_το κρυφτό

Το παιχνίδι που δεν τόλμησε ποτέ να παίξει στην αυλή με τ' άλλα παιδιά ήταν το κρυφτό.
Φοβόταν πάντα πως θα χαθεί, πως κανείς δεν θα έρθει να τον βρει.
Θα πέσει η νύχτα και κανείς δεν θα βγει στο δρόμο να φωνάξει τ' όνομά του.
Κι αυτός θα μείνει εκεί κρυμμένος. Χωρίς να φαίνεται ούτε ένα κομματάκι απ' το ρούχο του, ούτε μια γωνία από τα σκονισμένα του παπούτσια, ούτε μια τρίχα απ' τα μαλλιά του.
Θα χαθεί και κανείς δεν θα μπει στον κόπο να τον ψάξει.  Να πει : Σε βρήκα! 

Έτσι περνούσε σχεδόν απαρατήρητος. Είχε επινοήσει έναν χαμό στα μέτρα του.
Τα κεφάλια δεν είχαν πρόσωπο. Ήταν μόνο κεφάλια. Και κοίταγαν απέναντι το χάος ή μια θάλασσα.
Μόνο μια φορά....
Μια γυναίκα που περνούσε από τα μέρη τους, μια που έβλεπε το παρελθόν, φορτωμένη με πράγματα του παρόντος σπασμένα σερβίτσια, παλιά λιχνάρια, ένα κινέζικο κάδρο και άλλα πολλά που απόθεσε στα πόδια του, διάβασε τις γραμμές των χεριών του και μπόρεσε να δει το πρόσωπό του. 
Του το έδειξε μέσα σ' ένα τάσι με νερό ξεκάθαρα, μια για πάντα. 
Σε αντάλλαγμα, της έδωσε τον μοναδικό οβολό του, αυτόν που κράταγε στα δόντια του, για να περάσει απέναντι η ψυχή του.
Από τότε μπορούσε να παίζει κρυφτό.
Κι αυτό έκανε. Ήξερε πως κανείς δεν θα έρθει να τον βρει.
Αλλά δεν τον ένοιαζε κιόλας.  Αφού όλος ο κόσμος έγινε ένα κρυφτό, που ζωντάνευε τα απογεύματα, όταν  βγαίνανε τα παιδιά να παίξουν στην αυλή του.
Πίσω από περικοκλάδες λέξεων, αναμνήσεις κι όνειρα, πίσω από άλλους κι άλλους κι άλλους. 

Το πρόσωπό του όμως δεν το είδε ποτέ ξανά. 
Τα βράδια μόνο ερχόταν και τον έβρισκε μια ανάμνηση αμυδρή που συνεχώς ξεθώριαζε.
Πώς τρεμόπαιζε στην επιφάνεια του νερού καθώς κυλούσαν τα χρόνια! 

Σαν καλός χριστιανός, φοβόταν το τέρας της  αποκάλυψης και λάτρεψε την δευτέρα παρουσία.
Μέχρι τότε όμως κι αυτός και ο κόσμος θα παρέμεναν κρυφοί, παρά τις διαβεβαιώσεις για νέες εφευρέσεις. 
Έτσι, επιτέλους, αν ήταν αρκετά προσεκτικός και πρακτικός,  θα ταίριαζε κι αυτός με τον κόσμο, κι έκλεισε τα μάτια του. 
Κι ούτε επέτρεψε ποτέ σε κανέναν να πει : Εδώ είσαι; Σε είδα!  Σε βρήκα!    
Ήταν ο βασικός κανόνας αυτού του παιχνιδιού.