[ παράκοσμος_ ]

Τι αναστάτωση κι αυτή.... Εμ, βέβαια εδώ τα χειμωνιάτικα κατεβάζεις και γίνεται χαμός στο σπίτι. Πόσο μάλλον να πρέπει να μετακινηθούν από τα γραφεία τους στην Βουλή ολόκληροι πρώην πρωθυπουργοί, αρχηγοί κοινοβουλευτικών ομάδων, πρόεδροι, γραμματείς και λοιποί, που ως γνωστόν τους είχαμε καρφώσει στο πάτωμα. Άντε τώρα να τους ξεκαρφώσεις. Μια αντίσταση όσο να'ναι θα την έχεις. Και δικαιολογημένα θα δυσανασχετούν, άντε να κάνεις ρολά τα χαλιά, να ξεκρεμάσεις τους πίνακες, να μαζέψεις τις φωτο των οικογενειακών και άλλων ιστορικών στιγμών, τα διπλώματα και τα πτυχία, κάποιον πρόγονο με τις μουστάκες του... να φέρεις το μπλακ εντ ντέκερ για να ξεβιδώσεις από την πόρτα το ταμπελάκι και τόσα άλλα άκρως δυσάρεστα και κάπως ταπεινωτικά, δεν βρίσκετε; Μπαίνεις φυσιολογικά σε μια διερώτηση: μήπως δεν ταιριάζουν οι κουρτίνες με τον καναπέ, μήπως θα έπρεπε να φωνάξεις και κανένα ντεκορατέρ για μια πιο επαγγελματική άποψη... κι ο φωτισμός... ο φωτισμός δεν σε κολακεύει καθόλου.....

Εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως (…) έστω δε ο λόγος υμών ναι ναι, ού ού, το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού εστί…»  Ματθ. 5, 33 – 37 Λόγια του Ιησού όταν ρωτήθηκε για τον όρκο. Το ναι να είναι ναι και το όχι να είναι όχι. Τόσο απλά. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Όπως και το άλλο το εξωφρενικό: Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστιν. Ή το άλλο το αμίμητο:  ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. Κι όμως πάνω σε κάτι τέτοιες εξωφρενικές απλότητες έχει σκαλώσει οτιδήποτε μπορούμε να σκεφτούμε, να πούμε και να κάνουμε εδώ και 2.000 χρόνια. Επομένως, η επίσημη θέση της Εκκλησίας δεν μπορεί παρά να είναι κατά του θρησκευτικού όρκου. Γιατί όμως; Επειδή το λέει ο ιδρυτής και νυμφίος της θα πει κάποιος. Ναι.... αλλά γιατί  να το λέει ο ιδρυτής και νυμφίος της; Ε, λοιπόν ο άνθρωπος που θα μπορέσει να ταυτίσει το λόγο ...

Θα ξεκινήσω με μια διαπίστωση και σε διαπιστώσεις θα προσπαθήσω να μείνω. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι αυτό που όσο δύσκολο ήταν να γίνει κι άλλο τόσο εύκολο είναι να ξεγίνει, τελικά έγινε: Η μεγάλη πλειοψηφία του απλού κόσμου, στον οποίο ανήκω και τον οποίο συναντώ και συναναστρέφομαι, πιστεύει ότι η κυβερνητική αλλαγή που έγινε στην χώρα, μπορεί να φέρει κάτι καλό.  Για την δημιουργία αυτού του συναισθήματος, της καλής προσδοκίας, αξίζει νομίζω,  να διαθέσουμε λίγη σκέψη. Εξετάζοντάς το, λοιπόν, μόνο του και δίχως να το αναμίξουμε με προσωπικές και ιδεολογικές τοποθετήσεις, μπορούμε να διακρίνουμε ότι περιέχει το στοιχείο της έκπληξης, καθώς μέχρι προχθές κανείς δεν περίμενε τα καλύτερα από την πολιτική διαχείριση του τόπου. Το στοιχείο της έκπληξης στην οποία αναφέρομαι, δεν είναι μια ποσοτικά προβλέψιμη κατάσταση, μιάς και όλοι είχαμε τις ενδείξεις, μέσω των αλλεπάλληλων σφυγμομετρήσεων, ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα εκφραζόταν όπως τελικά εκφράστηκε.  Ω...

Thomas Hobbes (1588 - 1679) Άγγλoς φιλόσοφος, γιος προτεστάντη κληρικού, ο Τόμας Χομπς  ήταν ένας από τους πρώτους διανοητές-θεμελιωτές του σύγχρονου νεωτερικόυ κράτους και της πολιτικής φιλοσοφίας που το διέπει. Ο ίδιος έλεγε ότι γεννήθηκε πρόωρα από τον τρόμο που κατέλαβε τη μάνα του εξαιτίας της εισβολής των Ισπανών και κατ' ομολογία του:  "Ο φόβος ήταν το μοναδικό μεγάλο πάθος της ζωής μου" . Έζησε από τα παιδικά του χρόνια σε μια κατάσταση ημιορφάνιας και σε μια από τις πλέον ταραγμένες περιόδους της ευρωπαϊκής ιστορίας. Δεν πρέπει λοιπόν να εκπλήσσει το γεγονός ότι οι θεωρίες του μιλούν απαισιόδοξα για την ανθρώπινη φύση.  Το 1610 γνώρισε τον Φραγκίσκο Βάκωνα  και συναντώντας προσωπικά τον Γαλιλαίο το 1636, πείστηκε πως έπρεπε να μεταφέρει τις ιδέες του σε ένα σύστημα κοινωνικής φιλοσοφίας.     Έργα του:    " De cive " (περί του πολίτη) , Leviathan (Λεβιάθαν) τον οποίο συνέγραψε  στη Γαλλία. Εξ αιτίας αυτού του έρ...

Γιαννούλης Χαλεπάς (1851 - 1938) Φ αντάζομαι ότι όλα θα είναι έτοιμα για αύριο... Τα στούντιο, τα τραπέζια των πάνελς που έχουν κάτι από τον πόλεμο των άστρων, τα πρόσωπα των πολιτικών, των δημοσιογράφων, των ανταποκριτών, των σχολιαστών,  που θα είναι φρεσκοξυρισμένα, νεανικά, αριτίδωτα, τα πρόσωπα νικητών  που θα'ναι πολλοί. Μην έχεις καμία αμφιβολία περί αυτού. Έχουνε μπει στοιχήματα...Στις επτά ακριβώς, όλοι θα πέσουν πάνω στο νήμα, όλοι θα προσπαθούν κάτι να πουν, κάπως να εμβαθύνουν.... Σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει. Να χάνει. Να χάνει. Να χάνει. Να χάνει τον κόσμο, να χάνει το μυαλό του, τη φωνή του, τα χέρια του. Στα άπλετα φώτα των προβολέων, δεν υπάρχει ούτε ένα περιθώριο σκιάς, λάθους, τρέλας, παραίτησης, συντριβής και ήττας... ένα παραμιλητό, ένα αναίτιο γέλιο, μια καταστροφή της λογικής απαίτησης για νίκη! Εμένα όμως μ' αρέσει το δικό σου πρόσωπο. Θα μπορούσα όλη μέρα αύριο, να παρατηρώ το πρόσωπό σου και να μη μιλάει κανείς. Τέτοιο γλυπτό! Τέτ...

(I) Φυσάει..σύμβολα με παρασέρνουν σε σκέψεις ΄ τα κλαδιά βουίζουν σε συγκεκριμένηένταση αέρα και σπάνε σε ακόμα πιο συγκεκριμένη-εκτός απ'αυτά που πρόβλεψαν οι ρίζες τους σε μιαν ελαστικότητα στα πράγματα ή μια περιοδική κακοκαιρία τα΄μαθε καλά ν'αντέχουν΄- κραυγάζει το έσω σου για έξω΄ ουρλιάζουν τα μαντρόσκυλα που δε τ'αφήνεις να τρέχουν και να περιφέρονται σε ρυθμούς άχαρους και ανεξάρτητους έχεις μια φύση μέσα σου που τη κάνεις να διστάζει να ζήσει..την φοβίζεις΄ -Σώπα καλέ,θα σ'ακούσουν τα μαντρόσκυλα..πιό σιγά την πόρτα να ανοίγεις.. -Άσ'τα να βγούν,να δείς που ρούπι δε θα κουνήσουν απο δω μέσα.. Έτσι τα μάθαινε η γριά να ζούν..μέσ΄την ανασφάλεια της ελευθερίας και την εξάρτηση απο την ασφάλεια της δουλία΄ Μα η κραυγή τους τα βράδυα εμοιαζε σαν τα μυστικα μου να τους εκμυστήρευσαν κάτι απο την άλλη μου ζωή,μέσα μου..μιάν αυτάπάρνηση τους μουρμούρισε την γοητεία της φυγής απ'ό,τι σε κρατά δεμένο κ'ανύμπορο να αγαπήσεις κάτι άλλ...

Oι εκλογές θα γίνουν σε λίγες μέρες κι έτσι όλη αυτή η ακατάσχετη βλακεία που διεκδικεί παντοίω τρόπω την προσοχή μας θα ανασχεθεί έστω προσωρινά, έστω για λίγο, καθώς οι υποψήφιοι και τα επιτελεία τους θα πρέπει με σοβαρότητα να εξετάσουν το μήνυμα που θα τους έχει στείλει ο "σοφός" ελληνικός λαός. Μετά μπορούν με τους γνωστούς και δοκιμασμένους τρόπους να συνεχίσουν να βλακεύονται και να τον αποβλακώνουν. Τους διαφεύγει τούτο : το πέρασμά τους από τον λεγόμενο "δημόσιο στίβο" τους καθιστά αυτομάτως μνημεία μιας ολόκληρης  εποχής. Χθες, ένας μισθωμένος διανομέας μου έφερε ή καλύτερα μου πέταξε στα μούτρα -γιατί όχι δηλαδή, είναι καλύτερα τα δικά μου μούτρα από τα δικά του; -  μια χούφτα φυλλάδια  του ΠΟΤΑΜΙΟΥ στο οποίο εμφανίζονταν οι τοπικοί υποψήφιοι βουλευτές. Κάτω από τις περιποιημένες φωτογραφίες τους βρίσκονταν τα ακόμα πιο περιποιημένα βιογραφικά τους τα οποία διάβασα. Και μου φάνηκε σα να στεκόταν ο υποψήφιος εμπρός μου και  μου αραδιάζε τους τίτλου...

Με χτύπησε ελαφρά στον ώμο. - Χανιά πας; με ρώτησε Γύρισα και κοίταξα. Χάρηκα αυτόματα. Είχα πολύ καιρό να τον δω, είχε χαθεί, όμως ρώταγα και μάθαινα νέα του από άλλους. - Ναι! είπα. - Ωραία, να πάμε παρέα... Βγάλαμε δύο φοιτητικά. Το λεωφορείο φίσκα, όμως βρήκαμε δύο θέσεις αδειανές και κάτσαμε. Εκείνος στο παράθυρο, εγώ στο διάδρομο. Κρατούσε το καφέ σακίδιο που γνώριζα,  το κοντoκουρεμένο, σχεδόν ξυρισμένο κεφάλι του, το οστεώδες πρόσωπο, η λιπόσαρκη φιγούρα που είχα ξεχωρίσει από την αρχή. Κάποιους ανθρώπους, δίχως να χρειάζεται να μιλήσεις μαζί τους κι ενώ σου είναι άγνωστοι -και άγνωστοι θα μείνουν- μπορείς εύκολα να τους εντοπίσεις, να βρεις τον  τόπο τους μέσα στο χώρο και στην αδιάφορη πολυκοσμία, ως μια παράξενη, μια άτοπη περιπλάνηση. Βολευτήκαμε. Σακίδια, τσάντες, τα χοντρά μπουφάν που φορούσαμε κι εκείνο το μακρόστενο πράγμα που κράταγε... - Τι είναι αυτό; τον ρώτησα. - Η καινούργια μου αγάπη.... Κατάλαβε την απορία μου.... ένα πρόβλημα μ' αυτο...

Στο δρόμο για τις εκλογές... άραγε Είναι η ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ... ή  Ένας μικρός αναγραμματισμός -βγαλμένος λες από βιβλίο τρόμου του Στίβεν Κινγκ- που περιμένει τα μικρά μας όνειρα καθώς  χοροπηδάνε, από λιβάδι σε στούντιο  κι από μπαλκόνια σε πλατείες, αμέριμνα;  

Ε κείνο το παιδί γεννήθηκε σε τόπο ορεινό και άγονο και σε καιρούς που εκ των υστέρων ονομάστηκαν άνυδροι... Οι άνθρωποι μάζευαν το νερό με λούκια από τις στέγες μαζί με φύλλα ξερά, τσάκνα, θρυμματισμένα κεραμίδια και μικρά νεκρά πουλιά. Το φύλαγαν σε στέρνες πράσινες που γεννούσαν μικρά σώματα σκουληκιών σαν βδέλες κι όταν τα έκοβες αυτά κουνιόντουσαν ακόμα... Μιλούσανε δυνατά, κοφτά, λίγο. Διψούσε το παιδί, μα νερό δεν ήτανε....Θε μου πόσο διψούσε! Είμαστε χώμα, του έλεγαν, και χώμα θα γενούμε. Έτριβαν με ιδρωμένα χέρια  τους σβέρκους τους που ήταν γεμάτοι σκόνη, φτιάχνανε μικρούς μαύρους σβόλους... Να κοίτα, του λέγανε, χώμα είμαστε.... Όμως το παιδί καιγότανε. Πώς γίνεται, αναρωτιότανε... πώς γίνεται να είμαστε μόνο χώμα...  Διψασμένο παιδί. Διψασμένα χρόνια. Διψασμένα όνειρα... Άρρωστο παιδί. Εκείνο το παιδί όταν έφτασε, μετά από καιρό, στην Λίμνη με τα καθαρά βαθιά, τα γαλανά νερά της,  στην πανέμορφη, τη βαθυπύθμενη, στη Λίμνη των ονείρων του, στη ...

Το χάσμα βαθύ κι ολοένα μεγαλώνει  δεν γεμίζει πιά  με τα πλαστικά άνθη των θρησκειών, των φυλών, των ιδεολογιών, των θεωριών, των φαντασιώσεων.  Η οχυρωματική γραμμή, τα έργα, οι τάφροι, τα τείχη που ορθώθηκαν  δεν αντέχουν στην έφοδο του εχθρού και η φρουρά είναι τυφλή. Δεν βλέπει.  Δεν είναι η ήττα που φοβίζει. Την περίμενα.  Εκεί που συντελείται η αναμέτρηση είναι ο απολογισμός που μετρά και δικαιώνει τη ζωή,  εκεί που γεννιέται η άβυσσος.  Κι είναι σαν κάποιος άγγελος να τράβηξε με μιάς τη κουρτίνα και με δέος αντίκρυσα κάτω απ' τα πόδια μου το κενό της αβύσσου.  Η τελευταία ευλογία. Ο μετεωρισμός.  Μάταια γύρεψα το κλειδί του μεγάλου αινίγματος.  Χλωρή είχα την  η ψυχή μου όταν αφέθηκα για πρώτη φορά  πίστεψα, απίστησα, αγάπησα, μίσησα, έλπισα απελπίστηκα.  Σπάσανε όλα τα κλαδιά  κρατήθηκα   απ' τον αφρισμένο χείμαρο σε απόκρημνη όχθη. Η ευπρεπής στάση ενώπιον το...

Ό ταν δεν περιμένεις κανέναν Και τίποτα να’ρθει Όταν ερημωθείς από προσδοκίες, σχέδια κι αυταπάτες Όταν Στέκεις σκεύος αδειανό πήλινη στάμνα που έκαψε ο ήλιος και γέμισε ραγισματιές Όταν ξεχαστείς ανάμεσα σ’ άνθη και κλάηματα Όταν μοιραστείς σ’ άπειρες στιγμές οδύνης Όταν κατρακυλήσεις σε κατολισθήσεις παλαιές Όταν διατηρήσεις μόνον ήχο κενό μέσα σου και γύρω σου Τότε Και μόνον τότε Μπορείς να γίνεις σπουδή Τελείας  μορφής Εικόνα αντί λέξεων παθητική και θηλυκή λαλιά Θεού και φύση.