Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_αν αυτή είναι η πολιτική

 Δεν θα το επιδιώξω, αλλά θα εκμεταλλευτώ αυτή τη καταπληκτική συγκυρία : ώρα απογευματινή, μάθημα σε σπίτι, σε κεντρική πλατεία, σε κεντρικό χωριό, από κάτω τα καφενεία και είχα εντοπίσει καθώς πήγαινα ασυνήθιστες κινήσεις, μια αναταραχή και μια κυρία, άγνωστη σε μένα,  με χρώμα μαλλιών σε ώριμη μελιτζάνα να περιφέρεται μαζί με μια φίλη της που δεν είχε τίποτε το αξιοσημείωτο. Εγώ πρόσεξα την μελιτζανί. 

Το μάθημα κυλούσε ανάμεσα σε απογοητεύσεις και προσπάθειες, οι ήχοι  της πλατείας γνωστοί και γι αυτό ανήκουστοι  έφταναν αλλά και δεν έφταναν σ'αυτιά μου, ίσως αν πρόσεχα έξω να έφταναν, αλλά εγώ πρόσεχα μέσα. 

Οι ήχοι αλλάζουν. Ξέρω την αλλαγή των μικροφωνικών στις μικρές πλατείες των χωριών. 

Τέλος μαθήματος. Η προεκλογική συγκέντρωση στα μισά. Έμεινα να ακούσω κι εγώ. Παράγγειλα όπως κάνω πάντα μια τσικουδιά και τι ανανέωση προσώπων, κινήσεων, χρωμάτων. Ίδιες ιδέες ή καλύτερα καμία ιδέα... χωρίς ιδέες. Το απόγευμα όμως δεν έχασε σε τίποτα την ομορφιά του Απρίλη του. 

Το κόμμα, από αυτά τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία, δηλαδή την πλειοψηφία του λαού, δηλαδή το εξής ένα ή μπορεί δύο. Γι αυτό και τα κουκιά είναι μετρημένα. Λογιστική των συντάξεων, των συντελεστών δόμησης, των διορισμών στην εκπαίδευση, των κλινών στα νοσοκομεία, της τιμής της κιλοβατώρας και των κυβικών. Τέλεια. Το πολιτικό πρόγραμμα βαλμένο σε κουκκίδες (bulets). Συλλογισμός κανένας. Αφαιρουμένης της θεατρικότητας θα μπορούσε να είναι σπάραγμα από γνώριμο δελτίο ειδήσεων κάποιου καναλιού, αδιάφορο ποιου. 

Κυρίες καλοβαλμένες συνταξιούχες δημοσίου με παιδιά να σπουδάζουν στο εξωτερικό. Ένας νεανίας με περιποιημένο γένι και κουστούμι που θύμισε σχολές μάρκετινγκ, καθισμένος μπροστά μπροστά, κουνούσε καταφατικά το κεφάλι στο τέλος κάθε μικρής ή μεγάλης πρότασης του ομιλητή  και συνέχισε με μεγαλύτερη ζέση να κουνάει την κεφαλή του καθώς ο πολιτευτής έδινε τις άνετες, γεμάτες αυτονόητη αλήθεια απαντήσεις του  στις ερωτήσεις του κοινού.  Ηλικιωμένοι οι περισσότεροι με τα κεφάλια τους γεμάτα από τις συνταξιοδοτικές τους ανησυχίες και πέραν αυτών τίποτα άλλο. Η ανάπτυξη υμνήθηκε, ως οφείλεται,  και όλοι υποκλίθηκαν στον ύμνο της. 

Τέλεια, τέλεια δεν έχω τίποτα άλλο να πω, παρά μόνο ότι αν μου ξανατύχει θα μένω σε κάθε τέτοια συγκέντρωση, ανεξαρτήτως κόμματος.  Αν αυτή είναι η πολιτική ..... απαντώ η ίδια: Ναι, αυτή είναι... τότε μου φαίνεται  ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να γυρίζω πίσω γεμάτη θέρμη, κέφι, ενθουσιασμό, ιερή συγκέντρωση κι αγάπη στο διάβασμα και στα βιβλία μου.  

Σχόλια

  1. Μελιτζανιά μαλλιά και κούφια λόγια. Ναι, αυτό μου θυμίζει πολιτική που έχει στόχο την εξουσία

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά