Τον τελευταίο καιρό ένα τρέμουλο παρουσιάστηκε στα χέρια του.
Όταν έβαζε νερό στο ποτήρι, όταν άναβε τον αναπτήρα του, όταν έβαζε τα γυαλιά του για να διαβάσει κάτι.
Ήταν ένα τόσο ανεπαίσθητο τρεμούλιασμα, που θα μπορούσε εύκολα να καμουφλαριστεί μέσα στην δυναμική της κίνησης των χεριών και να περάσει απαρατήρητο.
Κατά τ'άλλα ήταν απολύτως λειτουργικός. Συνεπής, τακτικός, εργατικός, συνετός και λιγομίλητος.
Πήγαινε ερχότανε, ρωτούσε στα γρήγορα για τα καθημερινά και βιαζότανε να πάει στο δωμάτιό του... απέφευγε τις πολλές και εκτενείς συζητήσεις.... τις έτρεμε, δεν άντεχε...
Κάποιες φορές χαμογελούσε.
Κάτω
κάτω
κάτω
από την επιφάνεια μια ολόκληρη τρικυμία,
λυσομανούσε για χρόνια, χωρίς σταματημό, χωρίς ανάπαυση...
Μια τρικυμία φοβερή...
Όχι σαν αυτές τις φυσικές, μεγαλειώδεις τρικυμίες που ξεσπάνε εξαιτίας θυελλωδών ανέμων στην επιφάνεια του νερού και σηκώνουν πελώρια κύματα.... που καταπίνουν πλοία... που δεν υπολογίζουν τίποτα... και στολίζουν τις απόμερες ακτές με θλιβερά κουφάρια. Γι' αυτές που οι άνθρωποι γράφουν τραγικές ιστορίες και λένε μοιρολόγια...
Εγώ μιλάω για τις άλλες τρικυμίες, για εκείνες που δεν ξεσπάνε ποτέ, που μαίνονται στα σκοτεινά βάθη της ψυχής, τις απαγορευμένες, τις ηθικώς απαράδεκτες, τις λογικώς αδύνατες, που είναι ένας πνιγμός και ένας αλύπητος παραδαρμός....
συνταρακτικές και εγκλωβισμένες, κρατάνε τα κουφάρια όλων των πνιγμένων και τους πνιγμούς εντός τους... γι' αυτές οι άνθρωποι δεν μιλάνε ποτέ, τόσο σκοτεινές που είναι...
Κάποιοι, σπάνιες φορές, τολμάνε να βουτήξουν και να δουν τους σκελετούς και το πυκνό σκοτάδι, να ακούσουνε τους βρυγμούς και να πούνε τον λόγο της άθλιας τρικυμίας τους.
Αυτός δεν ήταν απ'αυτούς...
Απ' όλο αυτόν τον χαλασμό
Στην επιφάνεια έφτανε μόνο
μια ανεπαίσθητη τρεμούλα
σαν ελαφρύς κυματισμός που περνά απαρατήρητος
σαν το νερό που αναριγά σ' ένα ελαφρύ χαϊδευτικό αεράκι
Στα χέρια του
Μ' έχει διαλύσει, δεν την αντέχω άλλο,
μου είπε ένα μεσημέρι που γύρισε απ' τη δουλειά.
Στην άθλια τρικυμία αναφερότανε...
και βιάστηκε να σωπάσει...
Όταν έβαζε νερό στο ποτήρι, όταν άναβε τον αναπτήρα του, όταν έβαζε τα γυαλιά του για να διαβάσει κάτι.
Ήταν ένα τόσο ανεπαίσθητο τρεμούλιασμα, που θα μπορούσε εύκολα να καμουφλαριστεί μέσα στην δυναμική της κίνησης των χεριών και να περάσει απαρατήρητο.
Κατά τ'άλλα ήταν απολύτως λειτουργικός. Συνεπής, τακτικός, εργατικός, συνετός και λιγομίλητος.
Πήγαινε ερχότανε, ρωτούσε στα γρήγορα για τα καθημερινά και βιαζότανε να πάει στο δωμάτιό του... απέφευγε τις πολλές και εκτενείς συζητήσεις.... τις έτρεμε, δεν άντεχε...
Κάποιες φορές χαμογελούσε.
Κάτω
κάτω
κάτω
από την επιφάνεια μια ολόκληρη τρικυμία,
λυσομανούσε για χρόνια, χωρίς σταματημό, χωρίς ανάπαυση...
Μια τρικυμία φοβερή...
Όχι σαν αυτές τις φυσικές, μεγαλειώδεις τρικυμίες που ξεσπάνε εξαιτίας θυελλωδών ανέμων στην επιφάνεια του νερού και σηκώνουν πελώρια κύματα.... που καταπίνουν πλοία... που δεν υπολογίζουν τίποτα... και στολίζουν τις απόμερες ακτές με θλιβερά κουφάρια. Γι' αυτές που οι άνθρωποι γράφουν τραγικές ιστορίες και λένε μοιρολόγια...
Εγώ μιλάω για τις άλλες τρικυμίες, για εκείνες που δεν ξεσπάνε ποτέ, που μαίνονται στα σκοτεινά βάθη της ψυχής, τις απαγορευμένες, τις ηθικώς απαράδεκτες, τις λογικώς αδύνατες, που είναι ένας πνιγμός και ένας αλύπητος παραδαρμός....
συνταρακτικές και εγκλωβισμένες, κρατάνε τα κουφάρια όλων των πνιγμένων και τους πνιγμούς εντός τους... γι' αυτές οι άνθρωποι δεν μιλάνε ποτέ, τόσο σκοτεινές που είναι...
Κάποιοι, σπάνιες φορές, τολμάνε να βουτήξουν και να δουν τους σκελετούς και το πυκνό σκοτάδι, να ακούσουνε τους βρυγμούς και να πούνε τον λόγο της άθλιας τρικυμίας τους.
Αυτός δεν ήταν απ'αυτούς...
Απ' όλο αυτόν τον χαλασμό
Στην επιφάνεια έφτανε μόνο
μια ανεπαίσθητη τρεμούλα
σαν ελαφρύς κυματισμός που περνά απαρατήρητος
σαν το νερό που αναριγά σ' ένα ελαφρύ χαϊδευτικό αεράκι
Στα χέρια του
Μ' έχει διαλύσει, δεν την αντέχω άλλο,
μου είπε ένα μεσημέρι που γύρισε απ' τη δουλειά.
Στην άθλια τρικυμία αναφερότανε...
και βιάστηκε να σωπάσει...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου