Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο : Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά...
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αποστολίδης ήταν ένας σπουδαίος φιλόλογος και όχι μόνο...γνώριζε την ελληνική γραμματεία όσο ελάχιστοι και σε βάθος και σε...πάθος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβαζε και απήγγειλε μοναδικά.
Μπορεί να μην συμφωνεί κανείς μαζί του σε πολλά, δεν γίνεται όμως να μην του αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της σκέψης και την παρρησία.
Το συγκεκριμένο βίντεο το διάλεξα διότι αφηγείται ένα περιστατικό που, όπως στον "Πόρφυρα" του Σολωμού, είναι η στιγμή της αυτογνωσίας του ανθρώπου...εκείνο το "έλαμψε ο νους και ένιωσε ο νιός τον εαυτό του!"
Η διαφορά που διεκδικεί ο ενσυνείδητος άνθρωπος, από το Θηρίο...