_Paula Meehan: ταφή παιδιού

Το φέρετρό σου έμοιαζε ψεύτικο,
φανταχτερό σαντούρια γάμου.

Διάλεξα με φροντίδα τα ρούχα της ταφής σου,
το αγαπημένο σου ριγέ πουκάμισο,

το μπλε βαμβακερό σου παντελόνι.
Ευωδίαζαν ξύλο καπνιστό, Οκτώβρη,

και η δική σου μυρωδιά εκεί.
Διάλεξα πουλόβερ από μαλλί κλωσμένο στο χέρι,

ζεστό και μαλακό για σένα. Κάνει
τόσο κρύο κάτω στο σκοτάδι.

Φως δε σε φτάνει για να σου μάθει
τις πορείες των άγριων πουλιών,

τα ονόματα των λουλουδιών,
των ψαριών, των πλασμάτων

Άμαθο πρέπει να μείνεις
για τον ήλιο και τη δουλειά του,

προβατάκι μου, μοσχαράκι μου, αετόπουλό μου,
κουτάβι μου, κατσικάκι μου, φωλίτσα μου,

βυζανιάρικό μου, πουλαράκι μου. Θα έγνεθα
το χρόνο πίσω, να σε πάρω ξανά

μέσα σιη μήτρα μου, στο αμνιακό σου υγρό,
και ακόμη πιο πίσω θα έγνεθα

μέσα από εννιά γεμάτους μήνες
στη στιγμή της εμφύτευσης

που αποφάσισες να γίνεις σάρκα,
λέξη μέσα μου.

Θα ματαίωνα τη γιορτή της αγάπης
την καυτή βραδιά της σύλληψής σου.

Θα ταξίδευα μόνη σε ήρεμο,
γεμάτο βρύα τόπο,

Θα έσταζες από εμένα στη γη
σταγόνα, τη λαμπερή κόκκινη σταγόνα.

*Η Paula Meehan είναι Ιρλανδή ποιήτρια και θεατρική συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1955. Σπούδασε στο Trinity College του Δουβλίνου και στο Eastern Washington University. Μετάφραση: Τούλα Παπαπάντου. Το ποίημα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Ένεκεν", τεύχος 45, Ιούλιος- Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2017.

Αναδημοσίευση από το κόσκινο