Δίπλα στο επίσημα αναγνωρισμένο ντόπινγκ των αθλητών που καταδικάζεται και διώκεται, υπάρχει το ακόμα πιο επίσημο ντόπινγκ των καθημερινών ανθρώπων το οποίο επαινείται. Είναι η σύγχρονη "κόκκινη παντιέρα" μας. Το λάβαρο του αγώνα του καθημερινού ανθρώπου...
Το λάβαρο αυτό λέει ότι δεν πρέπει να τα παρατάμε ποτέ....ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε...keep going...
Οι εμψυχωτικές αυτές παροτρύνσεις, το ντόπινγκ, φτάνουν στα αυτιά μου όπως οι ιαχές των θεατών σε ιπποδρομιακούς αγώνες που παροτρύνουν τα άλογα να τρέξουν, να μην τα παρατήσουν, να πηδήξουν όλα τα εμπόδια... γι'αυτό άλλωστε υπάρχουν για να πηδάνε τα εμπόδια.
Ποιός όμως το όρισε αυτό; ποιος ρώτησε τα ίδια τα άλογα; ποιός καθόρισε τα εμπόδια και τι είδους είναι αυτα;
Εν ολίγοις, καθόλου δεν συμφωνώ με την νέα. (;) προμηθεική, χολυγουντιανή, ηρωική φιγούρα που προωθείται και που έχει σκοπό να μην -προς θεού!- σταματήσουμε να τρέχουμε. Σταματήσουμε γιατί κουραστήκαμε, γιατί βαρεθήκαμε, γιατί δεν μας αρέσει ο αγώνας, γιατί θέλουμε να τα ξύσουμε, γιατί θέλουμε να σκεφτούμε, γιατί τινάξαμε τα πέταλα... γιατί ως εδώ ήτανε.
Αυτή η ώθηση για προχώρημα που λαμβάνει ηθικές και παραδειγματικές διαστάσεις (τα μμε ψάχνουν μανιωδώς τέτοιες "ηρωικές" περιπτώσεις, για να τις προβάλλουν, ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν) προδίδει την αγωνία ενός ολόκληρου πολιτισμού να αγγίξει το μηδέν στο οποίο έχει φτάσει και το οποίο του γνέφει από τον πάτο του πηγαδιού. Μπροστά σ'αυτή την αγωνία είναι προτιμότερη η κατασκευή ενός αενάως κινουμένου μηχανισμού, ο οποίος όμως επειδή τυγχάνει να είναι ανθρώπινος, χρειάζεται ένα ιδιότυπο "καύσιμο", μια ψυχική ιδεολογική και νοητική παντιέρα...keep going, ποτέ δεν τα παρατάμε....
Πριν φτάσουμε να πούμε τι χρειάζεται ένας άνθρωπος για να συνεχίσει να αγωνίζεται τον δύσκολο αγώνα της ζωής, πρέπει να τον αναγνωρίσουμε ως άνθρωπο. Τούτο σημαίνει ότι επειδή είναι άνθρωπος έχει την δυνατότητα και να αρνηθεί αυτόν τον αγώνα, όπως πολλοί το έχουν κάνει.
Η αποσιώπηση και η απώθηση αυτής της δυνατότητας, είναι που καθιστά ύποπτο έως φαιδρό όλο αυτό το ντόπινγκ και που το κάνει να μοιάζει με μια επιπόλαια ξεπέτα...
Η αποσιώπηση αυτής της δυνατότητας συνιστά ύψιστη περιφρόνηση στον άνθρωπο και προς όλους αυτούς που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δεν τα έβγαλαν πέρα με τη ζωή.
Η αποσιώπηση αυτής της δυνατότητας της άρνησης για αγώνα, η βίωση της βαθιάς ήττας, συνιστά ένα σύγχρονο ταμπού, ένα κρυμμένο μυστικό το οποίο οφείλει να παραμείνει μυστικό για μια βαυκαλιζόμενη ανθρώπινη συνείδηση που μες την ωραιοπάθειά της πιστεύει ότι μπορεί να καταφέρει τα πάντα.
Η αποσιώπηση αυτής της δυνατότητας καθιστά οποιοδήποτε προχώρημα και οποιοδήποτε αγώνα, τυφλό και απερίσκεπτο, δηλαδή μηχανιστικό. Και επιπλέον εύκολο, όσο χρειάζεται για να τον κατευθύνουν πότε απο εδώ, πότε από εκεί όσοι διαθέτουν τα μεγάλα ακροατήρια της εποχης
Αυτό το keep going, λοιπόν, μόνο στον ορίζοντα του σταματήματος που τον έχει αγγίξει, αντιπαραθέσει, ενσωματώσει και ουσιαστικά τον έχει οικειοποιηθεί σαν πλευρά της πραγματικής ανθρωπινότητας και θνητότητας μπορεί να έχει νόημα η υπέρβαση των εμποδίων και η πράξη που προέρχεται από αυτό το προχώρημα μπορεί τότε να αναγνωρίζεται ως ανθρώπινη.
Τα άλογα εν τω μεταξύ θα συνεχίσουν να τρέχουν στους ιπποδρομιακούς αγώνες υπό τον ήχο των επευφημιών, και φορώντας παρωπίδες να γράφουν ιστορία!
Το λάβαρο αυτό λέει ότι δεν πρέπει να τα παρατάμε ποτέ....ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε...keep going...
Οι εμψυχωτικές αυτές παροτρύνσεις, το ντόπινγκ, φτάνουν στα αυτιά μου όπως οι ιαχές των θεατών σε ιπποδρομιακούς αγώνες που παροτρύνουν τα άλογα να τρέξουν, να μην τα παρατήσουν, να πηδήξουν όλα τα εμπόδια... γι'αυτό άλλωστε υπάρχουν για να πηδάνε τα εμπόδια.
Ποιός όμως το όρισε αυτό; ποιος ρώτησε τα ίδια τα άλογα; ποιός καθόρισε τα εμπόδια και τι είδους είναι αυτα;
Εν ολίγοις, καθόλου δεν συμφωνώ με την νέα. (;) προμηθεική, χολυγουντιανή, ηρωική φιγούρα που προωθείται και που έχει σκοπό να μην -προς θεού!- σταματήσουμε να τρέχουμε. Σταματήσουμε γιατί κουραστήκαμε, γιατί βαρεθήκαμε, γιατί δεν μας αρέσει ο αγώνας, γιατί θέλουμε να τα ξύσουμε, γιατί θέλουμε να σκεφτούμε, γιατί τινάξαμε τα πέταλα... γιατί ως εδώ ήτανε.
Αυτή η ώθηση για προχώρημα που λαμβάνει ηθικές και παραδειγματικές διαστάσεις (τα μμε ψάχνουν μανιωδώς τέτοιες "ηρωικές" περιπτώσεις, για να τις προβάλλουν, ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν) προδίδει την αγωνία ενός ολόκληρου πολιτισμού να αγγίξει το μηδέν στο οποίο έχει φτάσει και το οποίο του γνέφει από τον πάτο του πηγαδιού. Μπροστά σ'αυτή την αγωνία είναι προτιμότερη η κατασκευή ενός αενάως κινουμένου μηχανισμού, ο οποίος όμως επειδή τυγχάνει να είναι ανθρώπινος, χρειάζεται ένα ιδιότυπο "καύσιμο", μια ψυχική ιδεολογική και νοητική παντιέρα...keep going, ποτέ δεν τα παρατάμε....
Πριν φτάσουμε να πούμε τι χρειάζεται ένας άνθρωπος για να συνεχίσει να αγωνίζεται τον δύσκολο αγώνα της ζωής, πρέπει να τον αναγνωρίσουμε ως άνθρωπο. Τούτο σημαίνει ότι επειδή είναι άνθρωπος έχει την δυνατότητα και να αρνηθεί αυτόν τον αγώνα, όπως πολλοί το έχουν κάνει.
Η αποσιώπηση και η απώθηση αυτής της δυνατότητας, είναι που καθιστά ύποπτο έως φαιδρό όλο αυτό το ντόπινγκ και που το κάνει να μοιάζει με μια επιπόλαια ξεπέτα...
Η αποσιώπηση αυτής της δυνατότητας συνιστά ύψιστη περιφρόνηση στον άνθρωπο και προς όλους αυτούς που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δεν τα έβγαλαν πέρα με τη ζωή.
Η αποσιώπηση αυτής της δυνατότητας της άρνησης για αγώνα, η βίωση της βαθιάς ήττας, συνιστά ένα σύγχρονο ταμπού, ένα κρυμμένο μυστικό το οποίο οφείλει να παραμείνει μυστικό για μια βαυκαλιζόμενη ανθρώπινη συνείδηση που μες την ωραιοπάθειά της πιστεύει ότι μπορεί να καταφέρει τα πάντα.
Η αποσιώπηση αυτής της δυνατότητας καθιστά οποιοδήποτε προχώρημα και οποιοδήποτε αγώνα, τυφλό και απερίσκεπτο, δηλαδή μηχανιστικό. Και επιπλέον εύκολο, όσο χρειάζεται για να τον κατευθύνουν πότε απο εδώ, πότε από εκεί όσοι διαθέτουν τα μεγάλα ακροατήρια της εποχης
Αυτό το keep going, λοιπόν, μόνο στον ορίζοντα του σταματήματος που τον έχει αγγίξει, αντιπαραθέσει, ενσωματώσει και ουσιαστικά τον έχει οικειοποιηθεί σαν πλευρά της πραγματικής ανθρωπινότητας και θνητότητας μπορεί να έχει νόημα η υπέρβαση των εμποδίων και η πράξη που προέρχεται από αυτό το προχώρημα μπορεί τότε να αναγνωρίζεται ως ανθρώπινη.
Τα άλογα εν τω μεταξύ θα συνεχίσουν να τρέχουν στους ιπποδρομιακούς αγώνες υπό τον ήχο των επευφημιών, και φορώντας παρωπίδες να γράφουν ιστορία!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου