_αν αυτή είναι η πολιτική

 Δεν θα το επιδιώξω, αλλά θα εκμεταλλευτώ αυτή τη καταπληκτική συγκυρία : ώρα απογευματινή, μάθημα σε σπίτι, σε κεντρική πλατεία, σε κεντρικό χωριό, από κάτω τα καφενεία και είχα εντοπίσει καθώς πήγαινα ασυνήθιστες κινήσεις, μια αναταραχή και μια κυρία, άγνωστη σε μένα,  με χρώμα μαλλιών σε ώριμη μελιτζάνα να περιφέρεται μαζί με μια φίλη της που δεν είχε τίποτε το αξιοσημείωτο. Εγώ πρόσεξα την μελιτζανί. 

Το μάθημα κυλούσε ανάμεσα σε απογοητεύσεις και προσπάθειες, οι ήχοι  της πλατείας γνωστοί και γι αυτό ανήκουστοι  έφταναν αλλά και δεν έφταναν σ'αυτιά μου, ίσως αν πρόσεχα έξω να έφταναν, αλλά εγώ πρόσεχα μέσα. 

Οι ήχοι αλλάζουν. Ξέρω την αλλαγή των μικροφωνικών στις μικρές πλατείες των χωριών. 

Τέλος μαθήματος. Η προεκλογική συγκέντρωση στα μισά. Έμεινα να ακούσω κι εγώ. Παράγγειλα όπως κάνω πάντα μια τσικουδιά και τι ανανέωση προσώπων, κινήσεων, χρωμάτων. Ίδιες ιδέες ή καλύτερα καμία ιδέα... χωρίς ιδέες. Το απόγευμα όμως δεν έχασε σε τίποτα την ομορφιά του Απρίλη του. 

Το κόμμα, από αυτά τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία, δηλαδή την πλειοψηφία του λαού, δηλαδή το εξής ένα ή μπορεί δύο. Γι αυτό και τα κουκιά είναι μετρημένα. Λογιστική των συντάξεων, των συντελεστών δόμησης, των διορισμών στην εκπαίδευση, των κλινών στα νοσοκομεία, της τιμής της κιλοβατώρας και των κυβικών. Τέλεια. Το πολιτικό πρόγραμμα βαλμένο σε κουκκίδες (bulets). Συλλογισμός κανένας. Αφαιρουμένης της θεατρικότητας θα μπορούσε να είναι σπάραγμα από γνώριμο δελτίο ειδήσεων κάποιου καναλιού, αδιάφορο ποιου. 

Κυρίες καλοβαλμένες συνταξιούχες δημοσίου με παιδιά να σπουδάζουν στο εξωτερικό. Ένας νεανίας με περιποιημένο γένι και κουστούμι που θύμισε σχολές μάρκετινγκ, καθισμένος μπροστά μπροστά, κουνούσε καταφατικά το κεφάλι στο τέλος κάθε μικρής ή μεγάλης πρότασης του ομιλητή  και συνέχισε με μεγαλύτερη ζέση να κουνάει την κεφαλή του καθώς ο πολιτευτής έδινε τις άνετες, γεμάτες αυτονόητη αλήθεια απαντήσεις του  στις ερωτήσεις του κοινού.  Ηλικιωμένοι οι περισσότεροι με τα κεφάλια τους γεμάτα από τις συνταξιοδοτικές τους ανησυχίες και πέραν αυτών τίποτα άλλο. Η ανάπτυξη υμνήθηκε, ως οφείλεται,  και όλοι υποκλίθηκαν στον ύμνο της. 

Τέλεια, τέλεια δεν έχω τίποτα άλλο να πω, παρά μόνο ότι αν μου ξανατύχει θα μένω σε κάθε τέτοια συγκέντρωση, ανεξαρτήτως κόμματος.  Αν αυτή είναι η πολιτική ..... απαντώ η ίδια: Ναι, αυτή είναι... τότε μου φαίνεται  ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να γυρίζω πίσω γεμάτη θέρμη, κέφι, ενθουσιασμό, ιερή συγκέντρωση κι αγάπη στο διάβασμα και στα βιβλία μου.