[ παράκοσμος_ ]

Προσέξτε την γλώσσα τους, την γλώσσα που υιοθέτησαν σύσσωμα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης το ίδιο εκείνο 24ωρο της επίθεσης κατά του Λ. Παπαδήμα.... Εμφανίστηκε επαναλαμβανόμενο το πρόθημα "τρόμο-" κι έτσι παρήχθηκαν νέες λέξεις όπως "τρομο-δέμα", "τρόμο-φάκελος", "τρόμο-πακέτο", "τρόμο-αποστολή" κι όποιος γραφιάς ή παρλαπίπας σκεφτεί και νέες τέτοιες παραγωγικές συνδέσεις, δίκαια θα μπορεί να υπερηφανευτεί για μεγάλη προς το έθνος υπηρεσία. Είναι σημαντικές οι νεοφανείς αυτές παραγόμενες λέξεις; Ασφαλώς! Είναι σημαντικότερες από το ίδιο το γεγονός της επίθεσης. Διότι, η περί ής ο λόγος επίθεση, είναι ένα στιγμιαίο γεγονός που συνέβη και έζησαν κάποιοι άνθρωποι, όπως τα περισσότερο ή λιγότερο βίαια  γεγονότα που ζουν καθημερινά τα άπειρα πλήθη των ανθρώπων. Γρήγορα, αφού μαζευτούν τα τυχόν θραύσματα και τα λοιπά δηλωτικά αυτού, η περιοχή θα επανέλθει στην καθημερινότητά της, θα διαλυθεί το συγκεντρωμένο πλήθος... Αυστηρά μιλώντας, ...

Μουσική/Στίχοι:  Θεοδωράκης Μίκης / Θεοδωράκης Μίκης Δίσκος Ο Ήλιος και ο χρόνος - 1975 Ποτέ ποτέ ποτέ δε θα μπορέσω να ξεδιπλώσω όλες τις σημαίες πράσινες κόκκινες κίτρινες μπλε μωβ θαλασσιές. Ποτέ ποτέ ποτέ δε θα μπορέσω να μυρίσω όλα τα αρώματα πράσινα κόκκινα κίτρινα μπλε μωβ θαλασσιά. Ποτέ ποτέ ποτέ δε θα μπορέσω ν' αγγίξω όλες τις καρδιές όλες τις θάλασσες τις θάλασσες να ταξιδέψω. Ποτέ ποτέ ποτέ ποτέ δε θα γνωρίσω τη μία σημαία τη μοναδική εσένα Τάνια δε θα γνωρίσω τη μία σημαία τη μοναδική εσένα Τάνια. Σχόλιο Ίσως, το πιο ερωτικό τραγούδι που γράφτηκε ποτέ. Το τραγούδησαν ξεσηκωμένοι έφηβοι ...

Όλες οι φλέβες της ήταν καμένες. Το ξέρατε εσείς ότι καίγονται οι φλέβες; Η κόρη της δίπλα της είχε αποκάμει... Ας την ξεκουράσει ο Θεός.... Την έφεραν πάνω σε φορείο αργά ένα απόγευμα στο θάλαμο της ΒΠ. Μια γριούλα σε καταστολή, με άσπρα μαλλιά και χωνεμένο σώμα. Μαζί της ήταν η κόρη της κι ο εγγονός της , ένας πανύψηλος και ευτραφής άντρας γύρω στα 40, κινιότανε με άνεση, μιλούσε με σιγουριά μεγαλόφωνα Ποιός να ήτανε; Της πέρασαν ορούς, καθετήρες και το ρινογαστρικό σωληνάκι στερεωμένο με γάζες και τσιρότα  στην μύτη κάνοντάς την  να φαίνεται μακρύτερη πράγμα που θα ήταν αστείο σε άλλη περίπτωση' το σωληνάκι αυτό καταλήγει στο στομάχι και μέσω αυτού με μια μεγάλη σύριγγα μπορείς να περάσεις διάφορα υγρά, τσάι, γάλα μέχρι και αραιωμένη κοτόσουπα ενώ ο ασθενής,  αν δεν είναι αναίσθητος,  σε κοιτάζει με μάτια γουρλωμένα. Η κόρη της ήταν τρομαγμένη κι αμίλητη. Την επομένη η άρρωστη σε μια έξαρση τράβηξε με δύναμη το σωληνάκι απ' τη μύτη της και το ξ...

Εφημερίδα των Συντακτών, 25.05.2017, 14:55 | Συντάκτης: Μανόλης Γ. Δρεττάκης Απόδοτε ουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ (Κατά Ματθαίον ΚΒ, 21) Για μια ακόμη φορά, γίνεται λόγος για τον χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας με την προτεινόμενη από την κυβέρνηση νέα αναθεώρηση του Συντάγματος. Ηδη η Ν.Δ. εξέφρασε την αντίθεσή της στην αναθεώρηση του άρθρου αυτού και πιθανόν να πράξουν το ίδιο και άλλα κόμματα οπότε δεν θα προχωρήσει μια αλλαγή του άρθρου αυτού, μια αλλαγή, όμως, η οποία αν θα γινόταν με τη σύμφωνο γνώμη της Εκκλησίας, θα ξεκαθάριζε τους διακριτούς ρόλους της ίδιας και του κράτους και τις μεταξύ τους σχέσεις. Και αν, όμως, δεν προχωρήσει μια τέτοια αναθεώρηση καλό θα είναι να σταματήσουν ορισμένες ενέργειες και πρακτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων, οι οποίες κάνουν κακό στην Εκκλησία και σκανδαλίζουν τους πιστούς. Πρακτικές τις οποίες δυστυχώς αποδέχεται η Εκκλησία. Μια από αυτές είναι η εδώ και αρκετά χρόνια υποδοχή του Αγίου Φωτός με τιμές αρχ...

Τι είναι σεβαστό αλλά κείται εκτός κρατικής εμπλοκής σε ένα κανονικό κοσμικό φιλελεύθερο κράτος • Η έλευση των λειψάνων της Αγίας Ελένης. • Το τμήμα της κάρας (ινιακό οστούν, βρεγματικό οστούν, οφθαλμικές κόγχες, ρινικά οστά, θραύσματα) και το μεγαλύτερο τμήμα του υπόλοιπου σώματος που θα εκτεθούν σε προσκύνημα. • Οι εσωτερικές έριδες και διαφωνίες στη ΔΙΣ ως προς την αυθεντικότητα των λειψάνων. • Η μεγάλης κλίμακας διοργάνωση της Αποστολικής Διακονίας με χορηγούς Ellinair – Mouzenidis Group, ΟΤΕ και ΕΛΤΑ. • Τα πλήθη πιστών που θα συρρεύσουν. Τι δεν αρμόζει σε ένα κοσμικό φιλελεύθερο κράτος • Η υποδοχή των λειψάνων με τιμές αρχηγού κράτους. • Ο δικός μας αρχηγός πολιτειακός άρχοντας που θα σταθεί σε στάση προσοχής για να υποδεχτεί τον οριζοντιωμένο ομόλογό του. • Τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, οι άνδρες της Ασφάλειας και της Αντιτρομοκρατικής. • Το κόκκινο χαλί στο αεροδρόμιο. • Η ανάμιξη κρατικών υπηρεσιών, υπουργείων και δημόσιων οργανισμών σε θρησκευτικές τελετές, ιδ...

Γρήγορα γρήγορα σάρωσα όλο το δωμάτιο,  ένα ένα μάζεψα τα πράγματά μου,  βιαστικά,  δίχως να νοιάζομαι, δίχως να σκέφτομαι - τόσο πολύ που πονούσα- έχωσα σε δυο μεγάλες μαύρες σακούλες απ'αυτές τις γερές που αντέχουν τα μπάζα και των κατεδαφίσεων ολα τ'άχρηστα, τα πράγματά μου... Τις παντόφλες, τα βιβλία, τα χαρτιά, τα πινέλα, τα μολύβια, το φωτάκι δίπλα μου, τα ρούχα, τους φακέλους, το σφουγγάρι μου, τα έργα μου, μερικά βιβλιαράκια με ποιήματα, μια μελέτη Π ερί δακρύων ... όλα ανακάτερα, όλα ρημάδια,  όλα μαζί στοιβαγμένα... δεν με ένοιαζε πιά... δεν με ένοιαζε πιά... τόσο πολύ που πονούσα... τα έριξα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου... ποιός να τα ξαναστήνει απ'την αρχή και πού να τα βάλει; για άλλη μια φορά... Για άλλη μια φορά, σάρωσα το χώρο με το βλέμμα μου... μα δεν με νοιάζει πια... Θα μπορούσα να είχα πεθάνει και κάποιος άγνωστος και άσχετος να μάζευε όσα είχα δικά μου κι όσα άγγιξα και μ'αγγίξανε, όσα ξενύχτησα μαζί τους, κι όσα μου ήταν τόσο οικεία κι...

Θυμότανε.... Αν είσαι καπνιστής καταλαβαίνεις πότε θυμάται ο άλλος. Κάθε τόσο έβγαινε έξω στο μπαλκόνι, άναβε τσιγάρο και κοίταζε από ψηλά την ωραία θέα της πόλης και το λιμάνι της Σούδας. Τα καλοκαίρια, νέα παιδιά τότε στις παραλίες του νότου, ερωτευμένα κορμιά και ψυχές γαλανές και τα μαλλιά τους σγουρά στολισμένα με άμμο. Τους χειμώνες στη πόλη, σε πορείες κι αγώνες, συζητήσεις ατέλειωτες, βιβλία, τσικουδιά, μπουζουκάκι στα στέκια. Παρέες γνώριμες, ζευγάρια που έσμιγαν και χωρίζανε, κι ο κόσμος παρέμενε ίδιος  δεν έλεγε ν'  αλλάξει... Με τα χρόνια κάποιοι έφυγαν σε άλλες πόλεις, άλλοι παντρεύτηκαν, μερικοί πήγανε στο εξωτερικό για μεταπτυχιακά, διδακτορικά και καριέρες, κάμποσοι σταδιοδρόμησαν σε δημόσια αξιώματα και ελάχιστοι εκλεκτοί απολιθώθηκαν πρόωρα,  αγέραστοι νεκροί κι αδιάφοροι στα σημάδια του μέλλοντος... Την συναντούσα κάθε λίγο στο μπαλκόνι με τα αποτσίγαρα και τους χυμένους καφέδες. Σε θάλαμο τετράκλινο με μικροαστές και χωριάτισσες, νοικιασμένες ...

"Η μαγκιά είναι να οδηγάς χωρίς τιμόνι".... ΜΑΥΡΗ ΣΑΤΙΡΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑ Αν δεν είδατε την νέα ταινία του καταξιωμένου σκηνοθέτη Θόδωρου Μαραγκού (''Μάθε παιδί μου γράμματα'', ''Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι'', ''Black Μπεεε''), σπεύσατε όσο προλαβαίνετε γιατί με τον πόλεμο που της έχουν ξεκινήσει κάποιοι κριτικοί, δεν θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα η προβολή της. Κι αυτό γιατί ερμηνεύουν το καυστικό χιούμορ και τον ελληνικό σουρρεαλισμό της ταινίας ως ευκολία και έλλειψη έμπνευσης, αγνοώντας (φοβάμαι σκόπιμα) τόσο το περιεχόμενο της- που πραγματεύεται το μεγάλο θέμα της ελευθερίας, ατομικής και κοινωνικής, όσο και την ανατρεπτική και γκροτέσκα οπτική της, μέσω της οποίας αποδίδει το παράλογο το οποίο όλοι βιώνουμε στην καθημερινή μας ζωή τραβώντας το στα άκρα, ώστε να το αναδείξει σ' όλο του το μέγεθος. Οι ''Ισοβίτες'', ήτοι ο Βαγγέλης Μουρίκης και ο Τάκης Σπυριδάκης- σημαντικοί...

Ερειπωμένα σπιτάκια, κατασκευή από παλέτα και άλλα υλικά

Η επιτομή όλων των ευκολιών της εποχής είναι,  ασφαλώς, το Facebook και το Twitter και τα συναφή. Αποτελούν ένα διαρκές, εύκολο, άμεσα διαθέσιμο μέσο παροχέτευσης των στιγμών μας. Κάτι που είδες,  κάτι που σκέφτηκες,  κάτι που σε θύμωσε, κάτι που σου συνέβη.. διάφορα κάτι βρίσκουν μια δίοδο εκτόνωσης... ρίχνεις το κάτι σου στο σωρό των κάτι,  χωρίς δεύτερη σκέψη,  χωρίς συγκρατημό, αυτόματα, με μια ευκολία απερίγραπτη και κυρίως ικανή να σου παρέχει τεράστια, επίσης στιγμιαία απόλαυση. Κατά τον ίδιο τρόπο σωρρεύονται οι στιγμές των άλλων....

Άνοιξε τη ντουλάπα της. Ήτανε όλα τακτοποιημένα. -Κοίτα,  ένα σωρό ρούχα.... τίποτα δε φοράω πια. Μήπως βγαίνω και καθόλου;  Να πάρε ότι θες...Δε μου χρειάζονται. Δίστασα... Τράβηξε από χαμηλά μια κούτα. Ένα ζευγάρι καφέ παπούτσια. Πολύ απλά, χωρίς κανένα στολίδι,  με φαρδιά μύτη μπροστά και χαμηλή φαρδιά σόλα. Άχαρα παπούτσια,  σαν αντρικά... - Είναι δερμάτινα, πολύ γερά και άνετα,  είπε ... Τι νούμερο φοράς; - 38... - Δεν σου κάνουν, είναι ένα νούμερο μεγαλύτερα... τα φόραγα όλη μέρα και με είχανε βολέψει... - Τα παπούτσια θέλω, της είπα... Θέλω τα παπούτσια σου, τα καφέ, τα αστόλιστα, τα άχαρα παπούτσια σου.... -Αφού τα θέλεις, πάρτα.... Θυμήθηκα τον Καββαδία... Τώρα τα φοράω όλη μέρα,  το βράδυ μόνο,  όταν πάω για ύπνο, τα βγάζω και τα αφήνω δίπλα στο κρεβάτι μου, μέχρι το άλλο πρωί... Και ξέρε το,  ότι δεν με πειράζει που είναι ένα νούμερο μεγαλύτερα, αρκεί που είναι από δέρμα κι είναι καφέ σαν τη γη...και άνετα. Αν ήσουν ...

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ Κεφάλαιο πρώτο : Το κακό Το πρώτο πράγμα που μπορούμε να πούμε για το κακό είναι ότι είναι σύνηθες. Δηλαδή, ότι διαχρονικά πάρα πολλοί άνθρωποι, με πάρα πολλούς τρόπους, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, βρίσκονται να είναι μπλεγμένοι μ'αυτό. Αυτή η διαπίστωση μας οδηγεί να σκεφτούμε ότι οι προκλήσεις του κακού δεν είναι κάτι που ιδιοσυγρασιακά απασχολούν κάποιους ευαίσθητους ανθρώπους (πχ. καλλιτέχνες, ποιητές κλπ) ή κάποιους ακαδημαϊκούς που δεν έχουν πώς να περάσουν την ώρα τους. Το γεγονός ότι είμαστε εκτεθειμένοι στην πρόκληση του κακού, σημαίνει ότι αυτό εμπίπτει στο επίπεδο της εμπειρίας μας και μάλιστα αυτής που θα ονομάζαμε πρωτοπρόσωπη εμπειρία.  Το ότι υποφέρουμε, σωματικά ή ψυχικά όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το κακό,  δεν ανήκει σε ένα πεδίο εννοιολογικών διασαφήσεων στο οποίο όλοι ενδεχομένως θα μπορούσαμε να έχουμε μια συμφωνία. Έτσι, κάθε άνθρωπος αλλά και κάθε κουλτούρα προσπαθεί να προσδιορίσει και να εκφράσει αυτό το βίωμα χρησιμοπο...

Τοπίο τον Μάη, μικτή τεχνική με πλύχρωμες πέτρες, ξύλα, φλούδες, σε καυσόξυλό Βραδινό τοπίο, κάρβουνα σε χαρτόκουτο Φλασκί, σπιτάκι για τα πουλιά                

Ποιος σε κάλεσε; Ποιό κλάμα μου σιωπηλό σ'έφερε μες τη νύχτα; Γλυκιά ταραχή κι όνειρο Τα χείλη σου στον λαιμό μου Και λόγια ολόφωτα Κι ο κόσμος να γέρνει ελαφρά στο πλάι το κεφάλι Να μειδιά σαν βρέφος Αιώνιος κι ολοκαίνουργιος. Δεν ήθελα να ταραχτώ -όνειρο ήταν- μες τη νυχτιά, στο άχαρο κρεβάτι. Εσύ όμως να έρχεσαι Να έρχεσαι  ακαλέστο Να νιώθω στ' όνειρο πως ζω και πάλι.