Φύσηξε ένας άνεμος και φύγανε οι λέξεις.
Τις άφησα να φύγουνε, να φύγουν να χαθούνε.
Τις άφησα να φύγουνε, να φύγουν να χαθούνε.
Να μην υπάρχει τίποτα που να σε περιγράφει
Να ψάχνω θάλασσες να βρω κάτι αντίστοιχό σου
κι όλο να πρέπει πιο βαθιά μέσα μου να πηγαίνω.
Να είμαι δύτης στο βυθό χωρίς μυαλό και σώμα
και μια ζάλη μαγική να με εξουσιάζει
μ’ ένα φιλί στο θάνατο μεθυστικό,
λυτρωτικό και ωραίο να βρίσκω εσένα,
την πρώτη μνήμη μου, τον έρωτα, τον φόβο.
Και πάλι λίγο φαίνεται, τίποτα δεν σε φτάνει
και γίνομαι εγώ βυθός
κι εσύ η σιωπή του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου