_κατά βάθος

Κατά βάθος το ήξερε πως έτσι θα γινόταν. 
Κάτι απροσδιόριστα πεισματικό σαν σκόνη. 

Βγήκε 
Κατασπαραγμένος και  διαμελισμένος     
Χαμένος μέσα στο αλλοπρόσαλλο

Δεν υπήρχε νόημα στο θέατρο αυτό του παραλόγου.
Μέσα σ' αυτή την εκδικητική μανία που έπεφτε πάνω του  και τον χτυπούσε με γροθιές,  
κι εκεί που τον αγκάλιαζε εκεί τον έσπρωχνε με μίσος να πέσει κάτω. 
Να γελάσει από την δύναμη και να κλάψει από την αδυναμία. 

Κατά βάθος το ήξερε πως έτσι θα γινόταν.  Γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι. 
Λάθη και πάθη. 

Σκόνη.
Την είχε πληρώσει μέχρι τελευταίας κουκίδας, 
με όλες  του τις οικονομίες, 
με όλες του τις δυνάμεις, 
με όλες του τις νύχτες, 
με όλες του τις λέξεις, 
με όλες του τις καταιγίδες, 
με όλες του τις σιωπές, 
με όλες του τις ερημιές, 
με όλες του τις εποχές, 
με όλες του τις αστραπές, 
με όλες του τις γλώσσες, 

με όλη του την αγάπη,
τόσο η σκόνη...

Το ήξερε με το σώμα του. 
Είχε ζήσει δύο φορές την ζωή του και την ξόδεψε και τις δύο, το ίδιο. 
Μ' έναν έρωτα, βαθιά κοπή
Σκόνη. 
Γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι.
Ποιος νοιάζεται για το ξόδεμα
Ποιος νοιάζεται για την καταστροφή
για τους φοβερούς δαιδάλους του μυαλού
για την αιμορραγία.
Χαιρέτησε μετρώντας τα σημάδια στην οροφή
Το ίδιο
Βαθύ το σκοτάδι εκεί πάνω
Γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι να  ζήσουν  ήσυχοι θέλουν,  
κάνοντας τους λογαριασμούς τους,  κουταλομετρώντας  τα οφέλη 
των μεγάλων επενδύσεών τους, 
με γαλήνια μάτια και αναπαυμένη ψυχή
γαντζωμένη στο νόημα της χριστιανικής θηριωδίας τους, το αλλοπρόσαλλο 

Κατασπαραγμένος και διαμελισμένος 
βγήκε στο δρόμο,  βροχή και λάσπη
και της γης η σκόνη  που ανάσανε βαριά

Ήταν η ζωή του
βαθιά το ήξερε με το σώμα του,
από σκόνη είναι φτιαγμένοι οι άνθρωποι.