Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_η χάρις στο ποδόσφαιρο





Δεν μ' αρέσει το ποδόσφαιρο και γενικά κάθε δραστηριότητα που για να πετύχει, απαιτεί να  γίνεται τόσο μεγάλη φασαρία γύρω της, να διατίθενται τόσοι πόροι, τόσος θόρυβος. Είναι πολύ κραυγαλέα όλα αυτά για τα γούστα μου. Με υπερβαίνουν ως ένα βαθμό, δίχως όμως και να έχουν τα ουσιαστικά προσόντα για τούτο. 
Ωστόσο, μ' αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους. Για την ακρίβεια ενθουσιάζομαι να παρατηρώ τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι, οι εκδηλώσεις και οι εκφράσεις τους, τα λόγια και οι κινήσεις τους, μπορούν να με "πάνε" παντού. 
Από το λεγόμενο άθλο της Εθνικής Ελλάδος στο Μουντιάλ, κρατάω την εικόνα του ποδοσφαιριστή Σαμαρά, που μετά την πραγματοποίηση του νικηφόρου πέναντλι, μετά τους ξέφρενους πανηγυρισμούς με τους συμπαίκτες του που είχαν, ομολογουμένως,  μια εφηβική αυθεντικότητα, γύρισε και έσκυψε να παρηγορήσει τον "χαμένο" τερματοφύλακα της αντίπαλης ομάδας. Εκείνον που πριν από λίγα λεπτά είχε απέναντί του, που τον είχε κοιτάξει ψυχρά στα μάτια, τον "ψάρεψε" και σούταρε.... 
Από τον κόσμο του ποδοσφαίρου, των εκατομμυρίων, των επιχειρήσεων, των παραγόντων, των αθλίατρων, των διεφθαρμένων κυβερνήσεων, του φανατισμού, της δύναμης και της επιβολής, της λάμψης και επιτυχίας, των κενόδοξων και των μικρόνοων, απ΄αυτόν τον κόσμο, εγώ παρατηρώ τον κ. Σαμαρά. Και παρατηρώντας τον "πάω" και στέκομαι στο σημείο εκείνο που ο νικητής σκύβει, που μετριάζει τη χαρά του και την κατεβάζει στο επίπεδο του πόνου του άλλου, που μεταποιεί την χαρά του σε συμπόνια και έλεος. 
Έτσι, έχω την ευκαιρία να δω κάτι που υπάρχει παράλληλα, ταυτόχρονα, εντός και σε συνάρτηση  με τον κόσμο του ποδοσφαίρου, κάτι που κρύβεται: την  παρηγορητική χάρι. 
Αυτή η δυνατότητα της παρηγοριτικής χάριτος, εισδύει παντού, δεν γνωρίζει σύνορα, ομάδες, εθνικότητες, σκοπιμότητες και σε αντίθεση με τον κόσμο του ποδοσφαίρου δεν κάνει καθόλου φασαρία. 
Επίσης, είναι στα μέτρα μου, υπερβαίνοντάς με κατά το δέον. 


 τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; 
 ὁ δὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. 
 εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.

(Απ' το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον κεφ. ί 25-37,
η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός