_η Στέλλα

Η Στέλλα είναι 20 χρονών.
Μια χαρά κοπέλα είναι η Στέλλα.
Σαν χθες την θυμάμαι που πήγαινε στο Επαγγελματικό του διπλανού χωριού.
Περίμενε το λεωφορείο,  είχε ακμή. Ήτανε πάντα ντροπαλή.
Η Στέλλα παντρεύτηκε χθες.
Στο χωριό έγινε ο γάμος.
Στο διπλανό χωριό εγινε το γλέντι.
Βάφτισε και το πρώτο της παιδί,  όπως συνηθίζεται τώρα.
Ενα αγοράκι που μόλις χρόνισε.
Η Στέλλα νύφη και ετοιμόγεννη στο δευτερο παιδί.
Μεχρι τα μέσα του Φλεβάρη το πολύ, θα γεννήσει.
Τα κρέατα στο γλέντι ήταν του γαμπρού.
Βοσκός, στα 37.
Πολύ καλά κρέατα.  Το κρασί όμως δε πινότανε.
Η μάνα του δεν την ήθελε για νύφη, γκαστρώθηκε όμως....
Καλοί άνθρωποι οι γονείς της Στέλλας,  ήσυχοι, φρονιμοι, δουλεύανε από πάντα.
Τρια κορίτσια. Η Στελλα μεσαία.
Μετά την πρώτη γέννα στο χωριό λέγανε πως η Στέλλα έπαθε από τα νεύρα της κι ούτε το μωρό ήθελε ούτε τη μάνα της ούτε κανέναν,  μόνο έκλαιγε κλεισμένη μέσα, αλλά της πέρασε...
Τίποτα δεν ήταν, όπως έλεγε η μάνα της και η γιαγιά της και κάτι θειάδες της στο χωριό.
Έγινε, λοιπόν,  ο γάμος της Στέλλας και η βάφτιση του πρωτου της παιδιού κι έσυρε τον πρώτο χορό με τον γαμπρό και την κοιλιά στο στόμα.

Πώς ήταν η Στέλλα,  ρώτησα έναν συγγενή που πήγε στο γάμο.
Καλά, καλά... τα κρέατα ήταν διαλεχτά, μόνο το κρασί δεν πινότανε...βρε την Στέλλα, η καημένη η Στέλλα,  μου απάντησε αυθόρμητα...

Η καημένη η Στέλλα....

Τι μπορεί να προφυλάξει τις Στέλλες των χωριών, τις Στέλλες των πόλεων απ'αυτό το άγριο παιχνίδι της ζωής με το κακό;
Τόσο ανεπαισθητο, μέσα στις ευλογίες, μέσα στις ευχές, μέσα στο γλέντι... Τι ανεμελιά!

Τα καημένα τα κορίτσια....