Προχθές έκανα πάλι την αγαπημένη -ω, ναι! αγαπημένη- διαδρομή Χανιά - Ρέθυμνο, με το υπεραστικό λεωφορείο, βεβαίως.
Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό να πω ότι, κάνοντας αυτό το δρομολόγιο, σχεδόν καθημερινά, μετ' επιστροφής πάντα, για τέσσερα συναπτά έτη, στις στάσεις, στους σταθμούς, στις αποβάθρες, κατά μήκος της εθνικής οδού, στα πρόσωπα των οδηγών, των επιβατών και των εισπρακτόρων, μετρώντας τα κέρματα για το εισιτήριό μου, ανάμεσα σε σακούλες, σακίδια πλάτης και βαλίτσες, μυρίζοντας τον ιδρώτα, τα αντηλιακά και τα αρώματα, καθαριστριών των ξενοδοχείων, γερόντων που πήγαιναν στην πόλη για ψώνια και εξετάσεις ούρων, φοιτητών, νεοσυλλέκτων φαντάρων και τουριστών, περιμένοντας να έρθει η καθορισμένη ώρα αναχωρήσεως, πέφτοντας σε λακκούβες και φρενάροντας απότομα, τρέχοντας παράλληλα με την ακτογραμμή του κρητικού πελάγους.... έχοντας δεσμευτεί με κάποια αίσθηση ιερής δέσμευσης σε έναν σκοπό που η ίδια είχα θέσει... μπορεί να μην πέτυχα τον σκοπό, αλλά κατάλαβα οι Ιθάκες τι σημαίνουν....
Ναι, δεν χρειάζεται να ταξιδέψει κανείς μακριά...στην άκρη της γης... αρκεί το μονότονο λεωφορείο της γραμμής κι ένας σκοπός...
Κι ενώ τα δρομολόγια συνεχίζουν τακτικά καθ όλη την διάρκεια του έτους και πιο πυκνά τους καλοκαιρινούς μήνες....τι κρίμα που εξέλιπε ένας σκοπός και δεν θα κάνω πλέον την αγαπημένη διαδρομή, που θα μπορούσα να επαναλαμβάνω, χωρίς ποτέ να νυστάξω από το νανουριστικό ταρακούνημα του λεωφορείου,
για πάντα....
Ας γίνει το δρομολόγιο ο σκοπός τότε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, θα μπορούσε... γιατί όχι;
ΔιαγραφήΕυχαριστώ π. Κώστα!
Ελπίζω να κατάλαβες πια,ποιος έδωσε τη λύση στον Μ.Αλέξανδρο για τον Γόρδιο Δεσμό!
ΔιαγραφήΚάποιος πρόγονός σου από τα Κράβαρα, να υποθέσω....
Διαγραφή