Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_ όσα είπαμε παλιά ισχύουν....

 Αναδημοσιεύουμε ανακοίνωση της τοπικής συνέλευσης στον Αποκόρωνα



ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΟΡΩΝΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ 

ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΗΣ

Την Πέμπτη 27/3 δικάζεται σε 2ο βαθμό υπόθεση στεγαστικού δανείου οικογένειας αγωνιστών στον Αποκόρωνα, οι οποίοι είναι εργαζόμενοι στην επισφάλεια και παλεύουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια και χωρίς συμβιβασμούς και εκπτώσεις μέσα στην νεοφιλελεύθερη, μετα-καπιταλιστική ζούγκλα.

Πρόκειται  για άλλη μια, τυπική πλέον, περίπτωση νοικοκυριού –μια από τις χιλάδες- που λένε την  ιστορία της νέας φτώχειας η οποία εξαπλώνεται και μεγαλώνει ολοένα.

Την στιγμή που ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζουν για την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, τα αρπακτικά (funds, real estates, εισπρακτικές) που τα μνημόνια έφεραν, βρίσκονται πάντα εδώ, μέσα στη χώρα, εξακολουθούν να τρομοκρατούν, να αρπάζουν κατοικίες και να ξεσπιτώνουν απλούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας.

Την στιγμή που το αίτημα για Δικαιοσύνη ακούγεται παντού, η δαιδαλώδης νομοθεσία –που πλέον γίνεται αλγοριθμική- και το περίφημο «κράτος δικαίου» λειτουργούν προς όφελος του κεφαλαίου συνθλίβοντας τους πιο αδύναμους.

Την στιγμή που το στεγαστικό πρόβλημα οξύνεται στις πόλεις και στην επαρχία, και χιλιάδες νοικοκυριά ζουν με τον εφιάλτη της έξωσης ή αδυνατούν να πληρώνουν δυσβάσταχτα ενοίκια, αναγκάζονται να δουλεύουν εξαντλητικά ωράρια και να ζουν σε τρελούς και απάνθρωπους ρυθμούς, η κυβέρνηση και σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό μάς λένε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος και μας απειλούν με χάος και ακυβερνησία.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ στα παγκόσμια και εγχώρια αρπακτικά,  που κυνηγούν ανελέητα τους πιο αδύναμους, εμείς θα είμαστε με τους φτωχούς, τους αποκλεισμένους, τις εξόριστες, τις μετανάστριες, τους διωκόμενους και τις διωκόμενες που παράγουν οι πολιτικές των ληστών με τις γραβάτες, τα χαμόγελα, τα κουστούμια.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ στους υπέρμαχους της real politic για τους οποίους οι φούσκες των χρηματιστηρίων και οι αναβαθμίσεις των οίκων αξιολόγησης είναι η μόνη πραγματικότητα, εμείς θα είμαστε με την πραγματικότητα της ανεργίας, της αστεγίας, της φτώχειας και της μετανάστευσης και θα παλεύουμε για την κοινωνική απελευθέρωση.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ στα αφεντικά που συγκεντρώνουν αμύθητα πλούτη, εκατοντάδες ακίνητα, ζουν σε προκλητική πέρα από κάθε φαντασία, χλιδή, εμείς θα υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των ανθρώπων της εργασίας να ζουν στο ένα και μοναδικό σπίτι τους, να μην διώχνονται και να μην εκτοπίζονται από τη γη τους.

ΟΣΑ ΕΙΠΑΜΕ ΠΑΛΙΑ ΙΣΧΥΟΥΝ…

Ο κοινωνικός πόλεμος δεν σταμάτησε ποτέ!

Στην επίθεση των στρατοκρατών, των εμπόρων, των συμφερόντων απαντάμε με αλληλεγγύη και συλλογικούς αγώνες.

Η στέγαση είναι ανθρώπινο δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ

Συνέλευση για τα Κοινά στον Αποκόρωνα (ΣΚΑ)

skapokorona@gmail. com


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμέ...

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά...

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός ...