Στη Ζαφειρία
που πήγε να κολυμπήσει μόνη της
Γυναίκες με τα σημαδεμένα σώματα.
Τοκετοί ανθρώπων
Έχει σπάσει το δέρμα μου,
Το δέρμα μου
Γυναίκες με τα σημαδεμένα σώματα
Κι είναι βαθύ το σπάσιμο
Να, βλέπεις τα σημάδια;
Φτάνει ως την καρδιά μου.
Γυναίκες με τα χέρια που καήκανε και κοπήκανε
Μυρίζανε κρεμμύδι
Και θέλανε να χαιδέψουν.
Θέλω να πάω στη θάλασσα,
Να κολυμπήσω στη θάλασσα
Να είσαι έτοιμη το απόγευμα, μου είπες, θα περάσω να σε πάρω.
Η παραλία αδειανή, οι τελευταίοι τουρίστες φύγανε από ώρα...
Απέναντι η πόλη κομμένη σε μερίδια ήχου, φωτός και χάους
Αγωνία των ανθρώπων.
Και μεις ξαπλωμένες
Γυναίκες με τα σημαδεμένα σώματα
Κοιτάζαμε τ'αστέρια
Ανάμεσα στα πόδια μας μαύρη η θάλασσα
Στα χέρια μας η άπειρη άμμος
Κοιτάζαμε τα αστέρια.
Η ερημία του Ιουλίου...
Έχω κάνει πολλά ταξίδια...
Είναι όμορφος ο ουρανός, είπες
Θα πεθάνω....
Οι γιατροί δεν ξέρουν τι τους γίνεται.
Εντάξει, θα σε περιμένω, σου είπα,
Θα είμαι έτοιμη, πέρασε να με πάρεις.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου