Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_ο τρόπος του Προέδρου


Ο πρώτος Κύριος του πλανήτη φορώντας μια κατακόκκινη γραβάτα, που εκτεινόταν από τον λαιμό έως τον αφαλό του και πιο λίγο πιο κάτω, υπονοώντας με αυτόν τον χονδροειδή τρόπο ότι είναι πολύ καβλωμένος, ορκίστηκε στην Βίβλο και ανέλαβε τα καθήκοντά του.
Δίπλα του, κρατώντας την εν λόγω ιστορική Βίβλο, ξεχώριζε σε όλα τα πλάνα η πρώτη Κυρία φορώντας ένα βαρύτιμο σύνολο σε χρώμα ουρανί υπονοώντας με αυτόν τον τρόπο ότι πρόκειται για πλάσμα αιθέριο, δώρο εξ ουρανού, όπως εξάλλου και ο γάμος της με τον δισεκατομμυριούχο Κύριο.

Αργότερα ο πρώτος Κύριος καθισμένος σε ένα σκούρο πράσινο χοντρό γραφείο, περιτριγυρισμένος από αυλικούς και μέλη της πολυπληθούς οικογενείας του, διαφόρων ηλικιών  βρέφη στην αγκαλιά, μικρά χαριτωμένα κοριτσάκια, εγγονούς,γιους και διαδόχους, ιστάμενοι όλοι, άρχισε, με πένες που  συνεχώς ανανέωνε, να υπογράφει με αξιοσημείωτη  άνεση,  διακόπτοντας, πετώντας ατάκες και αστεϊσμούς σε άπταιστη μισομασημένη αμερικανική, υπονοώντας με αυτόν τον τρόπο την πατρική του ανωτερότητα και αταραξία, διάφορα επίσημα έγγραφα. Θε μου, τι υπογραφάρα ήταν εκείνη! Δεν έχω δει πιο μεγάλη υπογραφή' κατάμαυρη και χοντρή,  εξαιτίας των πενών ασφαλώς, και αρκούντως δύσβατη  από τα πολλά κατσαρώματα..

Αργότερα, πάλι, ο πρώτος Κύριος,  απευθυνόμενος στο αμερικανικό έθνος και σε όλο τον πλανήτη, εκφώνησε λόγον τινα,  εξ ολοκλήρου από κουτουρού του και άνευ χειρογράφου, υπονοώντας με τον τρόπο αυτό ότι εκτός από την εκλογική πλειοψηφία και τα πλείστα εκατομμύρια δολαρίων,  διαθέτει και τον κατάλληλο φωτισμό, είναι δηλαδή εκτός από αυτοδημιούργητος και αυτόφωτος.
Τον λόγον του αυτόφωτου Κυρίου άδραξαν και μετέδωσαν αυτοβοεί εκατοντάδες αναμεταδότες στα πέρατα της οικουμένης, ενώ πολλαπλάσιος αριθμός μεταφραστών και αναλυτών τον μετέφραζαν και τον ανέλυαν, επιβεβαιώνοντας με τον τρόπο αυτό, ότι αν και κουτουρού, ο λόγος είχε μεγάλην αξίαν.
Τω όντι ο λόγος ήταν σημαίνων, διότι η ευημερία και η δύναμη είναι τα ύψιστα αγαθά και όχι η δημοκρατία και η ελευθερία,  με τα οποία πολύ μας τα πρήξανε οι διάφοροι ημεδαποί και ευρωπαίοι φανφαρόνες' διότι η συνεχής ανάπτυξη  και η πρόοδος είναι αυτές που θα μας επιτρέψουν να σπάσουμε επιτέλους  τα δεσμά μας με τη Γη και να εξαπλωθούμε στο διάστημα, (αναφέρθηκε στο διαστημικό πρόγραμμα των ΗΠΑ)  όπου και βάσιμα πιστεύουμε ότι θα συναντήσουμε την υποσχεθείσα Γη της Επαγγελίας καθόσον τούτη εδώ την εξερευνήσαμε όλη και Επαγγελία  δεν βρήκαμε ούτε για δείγμα' αυτό μάλιστα είναι υπερπέραν πάσης αμφιβολίας  υπερ-υπερ- δύναμη και όχι να εργαστούμε για να μετριάσουμε το κακό και τον παγκόσμιο πόνο που οι άνθρωποι προκαλούν στους ανθρώπους  στην προσπάθειά τους να αποδράσουν από την επίγεια ένσαρκη μοίρα τους, όπως υποστηρίζουν διάφοροι χασομερηδες.

 Ο ίδιος ο πρώτος Κύριος είναι η ζωντανή απόδειξη για όλα τούτα: η οικονομική επιφάνεια του Κυρίου, η παιδοποιητική του γονιμότητα, η ροδαλή ευρωστία του, η επιτυχία που είχε στην πολιτική εκστρατεία όπως και στις επιχειρήσεις, μας οδηγούν στο να συμπεράνουμε ότι είναι ευλογημένος, έχει τον Θεό μαζί του, στο τσεπάκι του, μπορεί στην άκρη της γραβάτας και της πένας του.... μαζί του δεν φοβόμαστε τίποτα...μαζί του God bless America, God bless us....  αλληλούια!

Αργότερα, ο πρώτος Κύριος με άψογο καροτί μαλλί,  μαζί με τους άλλους κυρίους, που η περιουσία ολων μαζί ισούται με το χρέος πολλών φτωχών χωρών, στροβιλίστηκε με την πρώτη Κυρία,  χαμογελώντας με τα άσπρα τους δόντια, φροντίζοντας να βρίσκονται στο κέντρο έτσι που όλοι να βλέπουν πώς είναι οι πετυχημένοι άνθρωποι και χόρεψε υπό τους ήχους του I did it my way , υπονοώντας με τον τρόπο αυτό ότι από την εποχή του Νέρωνα έως τον Χίτλερ, οι πιο επικίνδυνες εξουσίες ήταν με τον τρόπο τους γελοίες....


Σχόλια

  1. Ο κόσμος πλέον Τραμπ-αλίζεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι, και σε καθε τραμπαλισμο του, εκατομμυρια ανθρωποι σε ολο τον κοσμο χανουν τη γη κατω απ τα ποδια τους και πεφτουν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός