών στελεχών, του κυβερνητικού εκπροσώπου, του πρωθυπουργού, του προέδρου της δημοκρατίας, των δημοσιογράφων και γενικά καθενός που θέλει να εμφυσήσει έναν τόνο αισιοδοξίας και χαράς.
- Που συνδέεται ευθέως με το ιστορικό παρελθόν αυτού του τόπου και ανάλογες ή και χειρότερες ανθρωπιστικές καταστροφές (π.χ. μικρασιατική καταστροφή κλπ.), αποσιωπώντας όμως το ποιος πλήρωσε αυτή την προσπάθεια. Δηλαδή ποιοι καταστράφηκαν, αρρώστησαν, διώχθηκαν, έχασαν τα πάντα, ταλαιπωρήθηκαν, πέθαναν….
- Που ταιριάζει γάντι με το άκαμπτο, σκληροτράχηλο ελληνικό δαιμόνιο, που τα καταφέρνει πάντα…

Αν δεν ήταν κάτι χαζοχαρούμενες διαφημίσεις που παίζουν στις τηλεοράσεις, στο διαδίκτυο, στο ραδιόφωνο και που μ’ ενοχλούν πολύ.

Μη παίρνετε στ’ αψήφιστα τις διαφημίσεις. Δεν είναι κάτι παροδικό και πολύ περισσότερο δεν είναι κάτι ενημερωτικό. Οι διαφημίσεις είναι πρωτίστως μια διανοητική παρέμβαση.

Ποιανών; Αυτών που τις πληρώνουν ασφαλώς.
Αυτοί που τις πληρώνουν είναι αυτοί που έχουν τα χρήματα. Απλά πράγματα.
Μεγάλες εταιρείες, τράπεζες και όσοι βρίσκονται γύρω τριγύρω.
Είναι μια διανοητική επέμβαση – καθοδήγηση  διαφόρων οικονομικών συμφερόντων στην δημιουργία συνείδησης στον μέσο άνθρωπο που πλέον ταυτίζεται με τον άνθρωπο – καταναλωτή.
Και σε άλλα κείμενα έχω αναφερθεί σχετικά… Who cares?
Το ζήτημα είναι ότι οι διανοητικές αυτές παρεμβάσεις  μένουν αναπάντητες εντελώς, περνάνε στα ψιλά και αυτό ακριβώς δείχνει ότι κατέχουν την θέση του αυτονόητου.
Αυτό το αυτονόητο είναι -και ήταν από πάντα- κάτι που πρέπει να μας ενοχλεί, να μας υποψιάζει.

Εμένα, για παράδειγμα, με ενοχλεί η διαφήμιση που παίζει και λέει «όταν οι άνθρωποι προσπαθούν, οι εταιρείες οφείλουν να προσπαθούν περισσότερο» (κάπως έτσι, ίσως να μου ξεφεύγει καμιά λέξη, αλλά αυτό ακριβώς είναι το νόημα). 
Η συγκεκριμένη διαφήμιση είναι ένα μόνο δείγμα ενός ιδιαίτερου τρόπου που επενδύει σε κάτι ελπιδοφόρο και οικουμενικό. Εδώ επιλέγεται το θέμα "προσπάθεια". 

Με αυτόν τον τρόπο τον «μαγικό», χαρούμενο και συγκινητικό  εξισώνεται η προσπάθεια που κάνει κάθε ελληνικό νοικοκυριό για να επιβιώσει με την προσπάθεια που κάνουν οι εταιρείες μέσα στον εμπορικό ανταγωνισμό για να εξαφανίσει η μία την άλλη.
Πού βρίσκεται η διαφορά;
Προσπάθεια η μια, προσπάθεια και η άλλη.

Η διαφορά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, βρίσκεται στο ότι το νοικοκυριό, ο κάθε απλός άνθρωπος προσπαθεί μέσα σε ένα περιβάλλον εντελώς αντίξοο και εχθρικό, ένα περιβάλλον που δεν τον υπολογίζει ως άνθρωπο, αλλά ως οικονομική μονάδα,  να διασώσει την ζωή του, την ζωή των παιδιών του, την ζωή γενικά με ό,τι αυτό σημαίνει. Δηλαδή να διασώσει την ανθρωπιά του, την αγάπη του, την φροντίδα του, το νιάξιμό του, τα όνειρά του.
Από την άλλη η προσπάθεια των διαφόρων εταιρειών δεν έχουν καμία σχέση με όλα αυτά. Και για το λόγο ότι η δική τους προσπάθεια γίνεται μέσα σ’ένα περιβάλλον που οι ίδιες δημιουργούν, συντηρούν και ελέγχουν και κυρίως διότι δεν αποβλέπουν σε τίποτα  άλλο παρά στην μεγιστοποίηση του κέρδους τους και στην κυριαρχία τους στην αγορά. 

Βλέπετε καμία ομοιότητα στην προσπάθεια που κάνει ο απλός μέσος άνθρωπος και η κάθε εταιρεία;
Εγώ όχι.

Παρ’ όλα αυτά «Καλό μήνα»
Με αισιοδοξία, όχι γιατί «θα τα καταφέρουμε» αλλά γιατί είμαστε, προσπαθούμε να σκεφτούμε και στη συνέχεια -ίσως- και να πράξουμε ως ένα διαφοροποιημένο  ΕΜΕΙΣ  σ’ αυτόν τον  αγώνα απέναντί τους.

  1.10.013