Είναι τραγικές οι γιορτές, όχι γιατί υπάρχουν συνάνθρωποι που δυστυχούν και υποφέρουν την ώρα που "εμείς" δήθεν καλοπερνάμε....Το να μιλάς γι' αυτούς τους πονεμένους, ακόμα και το να κάνεις κάτι γι' αυτούς, είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα της δικής μας "γιορτινής" διάθεσης, είναι όρος εκδήλωσής της. Δείτε εξάλλου πόσο καλά ταιριάζουν, πόσο αλληλοσυμπληρώνονται οι φιλάνθρωπες φλυαρίες διαφόρων φορέων και δράσεων που προβάλλει η τηλεόραση, βρίσκοντας μια θέση δίπλα δίπλα στο γιορτινό πρόγραμμα της, δίχως σε τίποτα να ενοχλούν ή να υπονομεύουν τα καταναλωτικά πρότυπα που διαδίδει και εξυπηρετεί το φαύλο μαζικό μέσο.
Για άλλο λόγο είναι τραγικές οι γιορτές:
Διότι, μετά από αυτές δεν θα μείνει τίποτα.... την θέση όλου αυτού του παράταιρου και αλλοπρόσαλλου σκηνικού, όπου όλοι θέλουν να πουλήσουν κάτι σε όλους, θα πάρει η τεράστια, η σαν μεγάλη μαύρη τρύπα κενότητα.
Το απολύτως τίποτα των κανονικών ημερών, της κανονικότητας της ζωής που ζούμε. Περιστρεφόμαστε, αναπαράγουμε, αναλωνόμαστε και συντηρούμε το απολύτως τίποτα...
Όταν παραμερίσουν τα άδεια πιάτα απ' τα τραπέζια, όταν οι βιτρίνες γυμνωθούν από τα φώτα τους και τα χριστουγεννιάτικα δεντράκια ξεσυναρμολογηθούν, όταν οι ντυμένοι άη βασίληδες -κάτι ανάμεσα σε μισθωμένους κλόουν και σε μασκαράδες της αποκριάς- πετάξουν στα σκουπίδια τις γενειάδες και τα βρομισμένα από τις μυρωδιές των υπαίθριων πάρκων κόκκινα ρούχα τους τα δώσουν για πλύσιμο, όταν οι δημοτικές αρχές αρχίσουν να ξηλώνουν τα δημόσια στολίδια που επιβάλλει ο κοινωνικός κομφορμισμός από τους δρόμους... Όταν όλη αυτή η υπερπληθώρα των γιορτινών πραγμάτων που από την στιγμή που φτιάχτηκαν και ο λόγος για τον οποίο φτιάχτηκαν, ήταν η μαζικότητα, το μπούχτισμα, η χλιδή και η αχρηστία....υψωθεί σε έναν όγκο άψυχων, εκτός εποχής αντικειμένων...
Τότε θα αποδειχθεί ότι η βαρβαρότητα μέσα στην οποία ο μέσος καθημερινός άνθρωπος ανήμπορος βλέπει να ξετυλίγεται η ζωή του, είναι πάντα παρούσα και ακλόνητη. Καμία απάντηση δεν θα έχει δοθεί. Αντίθετα, το κακό ωραιοποιήθηκε, για λίγο ναρκώθηκε το καταναλωτικό ζώο που ταΐσαμε μέσα μας....με την φαντασίωση ενός ιδεατού χαρούμενου, λαμπερού και καλού εαυτού.
Τότε θα φανεί η αδυνατότητα να έχουμε και να ζούμε την πραγματική, ανόθευτη και αξόδευτη χαρά.... το κάλεσμα της Χαράς στην ζωή μας για άλλη μια φορά θα έχει χαθεί καθώς εμείς στριφογυρίζαμε σκορπισμένοι εδώ και κει, βιαστικοί, ανόητοι και θαμπωμένοι στα νεόκοπα "θεματικά πάρκα" των χριστουγεννιάτικων αγορών.... που το ένα αντιγράφει το άλλο σε μια αποθέωση της προχειρότητας, της φθήνιας και του καταναλωτικού παροξυσμού.
Τι ανία και τι κούραση, θε μου!
Αυτό που "γιορτάζεται" στις γιορτές δεν είναι ούτε κάποια θεία γέννηση ούτε καν κάποια ανθρωπιστικά ιδεώδη, αλλά η ίδια τραγικότητα της αυτοσυντήρησής μας και τίποτα περισσότερο.
Γι'αυτό είναι τραγικές οι γιορτές....
πολύ καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφή