[ παράκοσμος_ ]

ΕΙΣΑΓΩΓΗ : Εντοπίζοντας τις διαφωνίες Ο Τσαρλς Μάθιους αρχίζει την εργασία του με ένα αινιγματικό παράθεμα από το βιβλίο του Β. Μπένγιαμιν "Η καταγωγή του γερμανικού τραγικού δράματος" (1928), το οποίο πρόκειται να καταυγαστεί μόνο έπειτα από πολλές σελίδες,  προς το τέλος της. Η συμπερίληψή του όμως στην αρχή, μας προδιαθέτει θετικά για μια ριζοσπαστική διαπραγμάτευση του θέματός του. Το κακό ως τέτοιο, το οποίο περιθάλπεται από μια διαρκή βαθύτητα, υπάρχει μόνο στην αλληγορία, δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από αλληγορία και σημαίνει κάτι διαφορετικό απ'αυτό που είναι.  Οι απόλυτες κακοήθειες, όπως παραδειγματικά εμφανίζονται στις περιπτώσεις των τυράννων και των ιντριγκαδόρων, είναι αλληγορίες.  Δεν είναι πραγματικές κι αυτό που αναπαριστούν, το κατέχουν μόνο υπό την υποκειμενική έποψη της μελαγχολίας' είναι αυτή η έποψη, η οποία καταστρέφεται από τους ίδιους τους απογόνους τους, επειδή το μόνο που  υποδηλώνουν είναι η  τυφλότητά της. Επισημαίνουν...

Πιστεύουν ακόμα κάποιοι ότι οι θάνατοι νέων στους αυτοκινητόδρομους της χώρας ειναι ένδειξη ελλιπούς κυκλοφοριακής αγωγής που δεν διδάσκεται στα σχολεία; Όταν πρώτη αιτία θανάτου, στους νέους από 19 έως 29 χρόνων δεν είναι κάποια ασθένεια, ένα "φυσικό" αίτιο, αλλά μια βίαιη ακαριαία και αθέλητη παύση,  μπορούμε να ελπίσουμε ότι αρκεί μια μικρή ανακατασκευή του αναλυτικού προγράμματος στα δημοτικά και στα γυμνάσια ώστε να συμπεριλάβει μια ώρα "κυκλοφοριακής αγωγής" και μια παράλληλη ψιλο-επιμόρφωση κάποιων καθηγητών, ως απάντηση ; Τότε, συγνώμη, αλλά δεν έχουμε καταλάβει καν  το ερώτημα. Και δεν έχουμε καταλάβει το ερώτημα, διότι μαθημένοι όλοι και κυρίως οι έχοντες δημόσια θέση και αξίωμα, να σκέφτονται με όρους στατιστικών δεδομένων και συλλογής πληροφοριών (κάτι που δυστυχώς δεν αφορά μόνο αυτούς, αλλά φτάνει ως κάτω στους "απλούς πολίτες", μέσω της τηλεοπτικής ενημέρωσης) διαθέτουν  ήδη ένα απόθεμα απαντήσεων μιας ανάλογης ορισμένης ποιότητας, πράγμ...

Ο  Charles Mathewes  ,  είναι καθηγητής του Τμήματος θεολογικών σπουδών του πανεπιστημίου της Βιρτζίνια. Διδάσκει χριστιανική Θεολογία και σύγχρονη φιλοσοφική ηθική και φιλοσοφία της θρηκείας. Ανάμεσα στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα είναι η ιστορία της χριστιανικής σκέψης, η συγκριτική των θρησκειών, ειδικά η συγκριτική ηθική, καθώς και θέματα πολιτισμού και πολιτικής. Το βιβλίο του Evil and the Augustinian tradition,  Cambridge University Press,  2001,    που θα παρουσιάσουμε σε εκτενή περίληψη, αποτέλεσε το θέμα της διδακτορικής του διατριβής.  Άλλα δημοσιευμένα έργα του: Το μέλλον της Πολιτικής Θεολογίας  . Προσεχώς το 2017, πιθανώς από Wiley-Blackwell. Συγκριτική Θρησκευτική Ηθική: Τα μεγάλα έργα  . Σε 4 τόμους, με συν-συντάκτες Matthew Puffer και Mark Storslee. Routledge, 2015. Η Δημοκρατία της Χάριτος: Αυγουστινιανικές σκέψεις στο Dark Times  . Eerdmans, Paperback 2010. Κατανόηση και Θρησκε...

Μπακαλιάρος σκορδαλιά Εθνική επέτειος, η Πατρίς στεφανούται  με στέφανον δόξης αμάραντον.... Λόγια του τζούφιου αέρα. Δηλώσεις και γελοιότητες. Κάποιοι πολιτικοί στις παρελάσεις, μικρόφωνα μπροστά τους και κάμερες αναμεταδίδουν το τίποτα. Έχω βάλει αποβραδίς τον μπακαλιάρο να ξαλμυρίσει. Στο Ηράκλειο κάποιος "επιχειρηματίας από τον χώρο της εστίασης"  χρηματοδότησε την κατασκευή και την έπαρση της μεγαλύτερης ελληνικής σημαίας, η οποία φρόντισε να είναι και η μεγαλύτερη του κόσμου! 1.200 τ.μ. Μπήκε στο ρεκόρ Γκίνες, εννοείται! Με τον παρά του ο άνθρωπος... Κάνει δηλώσεις περιχαρής. Κανάλια πάλι. Τις αναμεταδίδουν τα δελτία ειδήσεων στις 1, στις 6, στις 9, στις 12. Η επιχειρηματικότητα, η ανταγωνιστικότητα, το γνωστό "ποιανού είναι μεγαλύτερη" σημαία,  εννοείται,  σαλπίζουν την νέα εθνική παλιγγενεσία στον 21ο αιώνα. Τηγανιστός, εννοείται,  ο μπακαλιάρος...με κουρκούτι. Πατρίδα των συναθροισμένων τίποτα που παρελαύνουν. Οι πιο ικανοί άνθρωποι,  ...

Καμία κατάσταση όσο κι αν εμφανίζεται ως υποκειμενική δεν είναι απαλλαγμένη από κάποιο στοιχείο αντικειμενικότητας. Η ύπαρξη αυτής της ελάχιστης έστω αντικειμενικότητας μάς επιτρέπει να καταλαβαίνουμε τα προβλήματα των άλλων και οι άλλοι τα δικά μας. Είναι το λεγόμενο στοιχείο της διυποκειμενικότητας, άνευ του οποίου κανείς πολιτισμός και καμία συνεννόηση δεν θα ήταν εφικτή. [για μια πιο εμπεριστατωμένη θεμελίωση της διυποκειμενικότητας σε οντολογικό επίπεδο, βλ. φαινομενολογικές αναλύσεις του Χούρσελ, κυρίως στην Κρίση των ευρωπαϊκών επιστημών κ.αλ.) Το να εμφανιστεί στην μέγιστη δυνατή καθαρότητα ο συσχετισμός και οι αναλογίες που κάθε φορά έχουν στην καθολικότητα της ζωής ενός ανθρώπου ή σε επιμέρους τομείς της, οι δύο αυτοί παράγοντες (υποκειμενικός -αντικειμενικός) είναι το επίτευγμα της ωρίμανσης, της αυτεπίγνωσης και κάθε προσπάθειας οργανωμένης ψυχοθεραπείας. Το νοητό σημείο όπου οι δυο αυτοί παράγοντες αποκτούν το δίκαιο έρεισμά τους στην ύπαρξη ενός ανθρώπου, είναι το ζητ...

(Amalgamation Choir, live in library,  η ξενιτιά του έρωτα) Έχουμε άραγε κάτι να αντιτάξουμε στο πολιτισμό Του SURVIVAL και των παρόμοιων τηλεθεαμάτων; Κάτι ζωντανό πέρα από την κριτική μας Κάτι όμορφο και απέραντα θηλυκό Που να είναι εμείς ως χορωδιακός χορός Κι όχι ως άφυλη φυλή; Που να τοποθετεί τον εαυτό του σεβαστικά  Μέσα στον ανθρώπινο πολιτισμό Σε μια βιβλιοθήκη Κι όχι σε ένα απομονωμένο νησί στον ωκεανό; Που να αναγνωρίζει πρόσωπα και όχι παίχτες; Ικανό να συν-κινείται και να συν-χρονίζεται  Στην διαχρονικότητα ενός ερωτικού τραγουδιού Κι όχι για το έπαθλο ενός πιάτου προτηγανισμένων πατατών; Που να  μεταπλάθει την παράδοση στο σήμερα Κι όχι να αναπαράγει τον πρωτογωνισμό  Της ανταγωνιστικότητας των Αγορών; Κάτι που να διακρίνει ανθρώπινες μορφές  Κι όχι μούσκουλα και κοιλιακούς; Κάτι της αρμονίας των φωνών Κι όχι των ιαχών; Κάτι που να μην το διακόπτουν οι διαφημίσεις  Και η ...

Κάθομαι σε μια καρέκλα ανάμεσά σας. Πιο πέρα από αυτά που βλέπετε υπάρχουν κι αυτά που έχω στο μυαλό μου. Αρχίζω να σας μιλάω. Πιο πέρα από αυτά που ακούτε υπάρχουν κι αυτά που έχω στην ψυχή μου. Αρχίζω να δυσκολεύομαι. Πιο πέρα από την δυσκολία μου υπάρχω κι εγώ ανάμεσά σας.

Καθημερινά, σχεδόν αδιάκοπα, έρχομαι σε επαφή με πρακτικούς ανθρώπους. Κάθε επαφή μαζί τους είναι μια προδιαγεγραμμένη ήττα μου. Οι ίδιοι φροντίζουν να έχουν καλά ακονισμένα τα όπλα τους, που δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από την αποτελεσματικότητά τους. Έχουν την εντύπωση πως η αποτελεσματικότητα είναι κάτι που τους ανήκει και στο οποίο μπορούν να δουν τον εαυτό τους να πραγματώνεται. Πολλές φορές είναι τόσο συνεπαρμένοι απ'αυτήν που και η παραμικρή προτεινόμενη στάση για να σκεφτούν και να εξετάσουν τους όρους και τις προϋποθέσεις της αποτελεσματικότητας που επιφέρουν στον κόσμο μέσω των πράξεών τους, τους προκαλεί ανησυχία. Εύκολα, εφόσον έχουν μια τέτοια εξοικείωση με την αποτελεσματικότητα, λαμβάνουν την θέση του συμβούλου, έναντι ημών των υπολοίπων που θεωρούμαστε αναποτελεσματικοί ή όχι αρκούντως αποτελεσματικοί. Είναι όμως η αποτελεσματικότητα κάτι που τους ανήκει; κάτι δικό τους; Η αποτελεσματικότητα, δηλαδή το πέρασμα από καταστάσεις ενός τύπου σε καταστάσεις ενός ά...

Αν δεν έχεις χρήματα, αυτοκίνητο, σπιτι, εργασία, όνομα,  έρωτα κι όλα αυτά που θέλουν να έχουν και αγωνίζονται οι άνθρωποι για να τα αποκτήσουν, Αν δεν έχεις ούτε αυτό που πολυλένε τελευταία "αξιοπρέπεια" Τότε καλό είναι να εχεις κάποια πίστη. Πίστη στο Χριστό, στο Βούδα, στον Μαρξ, στον Τσίπρα, στο ότι ζουν ανάμεσά μας  Εξωγήινοι.... Αν δεν έχεις ούτε αυτό, τότε την έχεις άσχημα.... Οχι γιατί δεν έχεις τίποτα, Αλλά γιατί είσαι πολύ κουρασμένος για νάχεις Οτιδήποτε.

Στη Ζαφειρία που πήγε να κολυμπήσει μόνη της Γυναίκες με τα σημαδεμένα σώματα. Τοκετοί ανθρώπων Έχει σπάσει το δέρμα μου, Το δέρμα μου Γυναίκες με τα σημαδεμένα σώματα Κι είναι βαθύ το σπάσιμο Να, βλέπεις τα σημάδια; Φτάνει ως την καρδιά μου. Γυναίκες με τα χέρια που καήκανε και κοπήκανε Μυρίζανε κρεμμύδι Και θέλανε να χαιδέψουν. Θέλω να πάω στη θάλασσα, Να κολυμπήσω στη θάλασσα Να είσαι έτοιμη το απόγευμα, μου είπες, θα περάσω να σε πάρω. Η παραλία αδειανή, οι τελευταίοι τουρίστες φύγανε από ώρα... Απέναντι η πόλη κομμένη σε μερίδια ήχου, φωτός και χάους Αγωνία των ανθρώπων. Και μεις ξαπλωμένες Γυναίκες με τα σημαδεμένα σώματα Κοιτάζαμε τ'αστέρια Ανάμεσα στα πόδια μας μαύρη η θάλασσα Στα χέρια μας η άπειρη άμμος Κοιτάζαμε τα αστέρια. Η ερημία του Ιουλίου... Έχω κάνει πολλά ταξίδια... Είναι όμορφος ο ουρανός, είπες Θα πεθάνω.... Οι γιατροί δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Εντάξει, θα σε περιμένω, σου είπα, Θα είμαι έτοιμη, πέρασε να με πάρεις...

Κάπως πρέπει να ζήσουμε και μεις εννοώ  το ψωμί, το νερό και μια ερμηνεία Ξέρω ότι μπορεί να γίνομαι αντιπαθής (ιδίως στους ανάμεσά σας ευγενείς) Αλλά κάπως πρέπει να ζήσουμε και μεις.

Κάποτε θ'αρχίσω να σας λέω τις λυπημένες ιστορίες μου Θα πλημμυρίσει το σαλονάκι σας, το στενό ανσασέρ σας, το κλιμακοστάσιο κι η έξοδος κινδύνου θα φρακάρει. Κανείς δεν θα μπορεί να ανέβει ή να κατέβει. Όμως εγώ θα συνεχίσω να σας λέω τις λυπημένες ιστορίες μου Θα ξεχυθούν στο δρόμο Θα πλημμυρίσει η πλατεία της Αγοράς και η πλατεία Δικαστηρίων Οι άνθρωποι θα λένε για χρόνια για τον Μάρτιο μήνα πούβρεχε Ασταμάτητα λυπημένες ιστορίες που κάτι τους θυμίζανε. Κι ίσως κάποτε τα σοφά παιδιά παρατηρώντας τα σημάδια της στάθμης  να καταλάβουν τι είναι η Απουσία η Ιστορία και ο χαμένος Χρόνος.

Το πρόσωπό μου Είναι ένα πολύ κανονικό πρόσωπο Συμμετρικό θα το λεγα Όχι τόσο ως προς τις αναλογίες Οσο ως προς το χρόνο. Αποτελείται από γραμμές Καμιά σαράνταριά χιλιόμετρα στο πήγαινε Κι άλλα τόσα στο έλα Και έξι χρόνια και κάθε μέρα Γραμμές παραθαλάσσιες Ανάμεσα σε αδιάφορες φωνές Προγράμματα σπουδών και τακτικά δρομολόγια Χθες έκανα την τελευταία γραμμή Το πρόσωπό μου ολοκληρώθηκε Και δεν λυπάμαι πια ούτε φοβάμαι πλέον Να είμαι Αυτή που είμαι Μια γυναίκα Με το κανονικό της πρόσωπο.

Δίπλα στο επίσημα αναγνωρισμένο ντόπινγκ των αθλητών που καταδικάζεται και διώκεται, υπάρχει το ακόμα πιο επίσημο ντόπινγκ των καθημερινών ανθρώπων το οποίο επαινείται. Είναι η σύγχρονη "κόκκινη παντιέρα" μας. Το λάβαρο του αγώνα του καθημερινού ανθρώπου... Το λάβαρο αυτό λέει ότι δεν πρέπει να τα παρατάμε ποτέ....ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε...keep going... Οι εμψυχωτικές αυτές παροτρύνσεις, το ντόπινγκ, φτάνουν στα αυτιά μου όπως οι ιαχές των θεατών σε ιπποδρομιακούς αγώνες που παροτρύνουν τα άλογα να τρέξουν, να μην τα παρατήσουν, να πηδήξουν όλα τα εμπόδια... γι'αυτό άλλωστε υπάρχουν για να πηδάνε τα εμπόδια. Ποιός όμως το όρισε αυτό; ποιος ρώτησε τα ίδια τα άλογα; ποιός καθόρισε τα εμπόδια και τι είδους είναι αυτα; Εν ολίγοις, καθόλου δεν συμφωνώ με την νέα. (;) προμηθεική,  χολυγουντιανή, ηρωική φιγούρα που προωθείται και που έχει  σκοπό να μην -προς θεού!-  σταματήσουμε να τρέχουμε. Σταματήσουμε γιατί κουραστήκαμε, γιατί βαρεθήκαμε, γιατί δεν μας αρέσει ο αγώνας...

Γυναίκα, ζωγραφική σε καυσόξυλο Αντρικό πρόσωπο, μολύβια σε καυσόξυλο Τοπίο με πουλί, ζωγραφική σε μαδέρι Μικροκατασκευή με προσανάμματα σε χαρτόνι

Θυμάμαι πολλά από σένα. Είναι καταπληκτικό πως τα ίδια πράγματα, τα ίδια γεγονότα και τις ίδιες στιγμές, διαφορετικοί άνθρωποι τα θυμούνται με διαφορετικούς τρόπους. Ξέρεις πιστεύω ότι αν είναι να συναντηθούμε ξανά, στα έσχατα, όπως λένε,  θα συναντηθούν οι διαφορετικοί τρόποι που είχε ο καθένας μας για να βλέπει τα πράγματα και τον κόσμο. Η συνάντηση θα ειναι μεγαλειώδης και αποκαλυπτική γιατί τότε για πρώτη φορά όλοι αυτοί οι κόσμοι και οι τρόποι και οι οπτικές θα είναι ανοικτά και εντελώς διάφανα και θα βλέπουμε μέσα ο ένας στον άλλο σε μια πανδαισία χρωμάτων και τόνων, και  θα δούμε όλοι όλα για όλους και θα λάβουμε γνώση και θα ' ναι αυτό η τελική νίκη της δικαιοσύνης, αν όπως λένε.... Αν όμως  αυτή η συνάντηση δεν γίνει ποτέ, εμείς θα εξακολουθήσουμε να μνημονεύουμε, να γράφουμε και να λέμε ό,τι μπορεί να θυμάται ο ένας για τον άλλο...  "ενθύμιον φιλίας", "ενθύμιον αγάπης".... Θυμάμαι πολλά από σένα. Ίσως επειδή σε συνάντησα την εποχή που πάσχιζα ν...

Μικροί σπινθήρες διάσπαρτοι μέσα στο μαύρο της σώμα Α Κουράστηκα να φυσάω Μικροί σπινθήρες φωτιάς χωμένοι μέσα στις στάχτες Α Κουράστηκα να φυσάω Μικροί σπινθήρες για μια στιγμη εδώ, εκεί που χάνονται Η φωτιά δεν θα ανάψει απόψε Α Κουράστηκα να φυσάω Μικροί μου σπινθήρες εσείς Α Ίσως, αν δεν ήταν κι αυτός ο πόνος στο στήθος...