[ παράκοσμος_ ]

Επιτέλους βρέχει... Βρέχει από τα ξημερώματα Βρέχει περασμένα μεσάνυχτα Βρέχει γιατί έτσι θέλει να βρέχει... Προπέτες προπορεύονταν οι εμπόροι του καιρού, με όργανα ακριβείας και ακίδες, Εδώ και μέρες πουλώντας την πραμάτεια τους στα δελτία υπολογίζοντας, περικόπτοντας το παν και προειδοποιώντας. Κραδαίνοντας τα τεκμήρια, ύψος βροχής, χιλιοστά, καταστροφές Φραγμένοι οχετοί, βρωμόνερα, βρωμόλογα, πλημμύρες... Το δάσος που κάηκε, η απορρύπανση των ακτών της Σαλαμίνας, των θαλασσών τα ξερατά Κι ένα καλοκαίρι που διαπομπεύτηκε στην διαπασών των κερδών, τελείωσε και πάει... Μα είναι η αγαθή βροχή. Του σάλιαγκα τώρα είναι εποχή ερώτων Κι άνθρωποι κοκαλωμένοι στις οθόνες τους περίμεναν την επικείμενη καταστροφή. Μα είναι η αγαθή βροχή Του ροδοπέταλου το τίναγμα Κι οι πόλεις μιά δίχως τέλος ανάμικτη λασπουριά φόβου κι απάτης Μα είναι η αγαθή βροχή Και της κληματαριάς της αυλής μου η ερημία... Βρέχει... Τάχα θα βρέξει λίγο ή πολύ; Οι Οδηγίες της Υπηρεσίας Πολιτι...

Τάκης Παπατσώνης (1895-1976) Τ' ἀγαπημένα, τὰ ὀρθάνοιχτα χρόνια τῆς ζωῆς μου ποὺ τὰ σφαλήσανε στὴν ἄπνοια καὶ τὴν καταχνιά, —ὅ,τι μὲ στέρησαν, ποῦ νὰ τὰ ξαναβρῶ; Προσπάθησα μὲ τὶς ἀφαίρεσες ν' ἀναπληρώσω ἁρμύρες, ἄστρα, δέντρα, πολιτεῖες· ἦρθε καὶ μὲ συντρόφεψε ἡ Μελέτη: σκληρὴ κι' αὐτή, μοῦ φώτισε τὸ τὶ ἔχω χάσει. Προσπάθειες μάταιες, φτωχικές, πῶς θ' ἀναπλήρωνεν ὁ θάνατος τὴ ζωή, κι' οἱ ξεραΐλες, πλούσια χλωρίδα τῶν καλῶν καιρῶν; μὴν «οἱ νεκροὶ ἀναστήνονται κι' αἰνέσουσί σε;» Κλείσθηκα καὶ μονώθηκα μὲ τὴν ἀγάπη, τὴ βαθύρριζη ἀγάπη τὴν πολὺ πιστὴ κι' ἦταν πηγάδι ἀστέρευτο ἡ εὐφροσύνη, μ' ἔγνιες, μὲ μέριμνες καὶ μὲ στοργές, σύνεργα ποὺ γεμίζανε τοὺς ἀδειασμένους κι' ἀμελημένους χώρους μιᾶς ἄθλιας ψυχῆς. Ἀλλὰ ἦρθαν καὶ τὰ κόψανε τὰ νήματα, μοῦ στρέβλωσαν τὴν ἁρμονία καὶ τῆς ἀγάπης, οὔτε αὐτὴν δὲν μοῦ ἀφῆκαν, μάταιες οἱ ἔγνιες, κούφιες βγῆκαν οἱ μακρόσυρτες προσευχές. Καὶ τάχα τώρα ποιά πλέον ...

1) transformation.... 2) νέες οντότητες 3) αόρατες δυνάμεις.... Με τρεις διαφημίσεις θα ασχοληθούμε σήμερα, αγαπητοί αναγνώστες! Οι διαφημίσεις παρατίθενται παραπάνω και δεν πειράζει καθόλου αν αποφασίσετε να μην τις δείτε...  Ούτε κι εγώ αποφάσισα να τις δω, παρά μου επιβλήθηκαν, καθώς εκεί που άκουγα μουσική στο διαδίκτυο, ξεφύτρωναν συχνά πυκνά εμπρός μου... ξέρετε πώς γίνεται αυτό! Ένα θέμα είναι το ότι ξεφύτρωναν...  Περνάει στα ψιλά αυτή η τακτική, είναι όμως ένα βασικό στοιχείο του διαφημιστικού πακέτου.  Γιατί άραγε μόνο για τις κομματικές διαφημίσεις σε προεκλογική περίοδο, να ισχύει το σαβουάρ βιβρ απέναντι στον τηλε-γουέμπ-θεατή, της προειδοποίησης "ακολουθεί πολιτική διαφήμιση" και να μην ισχύει για κάθε διαφήμιση; Τι υποδηλώνει η άλλοτε ύπαρξη κι άλλοτε ανυπαρξία της προειδοποίησης; Θα δώσω ευθύς την απάντηση.  Διότι, όλα τα προειδοποιητικά σήματα, σκοπεύουν στον προσανατολισμό και στην εγρήγορση της συν...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡ ΟΣ ΠΡΩΤΟ: Θεοδικία και δυσαρέσκεια Σύμφωνα με όσα είδαμε έως τώρα, η κριτική των θεοδικιών ανέδειξε ότι  κοινός τόπος τους  είναι η τάση της αφαίρεσης από το πρωτογενές κακό, προκειμένου να δοθούν διάφορες ερμηνευτικές απαντήσεις για την φύση του κακού, τα τραγικά συμβάντα και τις δυστυχίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι. Οι κριτικοί των θεοδικιών και γενικότερα του μοντερνισμού, επιμένουν ότι το πρόβλημα όμως με το κακό δεν βρίσκεται στην δυσκολία της ερμηνείας του, αλλά στην αντιμετώπιση του ίδιου του κακού. Επομένως, χρειάζεται να αλλάξουμε εστίαση κι από την αφαιρετική διανοητική συζήτηση περί του κακού, να εστιάσουμε στην διαρκή και σταθερή ανάμειξή του με την καθημερινή ζωή των πραγματικών ανθρώπων.  Οι κριτικοί των θεοδικιών προτρέπουν  τους φιλοσόφους της θρησκείας και τους θεολόγους, να αφήσουν πίσω τους κάθε σκέψη που διαπνέεται από το πνεύμα της θεοδικίας, είτε αυτή επικαλείται την μυστηριώδη θεία βούληση είτε την θεία δικαιοσύνη, κα...

του Lee Smolin* Κάθε παιδί που πάει σχολείο μαθαίνει τι είναι ο χρόνος. Αλλά επίσης για κάθε παιδί φτάνει μια στιγμή, που βρίσκεται αντιμέτωπο με τα παράδοξα που γεννάει η καθημερινή μας αντίληψη για τον χρόνο. Θυμάμαι όταν ήμουν και ο ίδιος παιδί, πως ξαφνικά μου καρφώθηκε στο μυαλό η ερώτηση αν ο χρόνος θα μπορούσε να τελειώνει κάπου ή να συνεχίζεται επ' άπειρον. Πρέπει να τελειώνει κάποτε, γιατί πώς να συλλάβουμε την άπειρη παρουσία του που θα εκτείνεται μπροστά μας, αν ο χρόνος δεν έχει τέλος; Αλλά πάλι αν έχει τέλος, τι συμβαίνει ύστερα; Μελετώ την ερώτηση τι είναι ο χρόνος, κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ενήλικης ζωής μου. Αλλά πρέπει να παραδεχτώ από την αρχή ότι δεν βρίσκομαι κοντύτερα στην απάντηση απ' ότι όταν ήμουν παιδί. Πράγματι μετά από αυτή όλη τη μελέτη, δεν νομίζω ότι μπορούμε ν' απαντήσουμε ούτε στην απλή ερώτηση: Τι πράγμα είναι αυτός ο χρόνος; Ίσως το καλύτερο πράγμα που μπορώ να πω για τον χρόνο είναι να εξηγήσω πως βάθυνε για μένα το μυστήριο ...

Η μαζική κατάθεση των 106 πανομοιότυπων φοιτητικών εργασιών  σε ένα τμήμα του Πανεπιστήμιου της Πάτρας, πήρε το μερίδιο της δημοσιότητας που αναλογεί σε κάθε σκάνδαλο κι έγινε αφορμή αντεγκλήσεων στο  επίπεδο της πολιτικής επικαιρότητας. Σε λίγες μέρες όμως, το γεγονός θα ξεχαστεί κι όλα θα συνεχίσουν... πανομοιότυπα, δηλαδή άθλια... Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το αν θα έπρεπε να επιβληθεί από τις πρυτανικές αρχές η ποινή του αποκλεισμού από τις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου στους 106 παραβάτες φοιτητές ή κάποια ελαφρύτερη...Είχαμε έτσι την ευκαιρία να  παρακολουθήσουμε  το ελεεινό παζάρι  ("συνδικαλισμό" το λέμε) που επέβαλε η πολιτική νεολαία της ΝΔ στο Πανεπιστήμιο, προς υπεράσπιση των συμφερόντων της εκλογικής της πελατείας, το οποίο παζάρι με την σειρά του δημιουργεί την πελατεία. Όλοι, εθισμένοι καθώς είναι στο να τους εκπροσωπούν, όταν κάποτε τους δίνεται ο λόγος με την μορφή ενός μικροφώνου που χώνεται στα μούτρα τους για τις ανάγκες του ρεπορτάζ του...

Εποχές δόξας. Εποχές που η τέχνη ήταν πρόσφορη και αναστοχαστική. Το βίντεο δεν είναι καλό, τραβηγμένο σε κάποιο κέντρο... Αλλά τι πειράζει; Γιατί να ενοχληθεί η high definision όρασή μας; Το θέμα μας είναι άλλο. Το θέμα μας είναι οι άνθρωποι πίσω από αυτά που βλέπουμε και ακούμε. Ο Ξαρχάκος στην προκειμένη περίπτωση, που λειτουργεί σε ένα ενδιάμεσο επίπεδο χειρούργου και μύστη.... Η απόλυτη συγκέντρωση και η επαφή με την μουσική που είναι σα να έχει άπειρα κι αόρατα νήματα και σκοινάκια κι άλλα τα τραβάει κι άλλα τα χαλαρώνει και άλλα τα τυλίγει. Η μουσική αποκτά έτσι χειρουργικώ τω τρόπω, το σώμα της, την εφήμερη υλικότητά της και παλεύει μαζί του.... Γράφει την μουσική για "Τα κόκκινα φανάρια" σε ηλικία 23 ετών. Ο Ξαρχάκος ένας συνθέτης που αποσύρθηκε νωρίς.... έγραψε την εποχή που έγραφαν τα τέρατα μουσικές, κι ήταν όπως κι ο Χατζηδάκης, ένας απαιτητικός εραστής. Σχολαστικός, προσεκτικός, ευγενικός και σκληρός μαζί της. Ένα άλλο επίπεδο παρ-εύρεσης... (μετά το 1...

  Η δημοσίευση αυτή ανέβηκε πριν λίγες μέρες στο  “Για την φωτογραφία, την κριτική, τα μικρά και τα μεγάλα” Ο Primo Levi γεννήθηκε τὸ 1919. Ἦταν Ἰταλοεβραῖος συγγραφέας καὶ ποιητής. Τὸ 1943 φυλακίστηκε στὸ στρατόπεδο συγκέντρωσης τοῦ Ἄουσβιτς. Τὶς ἐμπειρίες του ἀπὸ τὴ ζωὴ στὸ Ἄουσβιτς τὶς κατέγραψε στὸ δημοφιλέστερο ἔργο του, τὸ Ἐάν αὐτὸ εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Πέθανε αὐτοκτονώντας τὸ 1987. ΚΑΤΑΠΛΟΥΣ (ή Η ΑΠΟΒΙΒΑΣΗ) Χαρούμενος ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔπιασε λιμάνι Ποὺ ἀφήνει πίσω του πελάγη, τρικυμίες Πού ̓χει τὰ ὄνειρά του ἀγέννητα ἤ, νεκρὰ Καὶ κάθεται νὰ πιεῖ στὸ καπηλειὸ τοῦ Μπρέμα Σιμὰ στὴν παραστιὰ κι ὁλόγιομος εἰρήνη. Χαρούμενος ὁ ἄνθρωπος σβηστὴ φλόγα ποὺ μοιάζει Ἄμμος ποὺ μοιάζει ποταμίσιας ὄχθης Ποὺ τὸ φορτίο τ’ ἀπόθεσε κι ἔχει τὸ μέτωπο καθάριο Καὶ ποὺ στῆς δημοσιᾶς τὸ χεῖλος ξαποσταίνει. Δὲν φοβᾶται, δὲν ἐλπίζει μήτε προσδοκᾶ, Μόνο καρφών...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡ ΟΣ ΠΡΩΤΟ: Θεοδικία και δυσαρέσκεια Στον αντίποδα της "γκότθικ" απεικονιστικής διάθεσης, η νεωτερικότητα θεματοποιεί το πρόβλημα του κακού  στο τυπικό επίπεδο της θεωρίας.  Είναι οι γνωστές θεοδικίες. Θεοδικία είναι η θεωρητική διερεύνηση του προβλήματος, πώς μπορεί να υπάρχει το κακό σ'ένα κόσμο που κυβερνάται από τον πανάγιο και πανάγαθο Θεό; Η έννοια της θεοδικίας όμως δεν αφορά μόνο στα θρησκευτικά πλαίσια' υπάρχουν κι άλλες θέωρητικές θέσεις που εκ πρωτης όψεως δεν είναι θεϊστικές, όπως ο Μαρξισμός, στον πυρήνα των οποίων βρίσκουμε την ίδια διερώτηση. Το κλειδί για να εντοπίσουμε την συγκαλυμμένη θεοδικία,  είναι η προσπάθεια να υποστηριχθεί ότι το προτεινόμενο απ'αυτες τις θέσεις ηθικό πλαίσιο είναι τόσο ισχυρό που η ενδεχόμενη ύπαρξη του κακού δεν μπορεί να το διαταράξει.   Τέτοιες θέσεις μπορεί σχηματικά να διαφέρουν μεταξύ τους, μοιράζονται ωστόσο την ίδια υπόθεση: εγγυώνται τις ηθικές μας απαιτήσεις,  καλλιεργώντας την πίστη ...

Στον Κώστα Λ. Έρχομαι σήμερα, μετά από δυο χρόνια και κάτι από την πρώτη ανάρτηση (3ος 2015) του ποιήματος   Άγραφον, του   Άγγελου Σικελιανού,  για  να κάνω εκείνο τον σχολιασμό που είχα τότε υποσχεθεί,  συνομιλώντας με έναν Ανώνυμο αναγνώστη. Δεν πρόκειται για την εκπλήρωση εκείνης της υπόσχεσης... έχω δώσει πάμπολλες υποσχέσεις στον εαυτό μου και στους άλλους, κατά καιρούς,  που δεν μπόρεσα να πραγματοποιήσω.... αλλά για κάτι σκέψεις που έχω στο μυαλό μου και θα ήθελα να εκθέσω. Ας θυμηθούμε το ποίημα: 'Αγραφον Επροχωρούσαν έξω από τα τείχη της Σιών ο Ιησούς και οι μαθητές Του, σαν, λίγο ακόμα πριν να γείρει ο ήλιος, ζυγώσανε αναπάντεχα στον τόπο που η πόλη έριχνε χρόνια τα σκουπίδια, καμένα αρρώστων στρώματα, αποφόρια, σπασμένα αγγειά, απορρίμματα, ξεσκλίδια... Κι εκεί, στον πιο ψηλό σωρόν απάνω, πρησμένο, με τα σκέλια γυρισμένα στον ουρανό, ενός σκύλου το ψοφίμι, που -ως ξαφνικά ακούοντας, τα κοράκια που το σκεπάζαν, πάτημα, το αφήκαν...

Cheers darlin' Here's to you and your lover boy Cheers darlin' I got years to wait around for you Cheers darlin' I've got your wedding bells in my ear Cheers darlin' You give me three cigarettes to smoke my tears away And I die when you mention his name And I lied, I should have kissed you When we were running in the rain What am I darlin'? A whisper in your ear? A piece of your cake? What am I, darlin? The boy you can fear? Or your biggest mistake? Cheers darlin' Here's to you and your lover man Cheers darlin' I just hang around and eat from a can Cheers darlin' I got a ribbon of green on my guitar Cheers darlin' I got a beauty queen To sit not very far from here I die when he comes around To take you home I'm too shy I should have kissed you when we were alone What am I darlin'? A whisper in your ear? A piece of your cake? What am I, darlin?...