Βλέποντάς την στο κρεβάτι κοντά δύο χρόνια, ακίνητη
μόνο το αριστερό χέρι είχε ακόμα μια δυνατότητα κίνησης πάνω κάτω, δεξιά και αριστερά
και το κεφάλι, καθώς κουνιόταν για να διώξει κάποια μύγα που καμιά φορά, καθόταν στα μάτια ή στα χείλη της
Βλέποντάς την στο κρεβάτι, αμίλητη
μόνο κάποια παραμιλητά και ακατάληπτα λόγια κάπου κάπου την άκουγα να λέει, και στην αρχή προσπάθησα να καταλάβω μήπως θέλει κάτι να μου πει, κάποιος πόνος, ενόχληση ή επιθυμία, αλλά τίποτα από αυτά δεν ήτανε... έλεγε τα δικά της με τα μάτια καρφωμένα στο ταβάνι.
Βλέποντάς την στο κρεβάτι, να μασουλάει με το στόμα της άδειο από φαΐ και δόντια, μηχανικά και ατελείωτα μασουλήματα....
Τόσο σταθερή, τόσο άδεια, κοντά στο τέλος...
Σκέφτηκα το σώμα,
το σώμα που χρησιμοποιήθηκε ανελέητα, γεννώντας και δουλεύοντας, θηλάζοντας και τηγανίζοντας ατελείωτα παιδιά και κεφτέδες...
Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει αυτό το σώμα;
Αξιοποιώντας την δύναμη της βαρύτητας
κατέπεσε στο κρεβάτι,
και σε ένα κρεσέντο δύναμης της αδυναμίας του
έκλεισε απ' έξω όλον τον κόσμο, όλο τον λόγο, όλη την ζωή,
κάθε παράπονο, κάθε σκέψη, κάθε άλλον, κάθε δυνατότητα, κάθε άλλη δυνατότητα
τα πάντα....
και συνέχιζε
και συνέχιζα
καθαρίζοντας και αλείφοντας και σκουπίζοντάς το
τόσο σταθερή, τόσο άδεια, τόσο κοντά...
της πρόσφερε
της πρόσφερα
την λύτρωση...
μόνο το αριστερό χέρι είχε ακόμα μια δυνατότητα κίνησης πάνω κάτω, δεξιά και αριστερά
και το κεφάλι, καθώς κουνιόταν για να διώξει κάποια μύγα που καμιά φορά, καθόταν στα μάτια ή στα χείλη της
Βλέποντάς την στο κρεβάτι, αμίλητη
μόνο κάποια παραμιλητά και ακατάληπτα λόγια κάπου κάπου την άκουγα να λέει, και στην αρχή προσπάθησα να καταλάβω μήπως θέλει κάτι να μου πει, κάποιος πόνος, ενόχληση ή επιθυμία, αλλά τίποτα από αυτά δεν ήτανε... έλεγε τα δικά της με τα μάτια καρφωμένα στο ταβάνι.
Βλέποντάς την στο κρεβάτι, να μασουλάει με το στόμα της άδειο από φαΐ και δόντια, μηχανικά και ατελείωτα μασουλήματα....
Τόσο σταθερή, τόσο άδεια, κοντά στο τέλος...
Σκέφτηκα το σώμα,
το σώμα που χρησιμοποιήθηκε ανελέητα, γεννώντας και δουλεύοντας, θηλάζοντας και τηγανίζοντας ατελείωτα παιδιά και κεφτέδες...
Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει αυτό το σώμα;
Αξιοποιώντας την δύναμη της βαρύτητας
κατέπεσε στο κρεβάτι,
και σε ένα κρεσέντο δύναμης της αδυναμίας του
έκλεισε απ' έξω όλον τον κόσμο, όλο τον λόγο, όλη την ζωή,
κάθε παράπονο, κάθε σκέψη, κάθε άλλον, κάθε δυνατότητα, κάθε άλλη δυνατότητα
τα πάντα....
και συνέχιζε
και συνέχιζα
καθαρίζοντας και αλείφοντας και σκουπίζοντάς το
τόσο σταθερή, τόσο άδεια, τόσο κοντά...
της πρόσφερε
της πρόσφερα
την λύτρωση...
Υπονοείτε ότι της κάνατε ...ευθανασία; :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ένα μοντέλο - "παράδειγμα" ζωής, το οποίο μπορούμε να κρίνουμε, να παρατηρήσουμε, αλλά όχι να απορρίψουμε... Θα έλεγα μάλιστα ότι θα μπορούσαμε, σε ένα άλλο επίπεδο, να σταθούμε ευχαριστιακά απέναντί του, κρίνοντας και παρατηρώντας το στις φυσικο-ηθικό-πνευματικές του διαστάσεις...