_ανυπάκουη μαμά

Την ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ, 7μ.μ. στο καφ. ΜΑΡΕΝΤΗΣ μαζευόμαστε για να συζητήσουμε με αφορμή το βιβλίο της ESTER VIVAS, ΑΝΥΠΆΚΟΥΗ ΜΑΜΑ, μια φεμινιστική ματιά στη μητρότητα (εκδ. oposito, Αθήνα 2024, μετ. Κατερίνα Μποσινάκη)

Η μητρότητα και όλα όσα την συνοδεύουν (κύηση, τοκετός, περιγεννητικό πένθος, λοχεία, ανατροφή κλπ.) ήταν πάντα ένα θέμα συνδεδεμένο με την γυναικεία ύπαρξη, την θέση της γυναίκας στην κοινωνία και την κοινωνική αναπαραγωγή. Παρέμεινε όμως για δεκαετίες στην αφάνεια, με αποτέλεσμα κάθε γυναίκα να αντιμετωπίζει μόνη της όσες προκλήσεις συνδέονται με την μητρότητα και να νιώθει ένοχη εάν δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στα κυρίαρχα μοντέλα. Τα κυρίαρχα μοντέλα ήταν και είναι αυτά της αστικής τάξης, του νεοφιλελευθερισμού, της Εκκλησίας και εσχάτως της all tright (εναλλακτικής) ακροδεξιάς.

Καιρός να σκεφτούμε και να μιλήσουμε εμείς, μητέρες ή όχι, πατέρες ή όχι, άντρες και γυναίκες ή όχι για την πραγματικότητα της αναπαραγωγής της ζωή μας.

Από το οπισθόφυλλο :

Το βιβλίο Ανυπάκουη μαμά προσφέρει μια ανατρεπτική και τολμηρή οπτική στη μητρότητα. Μια οπτική που αναπτύσσεται ως δριμεία κριτική τόσο προς την "πατριαρχική μητρότητα" που υποδουλώνει τις γυναίκες, όσο και προς τη "νεοφιλελεύθερη μητρότητα" που υποτάσσει τη σχέση μητέρας-παιδιού στις επιταγές και τις ανάγκες της αγοράς.

....................

Απορρίπτοντας ιδέες όπως αυτή της "τέλειας μητέρας" και της "μητρότητας ως πεπρωμένου"ως βολικούς μύθους του συστήματος, η Εster Vivas απευθύνει ένα κάλεσμα ανυπακοής εντός ενός χειραφετητικού προτάγματος που ενδυναμώνει και απελευθερώνει εκείνες που είναι μητέρες, αλλά και εκείνες που δεν είναι εκείνες που επιθυμούν να γίνουν μητέρες, αλλά και εκείνες ή εκείνους που συμμετέχουν στην ανατροφή των παιδιών.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμέ...

Διαβάστε περισσότερα

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο : Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά...

Διαβάστε περισσότερα

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός ...

Διαβάστε περισσότερα

[ παράκοσμος_ ]

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου