Ενώ όπου υπήρχαν μηχανές τα πράγματα και οι άνθρωποι δούλευαν ρολόι, δηλ. δεν υπήρχαν ουρές, τα κυπελάκια του καφέ γέμιζαν αυτόματα, οι μπάρες άνοιγαν και έκλειναν χωρίς καμία προσπάθεια, οι πόρτες ξεκλείδωναν χωρίς κλειδιά και τόσα άλλα που γίνονταν αυτομάτως, δηλ. με ένα μαγικό τρόπο που έκανε αθέατο τον πραγματικό τρόπο της λειτουργίας των πραγμάτων και των ανθρώπων, έναν τρόπο αντικειμενοποιημένο που θα τον έλεγα ουσιωδώς πρωτόγονο όσο κι αν θέλει να εμφανίζεται ως η τελευταία λέξη της τεχνολογίας στην καθημερινή ζωή,
Αντιθέτως εκεί που δεν υπήρχαν μηχανές και έπρεπε ο έλεγχος ή η εξυπηρέτηση (αλλά κυρίως ο έλεγχος) να γίνει από ανθρώπους, σχηματίζονταν ουρές, μωρά έκλαιγαν στις αίθουσες αναμονής των αεροδρομίων, παχύσαρκοι ίδρωναν, άνθρωποι αγωνίζονταν να εξηγήσουν την απειρότητα των αναγκών και των επιθυμιών τους και να συνεννοηθούν στην πολλαπλότητα των γλωσσών και των συμβολισμών τους, εκεί υπήρχε ένα διάχυτο "πασχίζειν", ένα "πασχίζειν" που σήμαινε καθυστερήσεις στις ταχύτητες, αναβολές των προόδων, ματαιώσεις των απολαύσεων.
Σήμαινε έναν κόσμο ανθρώπινο και συνάμα αντικειμενικό στην δοκιμασία της συνάντησής τους, δηλ. στην ηθική του διάσταση.
Το πραγματικό, είναι το χαμένο ταξίδι, σε ένα κόσμο που ενώ oι άνθρωποι ταξιδεύουν πολύ περισσότερο από παλιότερες εποχές, στην πραγματικότητα δεν ταξιδεύουν καθόλου, αλλά δεν το γνωρίζουν γιατί κατά βάθος παραμένουν κύκλωπες και το γένος των Κυκλώπων, ως γνωστό από την αρχαιότητα, δεν ταξίδευε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου