Μια απάντηση στον Αλ. Παπαναστασίου
Θα αρκούσε και μόνο η μικρούλα πρόταση προς το τέλος του άρθρου [Ηλεκτροδοτήσεις, πυλώνες και τοπικές εξεγέρσεις, 16/8/24] του κ. Αλ. Παπαναστασίου στο protagon για να καταλάβει ο καθένας/η καθεμία τα κίνητρα και τον σκοπό της αρθρογραφίας του. Λέει: «Με το κλίμα που υπάρχει, οι πυλώνες θα μπουν με την προστασία των ΜΑΤ».
Η πρόταση αυτή θα ήταν αρκετή για να προκαλέσει την οργή μας. Θα μπορούσαμε να δηλώνουμε εξοργισμένοι/νες. Αλλά δεν είμαστε. Δεν είμαστε γιατί δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για την κατεύθυνση του ελληνικού κράτους τις τελευταίες δεκαετίες, που μέσα από σταθερούς μετασχηματισμούς, πετάει το ένα μετά το άλλο τα πέπλα της αχαμνής τηλεοπτικής/θεατρικής δημοκρατίας για να μετατραπεί σ’ ένα κράτος ολιγαρχικό. Καταλαβαίνουμε, επίσης, όχι γιατί είμαστε έξυπνοι/ες, αλλά γιατί ο ίδιος το ομολογεί, ποιανού συμφέροντα εξυπηρετεί το εν λόγω έργο της μεγάλης διασύνδεσης, Χανιά –Δαμάστα (Ηράκλειο).
Παρ’όλα αυτά θα πιάσουμε το άρθρο από την αρχή και θα απαντήσουμε σε όλα τα επιχειρήματα και τις λαθροχειρίες που ανασύρει από το μπαούλο των γραφιάδων της ολιγαρχίας. Επιπλέον θα απαντήσουμε στην απορία που διατρέχει όλο το κείμενο του κ. Α.Π. : «μα, καλά τι πάθανε οι Κρητικοί, δεν είναι πια με την ανάπτυξη; Μου φαίνεται αδιανόητο!».
1. Αποτελεί κοινό τόπο του λαϊκιστικού λόγου η γενίκευση, δηλαδή το να χρησιμοποιεί μια λέξη- έννοια σα σακούλι που μέσα του ξεθωριάζουν και απαλείφονται οι ιδιαιτερότητες. Έτσι χρησιμοποιεί ο Α.Π. την λέξη Κρητικοί, κρητικός λαός ως μια ενιαία, ομοιογενή, συμπαγή οντότητα και του διαφεύγει ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν στην Κρήτη (όπως και παντού) κοινωνικές ομάδες με αντιτιθέμενα συμφέροντα, εσωτερικές εντάσεις, διάφορες αντιπαλότητες που εκδηλώνονται σε όλα τα πεδία, ακόμα και η πραγματικότητα αυτόνομων ατόμων που αναζητούν τους όρους της χειραφέτησής τους και υπερασπίζονται τις ελευθερίες τους. Επομένως, όταν ένα άρθρο κοινωνικού προβληματισμού και έκφρασης γνώμης για ένα πρόβλημα που απασχολεί μια δεδομένη κοινωνία περιπίπτει στο θεμελιώδες αυτό μεθοδολογικό σφάλμα, στην καλύτερη περίπτωση στερείται σοβαρότητας και αποκρούεται ως φτηνός λαϊκισμός.
2. Ο Α.Π. ανασύρει και ξανασερβίρει την πεπατημένη της ενοχοποίησης των νησιωτών, λέγοντας ότι επιβαρύνουν το κοινωνικό σύνολο επειδή οι πετρελαϊκές μονάδες στοιχίζουν πολύ και πληρώνονται από όλη την κοινωνία μέσω των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ) . Ταυτόχρονα υπόσχεται ξανά ότι οι ΥΚΩ θα μειωθούν μετά τη μεγάλη διασύνδεση. Όμως, ήδη από το 2022, δηλαδή πολύ μετά από τη δρομολόγηση των διασυνδέσεων των νησιών, βλέπουμε τις ΥΚΩ να αυξάνονται! Ενώ δηλαδή οι ΥΚΩ θα έπρεπε να έχουν ήδη μειωθεί πάνω από 500 εκατ. ευρώ, στο τέλος του 2022 «με απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κώστα Σκρέκα οι χρεώσεις ΥΚΩ αναπροσαρμόστηκαν προς τα πάνω για την πλειονότητα των καταναλωτών και των επιχειρήσεων, μεταφέροντας συνολικά στους καταναλωτές μια πρόσθετη επιβάρυνση που υπολογίζεται περί τα 300 εκατ. ετησίως. Το σκεπτικό της απόφασης ήταν να δημιουργηθεί ένας αποθεματικός λογαριασμός ασφαλείας για την αντιμετώπιση μελλοντικών ενεργειακών κρίσεων. Για τα νοικοκυριά, για παράδειγμα, η χρέωση ΥΚΩ από τα 6,9 ευρώ/μεγαβατώρα αυξήθηκε από 1ης Νοεμβρίου στα 17 ευρώ/μεγαβατώρα.» (βλ. Καθημερινή, 11ος/22). Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΑΔΜΗΕ, με τις διασυνδέσεις Σύρου, Πάρου και Μυκόνου (2018) και Νάξου (2020), οι ΥΚΩ πρέπει να μειωθούν κατά 60 εκατ. ετησίως. Με τη διασύνδεση Κρήτης, αντίστοιχα, οι ΥΚΩ θα ἐπρεπε να μειωθούν κατά 380 εκ. το 2022 (πρώτο πλήρες έτος λειτουργίας Κρήτης – Πελοποννήσου). Εμείς δεν είδαμε καμία μείωση. Εσείς;
3. Αποκρύπτει ο αρθρογράφος ότι οι γραμμές διασύνδεσης είναι διπλής κατεύθυνσης. Δηλαδή, τα νησιά και η Κρήτη, βεβαίως, όχι μόνο θα δέχονται ηλεκτρικό ρεύμα από την ηπειρωτική Ελλάδα αλλά και θα στέλνουν. Πιο απλά: με την μετατροπή των νησιών σε βιομηχανικές περιοχές παραγωγής ενέργειας, με νέα δίκτυα, νέους δρόμους, με τεράστιες καταλήψεις γης σε βάρος παραγωγικών δραστηριοτήτων, σε βάρος του περιβάλλοντος και του τοπίου, δημιουργούνται νέοι δρόμοι εμπορίου ηλεκτρικής ενέργειας, με την διαφορά ότι στους νέους αυτούς δρόμους δεν θα συναντάει κανείς καραβάνια με καμήλες και γαϊδούρια, αλλά χιλιόμετρα καλωδίων και τερατώδεις εγκαταστάσεις. Η Κρήτη βρίσκεται στο επίκεντρο αυτών των νέων δρόμων (μάλιστα της αποδίδουν τον «τιμητικό» τίτλο ενεργειακός κόμβος!) και για τον επιπλέον λόγο ότι στις νότιες θάλασσες του νησιού προγραμματίζονται εξορύξεις υδρογονανθράκων με απρόβλεπτες συνέπειες για το νησί.
4. Αγνοεί ο Α.Π. ή δεν τον ενδιαφέρει το γεγονός ότι η ΜΠΕ της διασύνδεσης είναι τόσο εξόφθαλμα πρόχειρη και διαβλητή, αφού σύμφωνα με αυτή, πυλώνες τοποθετούνται εντός του χωροταξικού σχεδίου των χωριών, πολύ κοντά σε κατοικημένες περιοχές και προστατευόμενες περιοχές ΝΑTURA (βλ. Φαράγγι Δικτάμου, Γεωπάρκο Ψηλορείτη , λίμνη Κουρνά).
5. Όσον αφορά το μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθήθηκε στην Κρήτη με τα πολυώροφα ξενοδοχεία στις παραλίες, με τα στρέμματα θερμοκηπίων, με τον παραλογισμό των πισίνων, με τα real estate κ.λπ. είναι το ίδιο που υιοθετήθηκε και προώθησε η κυρίαρχη ελίτ σε όλη την χώρα από τις δεκαετίες του 80, του 90 και του 2000. Το μοντέλο αυτό απολάμβανε τη συναίνεση των μεσαίων στρωμάτων, τόσο μέσα από τον προσπορισμό ιδιωτικών οφελών μέσω πελατειακών σχέσεων και δικτύων, όσο και μέσα από τον καταναλωτικό, απολίτικο ατομικισμό που το νεοφιλελεύθερο δόγμα προωθούσε ως το μαγικό κλειδί που θα άνοιγε τις πύλες ενός υπερκαπιταλισμού της αφθονίας. Όλα αυτά όμως τα φαντασιακά της πολύπαθης και καταχρεωμένης μεσαίας τάξης κατέρρευσαν το 2008. Οπότε μην κάνετε τον κόπο να μας τα ξανασερβίρετε μέσα από τις ηθικολογίες της ενοχής και του φόβου.
6. Όσον αφορά στη σχέση κόστους – οφέλους, που επικαλείται ο αρθρογράφος και ο ΑΔΜΗΕ σαν λογική ένσταση για τη μη υπογειοποίηση του καλωδίου, από όλα τα παραπάνω γίνεται εμφανές ότι εμείς απορρίπτουμε και αυτή την «λύση». Όμως αξίζει να πούμε δυο κουβέντες επειδή ο αρθρογράφος ισχυρίζεται ότι και στα «σπίτια» μας λειτουργούμε με βάση αυτή την θεμελιώδη αρχή (κόστους-οφέλους). Πληροφορούμε, λοιπόν, ότι τα σπίτια μας, ευτυχώς, δεν είναι εμπορικές επιχειρήσεις. Ο εποικισμός του homo oeconomicus μπορεί να έχει κατισχύσει στον κόσμο που οραματίζεται ο Α.Π., αλλά δεν έχει κυριεύσει τα σπίτια μας και τα μυαλά μας. Τα «σπίτια» μας –κι αυτό φάνηκε τόσο μέσα στην οικονομική κρίση, όσο και στην πανδημία- λειτουργούν σε πείσμα του αχαλίνωτου εμπορικού πνεύματος, με βάση την αρχή της φροντίδας και της διαγενεακής αλληλεγγύης και δικαιοσύνης. Αυτή η αρχή δεν είναι εμπόρευμα, είναι μια πρακτική, μια βασική ηθική αξία που περιλαμβάνει έμψυχα και άψυχα και μας εμπνέει στον αγώνα μας για μια νέα πολιτική που να ταιριάζει στην εποχή μας.
7. Τα επιχειρήματα περί λειωμένων παγωτών, σάπιων κρεάτων, ιδρωμένων τουριστών κ.ά. μας θυμίζουν παθιασμένο ιεροκήρυκα που από άμβωνος εξαπολύει τις αποκαλυψιακές απειλές του στα κεφάλια των «απίστων» και δεν χρήζουν απάντησης.
8. Ο Α.Π. με περισσή επιπολαιότητα και κυνισμό χρησιμοποιεί την τραγική πραγματικότητα των αυτοκινητιστικών δυστυχημάτων που στην Κρήτη στοιχίζει ζωές και την αρτιμέλεια νέων, κυρίως, ανθρώπων. Μάλιστα, για τους σκοπούς του επιχειρήματός του, συνδέει τον ΒΟΑΚ με τους πυλώνες! Απαντούμε, λοιπόν, ότι τα αίτια πρέπει να αναζητηθούν αλλού και όχι στο οδικό δίκτυο. Αν σεβόμαστε κατ’ελάχιστο τον πόνο των οικογενειών που έχουν χάσει κάποιον δικό τους άνθρωπο, πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα αίτια είναι πολύ βαθύτερα, συνδέονται με το ανταγωνιστικό μοντέλο ζωής που πολλοί υιοθετούν και άλλες κοινωνιολογικές και ψυχολογικές παραμέτρους.
Για το τέλος αφήσαμε την επίλυση της απορίας του αρθρογράφου (βλέπε στην αρχή του άρθρου μας).
Αρχίζει στον Αποκόρωνα που μας ενδιαφέρει εδώ, αλλά και στην Κρήτη ολόκληρη να ακούγεται μια φωνή διαφορετική από εκείνη της οικονομικής μεγέθυνσης και του καταναλωτισμού. Απορρίπτουμε την ανάπτυξη δυτικού τύπου που στηρίζεται στην άγρια εκμετάλλευση της φύσης και στην δουλικότητα των ανθρώπων. Στόχος δικός μας δεν είναι η άνοδος του κατά κεφαλήν ΑΕΠ, αλλά η έξοδος από τον ιμπεριαλισμό της οικονομίας και η επίτευξη μιας κοινωνίας της λιτής αφθονίας, της φροντίδας και μιας ζωής με νόημα.
Γι’αυτό λέμε προς κάθε αρθρογράφο και κάθε αρμόδιο :
ΚΑΝΕΝΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ, ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΟΦΩΝ, ΚΑΝΕΝΑ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ
ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ.
ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ
ΠΩΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙ ΤΟΠΟ ΘΑ ΠΑΡΑΔΟΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.
ΟΧΙ ΠΥΛΩΝΕΣ – ΟΧΙ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ.
Συνέλευση για τα Κοινά στον Αποκόρωνα (ΣΚΑ)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου