Ο,τιδήποτε εισέρχεται στον κόσμο του εμπορευματοποιημένου θεάματος, διαστρέφεται ριζικά.
Ας το έχουν αυτό υπόψη τους οι ιεράρχες και άλλοι που θέλουν ή θα θελήσουν στο μέλλον να αντιπαρατεθούν μαζί του.
Και τούτο διότι ο "κόσμος" αυτός στερείται οποιουδήποτε περιεχομένου αφ' εαυτού. Είναι ο κόσμος των σκιών, των ειδώλων και των εντυπώσεων, ο κόσμος του φευγαλέου και της μη ύπαρξης. Είναι ένας κόσμος που για να συντηρηθεί έχει απόλυτη ανάγκη από χρηστικό υλικό... οποιοδήποτε υλικό: ιδέες, ανθρώπους, ζωές, ιστορίες, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ως καύσιμη ύλη και ως πυροτέχνημα αυτοδικαίωσής του....
Το λέω αυτό για να καταλάβουν όσοι επιμένουν να θέλουν να αρθρώσουν έναν λόγο αληθείας: ότι ο λόγος είναι ήδη υπονομευμένος και η αλήθεια καταστρέφεται μέσα σ' αυτόν τον κόσμο, επειδή είναι αυτοκαταστροφικός ο ίδιος.
Οι συντελεστές της παράστασης Jesus Christ Super Star -μπορεί και άθελά τους, μη μπορώντας να αντισταθούν στους κανόνες του παιχνιδιού του ανταγωνισμού στον οποίο υπόκειται κάθε τέτοια παράσταση - θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, συνεπικουρούμενοι από την φτήνια των μμε, για να συντηρήσουν την αντιπαράθεση με τους ιεράρχες, οι οποίοι ένιωσαν υποχρεωμένοι απέναντι στο ποίμνιό τους -στη καλύτερη περίπτωση- να υπερασπιστούν "τα ιερά και τα όσια" της πίστης τους.
Το να θέτουν οι ιεράρχες αυτοί, ζητήματα περί της ιερότητας του προσώπου του Χριστού που δήθεν θίγεται από την συγκεκριμένη παράσταση και άλλα θεολογικά, είναι η πρόσδοση αξιακού περιεχομένου σε ένα γεγονός το οποίο από μόνο του έχει ελάχιστο ή κανένα περιεχόμενο, ελάχιστα ή τίποτα να πει για την αλήθεια και τα τραγικά αδιέξοδα του σύγχρονου ανθρώπου και της πολιτείας του...
Αντίθετα, δίνεται μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να ακουστούν για άλλη μια φορά, αυτές οι μεγαλόστομες διακηρύξεις και τα ψεύδη πάνω στα οποία στηρίζεται ένας ολόκληρος πολιτισμός: περί της ελευθερίας της έκφρασης, της καλλιτεχνικής δημιουργίας, της αυτονομίας της κρίσης και άλλες τέτοιες πολυκαιρισμένες καραμέλες που τόσο πολύ αρέσουν και μουδιάζουν τα στόματα και τα μυαλά.... Και μάλιστα μέσα στο στημένο σκηνικό της πάλης του φιλελεύθερου πνεύματος ενάντια στον "θρησκευτικό σκοταδισμό"...
Καμία συνδιαλλαγή, καμία αυταπάτη ότι θα ήταν δυνατόν να ακουστεί μέσα σ' αυτό το άθλιο κατεστημένο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, των μέσων μαζικής δικτύωσης και του θεάματος, κάτι που να μπορεί να το αντιπολιτευτεί, να το ταρακουνήσει, να το υπονομεύσει ή, πολύ περισσότερο, να αλλάξει τις συνειδήσεις των ανθρώπων.... εάν το ελθείν εις εαυτόν παραμένει το αεί ζητούμενο του Ευαγγελικού λόγου της Εκκλησίας.
Γράφετε: "Το λέω αυτό για να καταλάβουν όσοι επιμένουν να θέλουν να αρθρώσουν έναν λόγο αληθείας: ότι ο λόγος είναι ήδη υπονομευμένος και η αλήθεια καταστρέφεται μέσα σ' αυτόν τον κόσμο, επειδή είναι αυτοκαταστροφικός ο ίδιος". Και συμφωνούμε απόλυτα. Και μετά; τι προτείνετε για μετά;
ΑπάντησηΔιαγραφήEυχαριστώ για το σχόλιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι μέσα στις δυνάμεις μου να δώσω μια έστω και ελάχιστα ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημά σας... με υπερβαίνει.
Μπορώ όμως να θέσω δύο παραμέτρους που ίσως να βοηθήσουν σε κάτι...
Η πρώτη είναι ότι ξεκάθαρα πλέον ο λόγος της αληθείας δεν βρίσκει δρόμο μέσα από τις μαζικές οδούς, όσο κι αν αυτές φαντάζουν ελκυστικές λόγω της πληθωρικότητάς τους. Ως εκ τούτου τα Γραφεία Τύπου των επισκοπών, αυτές οι μοντέρνες και αμφιβόλου ποιότητας γραφειοκρατίες, θα πρέπει να περιορίζονται σε εντελώς τυπικά και όχι σε θέματα ουσίας.
Και τούτο συμβαίνει όχι μόνο για τους λόγους που εξέθεσα στο κειμενάκι μου και η γενναιοδωρία σας επανέλαβε στο σχόλιό σας, αλλά γιατί -και αυτή είναι η δεύτερη παράμετρος- ο λόγος της αληθείας είναι εγγενώς δυσπρόσιτος.
Η δυσκολία έγκειται στο ότι ελάχιστες φορές μπορούμε να τον φέρουμε, να τον αρθρώσουμε, ως αγιοπνευματική παρουσία και κατάθεση στον κόσμο μας.
Άρα το ζητούμενο είναι το αγιοπνευματικό βίωμα, με το όποιο -σε ένα πρώτο επίπεδο εφαρμογής- Μαρτύριο και Πόνο, που αυτό συνεπάγεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ και γω που γράφετε και υπάρχετε!