Είχε φάει το μήλο.
Καθαρισμένο και κομμένο σε μικρά κομμάτια σε μέγεθος μπουκιάς.
Καθόταν στο τραπέζι, με το άδειο πιάτο μπροστά της και μένα απέναντι.
Θέλω να με προστατέψεις, είπε ξαφνικά.
Ξαφνιάστηκα. Να σε προστατέψω; Να σε προστατέψω, από τι;
Από τους ανθρώπους;
Από την αρρώστια;
Από τον πόνο;
Από τον χρόνο;
Από το παρελθόν;
Από τις σκέψεις;
Από τις πράξεις;
Από το μέλλον;
Από τον θάνατο;
Από τι;
Από εμένα;
Δεν απάντησε.
Από τι να σε προστατέψω;
Σηκώθηκε αργά και κατευθύνθηκε προς το κρεβάτι.
Σιωπή.
Οι ερωτήσεις μας.
Οι μέριμνες, οι μεγάλοι αγώνες, οι ατσάλινες θελήσεις του ανθρώπου, λυγισμένα όλα... πριν το τέλος.
Εκεί που καταρρέουν όλες οι άμυνες, εμφανίζεται γυμνό το ζητούμενο.
Που ήταν πάντα το ίδιο και η ζωή όλη τυφλώνεται από την κάτασπρη, δίχως περιστροφές γύμνια.
Όμως είναι πια πολύ αργά.
Η επιστροφή
που συναντάει την Μεγάλη Σιωπή.
Καθαρισμένο και κομμένο σε μικρά κομμάτια σε μέγεθος μπουκιάς.
Καθόταν στο τραπέζι, με το άδειο πιάτο μπροστά της και μένα απέναντι.
Θέλω να με προστατέψεις, είπε ξαφνικά.
Ξαφνιάστηκα. Να σε προστατέψω; Να σε προστατέψω, από τι;
Από τους ανθρώπους;
Από την αρρώστια;
Από τον πόνο;
Από τον χρόνο;
Από το παρελθόν;
Από τις σκέψεις;
Από τις πράξεις;
Από το μέλλον;
Από τον θάνατο;
Από τι;
Από εμένα;
Δεν απάντησε.
Από τι να σε προστατέψω;
Σηκώθηκε αργά και κατευθύνθηκε προς το κρεβάτι.
Σιωπή.
Οι ερωτήσεις μας.
Οι μέριμνες, οι μεγάλοι αγώνες, οι ατσάλινες θελήσεις του ανθρώπου, λυγισμένα όλα... πριν το τέλος.
Εκεί που καταρρέουν όλες οι άμυνες, εμφανίζεται γυμνό το ζητούμενο.
Που ήταν πάντα το ίδιο και η ζωή όλη τυφλώνεται από την κάτασπρη, δίχως περιστροφές γύμνια.
Όμως είναι πια πολύ αργά.
Η επιστροφή
που συναντάει την Μεγάλη Σιωπή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου