Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_τραγούδησε και στο χειρότερο κλουβί



Πέθανε στα 86 της χρόνια η ποιήτρια και ακτιβίστρια Μάγια Αγγέλου

 

Βιάστηκε στα 8 της χρόνια, έκανε παιδί στην εφηβεία της, βγήκε στην πορνεία. Αυτή, όμως, η μοναδική, δυνατή Αφροαμερικανίδα με το ελληνικό επώνυμο εξελίχθηκε στο «λαμπρότερο φως της εποχής μας», κατά τον Ομπάμα.
Ποιήτρια, συγγραφέας και χορεύτρια. Ηθοποιός, σκηνοθέτρια και δασκάλα. Ανυπότακτη και αγωνίστρια. Γυναίκα που μόχθησε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ρούφηξε τη ζωή ώς το μεδούλι. Που ύψωσε ανάστημα στον ρατσισμό και τις φυλετικές διακρίσεις. Προσωπική φίλη του Malcolm X και του Mάρτιν Λούθερ Κινγκ. Φωνή ελπίδας και σύμβολο ενός ολόκληρου έθνους. Πηγή έμπνευσης του Μπαράκ Ομπάμα. Η Μάγια Αγγέλου δεν ήταν μόνο μια εξαίρετη μορφή των αμερικανικών γραμμάτων, αλλά κι από τις προσωπικότητες εκείνες που αλλάζουν τη ροή των πραγμάτων στο πέρασμά τους.
 Την Τρίτη, που ακύρωσε την εμφάνισή της σε μία ακόμα βράβευση, οι φήμες για την κατάσταση της υγείας της άρχισαν να θεριεύουν. Τελικά πέθανε χθες, στα 86 της χρόνια, στο σπίτι της στο Γιούνστον της Βόρειας Καρολίνας. Ο γιος της Γκάι Τζόνσον επιβεβαίωσε την είδηση τονίζοντας: «Πολέμησε για την ισότητα, την ανοχή και την ειρήνη. Στην οικογένειά της είμαστε ευγνώμονες για τον χρόνο που περάσαμε μαζί της. Γνωρίζουμε ότι πια είναι κάπου εκεί πάνω και μας κοιτά με αγάπη». Δήλωση έσπευσε να κάνει και ο Μπαράκ Ομπάμα χαρακτηρίζοντάς την «ένα από τα πιο λαμπερά φώτα της εποχής μας. Ηταν μια σπουδαία συγγραφέας, μια αληθινή φίλη, μια πραγματικά εκπληκτική γυναίκα».
 Κι όμως, αυτή η σπάνια προσωπικότητα επέζησε μιας σειράς πρώιμων και οδυνηρών δοκιμασιών. Η Μαργκερίτ Αν Τζόνσον γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1928 στον διχασμένο αμερικανικό Νότο (Σεν Λούις του Μιζούρι). Πάλεψε από μικρή με το φάντασμα της κατάθλιψης. Στα 8 της ο φίλος της μητέρας της τη βίασε κι όταν το είπε στον αδερφό της το υπόλοιπο σόι σκότωσε τον δράστη. Αυτή η σκληρή πραγματικότητα τη βύθισε στη σιωπή για μια πενταετία. Γέννησε το πρώτο της παιδί στην εφηβεία ενώ αγωνιζόταν να τελειώσει το σχολείο. Για έναν χρόνο έκανε την πόρνη. «Στη ζωή συναντιόμαστε συχνά με την ήττα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ηττηθούμε», έλεγε.
 Σύμφωνα με φήμες, είχε παντρευτεί πολλές φορές. Είχε παραδεχτεί μόνο δύο. Ο πρώτος ήταν με τον Ελληνα πρώην ναυτικό κι επίδοξο μουσικό, Αναστάσιο (Τος) Αγγέλου, παρ’ όλο που οι διαφυλετικές σχέσεις ήταν απαγορευμένες και η μητέρα της αποδοκίμαζε την επιλογή της. Ο γάμος κράτησε λίγο (1951-1954), αλλά εκείνη διατήρησε το ελληνικό επώνυμο για καλλιτεχνικούς λόγους. Χωρίζοντας βιοπορίστηκε ως χορεύτρια, σερβιτόρα και μαγείρισσα, περιόδευσε στην Ευρώπη συμμετέχοντας στην όπερα «Porgy and Bess» και το 1957 ηχογράφησε το πρώτο της άλμπουμ «Miss Calypso».
 Οι περισσότεροι τη γνωρίζουν από τα επτά αυτοβιογραφικά βιβλία στα οποία περιγράφει την ασύλληπτη ζωή της. Ξεκίνησε το 1969 με το «I Know Why the Caged Bird Sings» (για τα πρώτα 17 χρόνια της) και το «Gather Together in My Name» (1974) για τα έτη 1944-1948. Τελευταίο στη σειρά ήταν το «Mom & Me & Mom» (2013), λίγο πριν από τα 85α γενέθλιά της, στο οποίο για πρώτη φορά αναφέρεται στη σχέση με τη μητέρα της, Βίβιαν Μπάξτερ.
 Η Μ. Αγγέλου κυκλοφόρησε ποιητικές συλλογές (οι στίχοι της έγιναν σύνθημα των Αφροαμερικανών) ακόμα και βιβλία μαγειρικής τα οποία υπερασπιζόταν με το γνωστό της χιούμορ. «Συνήθως περιγράφω τον εαυτό μου ως μαγείρισσα, οδηγό και συγγραφέα. Τώρα όμως στα 81, που δεν οδηγώ, μπορώ τουλάχιστον να γράφω και να μαγειρεύω». Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία της «Τα δυνατά πουλιά της επαγγελίας» και «Ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί» (Εκδόσεις Πατάκη).
 Το 1993, κατά την πρώτη ορκωμοσία του Μπιλ Κλίντον, απήγγειλε το ποίημά της «On the Pulse of the Morning», με το οποίο υμνούσε τη διαφορετικότητα και καλούσε την Αμερική να εγκαταλείψει τον κυνισμό προκειμένου να οδηγηθεί στη νέα εποχή. Αλλωστε η συγχώρεση ήταν πάντα για εκείνη ζητούμενο. «Οταν το μυαλό συναντά την καρδιά, θα είστε σε θέση να συγχωρήσετε». Τιμήθηκε με περισσότερα από 50 βραβεία, ενώ ο Μπαράκ Ομπάμα τής απένειμε το 2011 το Presidential Medal of Freedom, ύψιστη τιμή για τους Αμερικανούς. Την περασμένη Παρασκευή, στις 23 του μηνός, έγραψε το τελευταίο της τουίτ: «Ακούστε τον εαυτό σας. Ισως κάπου σε αυτή την ησυχία μπορέσετε να αναγνωρίσετε τη φωνή του Θεού».
 *«Αν και οι μέρες της τελείωσαν, μας παρηγορεί ότι το τραγούδι της θα συνεχίσει να “πετάει ψηλά στον ουρανό” και δοξάζουμε την αυγή που η Μάγια Αγγέλου βοήθησε να ’ρθει», δήλωσε ο Ομπάμα. Και θύμισε ότι η μητέρα του ονόμασε την αδελφή του Μάγια για να τιμήσει την ποιήτρια
 Μ. Κουστένη

(Πηγή : Εφημερίδα των Συντακτών 29.5)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός