_ας φρόντιζαν

                Αλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.

                    Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.

                    Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί

                    να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό. 

                    Μετά χαράς θα πήγαινα μ' αυτόν. 

                                        (από το ποίημα "ας φρόντιζαν" του Κ.Π.Καβάφη).

Είχα καιρό να παρακολουθήσω δελτίο ειδήσεων στην τηλεόραση, καθόσον δεν φρόντισα να πάρω έναν αποκωδικοποιητή και να συγχρονιστώ κι εγώ, τότε που έπρεπε, στο νέο ψηφιακό περιβάλλον. Η μεν τηλεόραση λοιπόν στέκει εκεί, σκοτεινή, βαριά και μόνη, εγώ δε ολοένα και χάνω την επαφή μου με τα πρόσωπα και τα πράγματα του τηλεοπτικού κόσμου. Ας φρόντιζα. 

Έτσι, πράγματι, συγκινήθηκα μπορώ να πω, όταν σε σπίτι γνωστών μου, είδα στη σύγχρονη, επίπεδη και ευμεγέθη οθόνη της τηλεόρασής τους, το Νίκο Χατζηνικολάου στο νυκτερινό δελτίο ειδήσεων γνωστού σταθμού. Μου θύμισε παλιές εποχές. Τι συνεντεύξεις πολιτικών, τι πάνελς, τι ντιμπέιτ....

Η παρουσία του γνωστού δημοσιογράφου και μόνον αυτή, αρκεί για να αναβαθμίσει το χαμηλό επίπεδο του δεδομένου καναλιού αλλά και κάθε συζήτησης, ενημέρωσης, κλπ. Αποτελεί μια δημοσιογραφική σταθερά. Σταθερά του κόσμου της δημοσιογραφίας και της πολιτικής. Το νιώθεις αυτό. Το έχει κτίσει, ο καλός δημοσιογράφος με το χρόνο αλλά και με τις επιχειρηματικές του κινήσεις. 

Πάσχιζε λοιπόν και πάλι, με ύφος που έκρυβε μια ανησυχία αλλά και γνώσεις και κύρος να υποδείξει σε συναδέλφους του, χαμηλοβαθμηδέστερους του ιδίου, επιφορτισμένους με το ρεπορτάζ από τους χώρους των διαφόρων κομμάτων, πώς να κάνουν αντικειμενική ενημέρωση και να μην γίνουνται άκριτοι μεταφορείς των επικοινωνιακών τρυκ των κομματικών επιτελείων, κοινώς "παπαγαλάκια". 

Κι ο Νίκος, από τη θέση του αυτή, τη σταθερή του πρωταγωνιστή, σ' αυτους τους χρόνους της κατεδάφισης, να στέκει εκεί, να έχει κάτι ακόμα να μας πει, για την κριτική σκέψη, για την ανεξάρτηση συνείδηση, για την ελευθερία της έκφρασης, για την πολιτική εντιμότητα.  

Κοινώς τους "τα'χωσε".

Προσπαθεί, λοιπόν, να ασκήσει  αυτός, όπως και άλλοι του ιδίου χώρου των ΜΜΕ,  την εξουσία του στην διαμόρφωση των ηθών, τόσο του απλού δημοσιογράφου όσο και του απλού πολίτη. 

Να μην κατεδαφιστούν κι αυτοί μαζί... με όλα.

Κάτι να μείνει όρθιο, σ' αυτόν τον τόπο.

Το ύφος ήταν αυστηρό και σε πανελλήνια μετάδοση είχε κάτι τι το εξευτελιστικό. 

Τους  λυπήθηκα αυτούς τους δημοσιογράφους. Κρεμασμένοι -άλλος πάνω άλλος κάτω- στα παράθυρα της τηλεόρασης συνομιλούσαν μαζί του (όσο μιλούσαν δηλαδή, οι δόλιοι). 

Κι ένιωσα κάπως να παίρνει η μπάλα και το μέσο τηλεθεατή.

Τους απλούς πολίτες αυτής της χώρας που και πάλι, αφού τους φτύσουν καλά καλά για τα λάθη τους, θα τους νουθετήσουν και θα τους θρέψουν οι ίδιοι άνθρωποι....

Οι γνωστοί μου συμφωνούσαν με το Νίκο. Σταθερές αξίες. 

Βαρέθηκα, είχαμε κι από ώρα πάψει να μιλούμε, καθώς το δελτίο και η ευφράδεια του Νίκου είχαν αποσπάσει την προσοχή μας. 

Τους είπα, λυπάμαι που πρέπει να φύγω. Κι έφυγα. Λυπήθηκα. Κανείς δεν είναι αθώος.

Ας φρόντιζαν.