Τι είναι οι διακοπές για τον σύγχρονο κάτοικο των μικρών και μεγάλων και γιγάντιων πόλεων;
Οι διακοπές, στο μεγαλειώδες αποκορύφωμα του Αυγούστου, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αναδιατάξη των ήδη φθαρμένων και χρησιμοποιημένων έως εξαντλήσεως, υλικών της ίδιας, μιας και μοναδικής καθημερινής ζωής, ούτως ώστε αυτά να θυμίζουν κάτι από έναν χαμένο παράδεισο.
Ο παράδεισος των διακοπών απονέμεται ως βραβείο ή ως αποζημίωση για την επιτυχή και έως εξαντλήσεως (πάλι) αλλοτρίωση των ανθρώπων όλο το υπόλοιπο διάστημα του χρόνου κι αυτή η "απονομή" είναι το βασικό και ουσιαστικό στοιχείο που κάνει τις "διακοπές του Αυγούστου" μια άλλη εκδοχή της ίδιας, μιας και μοναδικής συμμόρφωσης. Έτσι, ανήκει, κι αυτός στο οπλοστάσιο των δικαιωμάτων του σύγχρονου κατοίκου της γιγαντιαίας, πολυπλόκαμης πόλης.
Ο προσωρινός κάτοικος αυτού του παραδείσου, για όσο διαρκούν οι διακοπές του, περιπίπτει σε μια γνωσιακή αφασία. Περιδιαβαίνει τους χώρους, αφήνει τον χρόνο να κυλάει, ζει σε μια επιφάνεια, περιέρχεται σε μια νηπιακή κατάσταση όπου μπορεί να διατυπώνει τα πιο εξωφρενικά του "θέλω", με έναν τρόπο "πριγκιπικό", ηπηρμένο, άμεσα διατακτικό και εκτελέσιμο.
Καταστάσεις που τον αφορούν άμεσα όπως η προετοιμασία της τροφής, το καθάρισμα της τουαλέτας που χρησιμοποιεί, το στρώσιμο του κρεβατιού του και άλλα παρόμοια, τα παραδίδει σε κάποιους αόρατους άλλους οι οποίοι εργάζονται για λογαριασμό του τις ώρες που αυτός απολαμβάνει τον ήλιο, το σεξ, την θάλασσα, τον ύπνο, το φαγητό. Πολλές φορές μάλιστα αυτός ο τύπος τουρίστα, που συναντάται σε κάθε εθνικότητα, εντελώς επιδεκτικά και αναίσθητα βρομίζει και αναστατώνει το χώρο, συμπεριφερόμενος ως "παιδί". Δεν θέλει να γνωρίζει τίποτα για τον τόπο και τους ανθρώπους του στην πραγματικότητα της ζωής τους... θέλει μόνο να απολαμβάνει. Παραμένει έτσι ακόμα πιο μοναχικός από ότι στην πραγματική του ζωή, αφού ολόκληρος παραδίδεται σε μια απαιτητική διατύπωση ενός φανταστικού, πρόσκαιρα κατασκευασμένου, για όσο διαρκούν οι περίφημες "διακοπές του Αυγούστου", παραδείσου. Σύστοιχα, από την άλλη πλευρά, την πλευρά των εργαζομένων και των εμπλεκομένων στον τουρισμό γενικότερα, διαμορφώνεται το ανάλογο συμπεριφορικό πλαίσιο, της δουλικότητας, της πονηριάς και μοχθηρίας των δούλων.
Όποιοι έχουν δουλέψει στον τουρισμό -μάλλον ας πούμε καλύτερα, όπως αρέσει στους μάνατζερς να πλασάρουν τις υπηρεσίες τους, στην βιομηχανία του τουρισμού - ξέρουν καλά τι θέλω να πω....
Οι διακοπές, στο μεγαλειώδες αποκορύφωμα του Αυγούστου, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αναδιατάξη των ήδη φθαρμένων και χρησιμοποιημένων έως εξαντλήσεως, υλικών της ίδιας, μιας και μοναδικής καθημερινής ζωής, ούτως ώστε αυτά να θυμίζουν κάτι από έναν χαμένο παράδεισο.
Ο παράδεισος των διακοπών απονέμεται ως βραβείο ή ως αποζημίωση για την επιτυχή και έως εξαντλήσεως (πάλι) αλλοτρίωση των ανθρώπων όλο το υπόλοιπο διάστημα του χρόνου κι αυτή η "απονομή" είναι το βασικό και ουσιαστικό στοιχείο που κάνει τις "διακοπές του Αυγούστου" μια άλλη εκδοχή της ίδιας, μιας και μοναδικής συμμόρφωσης. Έτσι, ανήκει, κι αυτός στο οπλοστάσιο των δικαιωμάτων του σύγχρονου κατοίκου της γιγαντιαίας, πολυπλόκαμης πόλης.
Ο προσωρινός κάτοικος αυτού του παραδείσου, για όσο διαρκούν οι διακοπές του, περιπίπτει σε μια γνωσιακή αφασία. Περιδιαβαίνει τους χώρους, αφήνει τον χρόνο να κυλάει, ζει σε μια επιφάνεια, περιέρχεται σε μια νηπιακή κατάσταση όπου μπορεί να διατυπώνει τα πιο εξωφρενικά του "θέλω", με έναν τρόπο "πριγκιπικό", ηπηρμένο, άμεσα διατακτικό και εκτελέσιμο.
Καταστάσεις που τον αφορούν άμεσα όπως η προετοιμασία της τροφής, το καθάρισμα της τουαλέτας που χρησιμοποιεί, το στρώσιμο του κρεβατιού του και άλλα παρόμοια, τα παραδίδει σε κάποιους αόρατους άλλους οι οποίοι εργάζονται για λογαριασμό του τις ώρες που αυτός απολαμβάνει τον ήλιο, το σεξ, την θάλασσα, τον ύπνο, το φαγητό. Πολλές φορές μάλιστα αυτός ο τύπος τουρίστα, που συναντάται σε κάθε εθνικότητα, εντελώς επιδεκτικά και αναίσθητα βρομίζει και αναστατώνει το χώρο, συμπεριφερόμενος ως "παιδί". Δεν θέλει να γνωρίζει τίποτα για τον τόπο και τους ανθρώπους του στην πραγματικότητα της ζωής τους... θέλει μόνο να απολαμβάνει. Παραμένει έτσι ακόμα πιο μοναχικός από ότι στην πραγματική του ζωή, αφού ολόκληρος παραδίδεται σε μια απαιτητική διατύπωση ενός φανταστικού, πρόσκαιρα κατασκευασμένου, για όσο διαρκούν οι περίφημες "διακοπές του Αυγούστου", παραδείσου. Σύστοιχα, από την άλλη πλευρά, την πλευρά των εργαζομένων και των εμπλεκομένων στον τουρισμό γενικότερα, διαμορφώνεται το ανάλογο συμπεριφορικό πλαίσιο, της δουλικότητας, της πονηριάς και μοχθηρίας των δούλων.
Όποιοι έχουν δουλέψει στον τουρισμό -μάλλον ας πούμε καλύτερα, όπως αρέσει στους μάνατζερς να πλασάρουν τις υπηρεσίες τους, στην βιομηχανία του τουρισμού - ξέρουν καλά τι θέλω να πω....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου