Ο πλάγιος γυναικείος τρόπος , πήρε τ' όνομά του από τις γυναίκες, δικαιωματικά, διότι ήταν αυτές που τον εφηύραν, τον εφάρμοσαν, τον εξέλιξαν και τον μεταχειρίστηκαν για αιώνες...
Σήμερα θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει φτάσει να είναι κάτι σαν "ονομασία προέλευσης" (π.ο.π)... όπως η "φέτα". Είναι ένας τρόπος, που αναπτύχθηκε ως αμυντικός μηχανισμός στις σχέσεις βίας και εξουσίας σε βάρος των γυναικών, βρίσκεται εγκλωβισμένος και υπηρετεί τις σχέσεις που τον παρήγαγαν, διέπεται απ'αυτές και πλέον μπορεί να αφορά εξίσου άντρες και γυναίκες, φίλους και γενικά κάθε ανθρώπινο συσχετισμό.
Αυτό που επιτυγχάνεται μέσω του τρόπου αυτού είναι μια ψιλή κυριότητα και ποδηγέτηση (τίνος ειν'το πάνω χέρι...). Με δυο λόγια, κατορθώνεται ο εξουσιασμός του εξουσιαστή, ενόσω αυτός απολαμβάνει το ψευδεπίγραφο αυτεξούσιό του!
Στην βάση του τρόπου αυτού βρίσκεται, η επιθυμία για διατήρηση της ανισότητας, των σχέσεων εξουσίας και κυρίως της ανωριμότητας. Εφόσον αυτός που μεταχειρίζεται τον πλάγιο γυναικείο τρόπο, τρέφει μια αντίληψη για τον εαυτό του, ότι βρίσκεται σε προνομιακή και υπερτέρα θέση, να καθοδηγεί -ποδηγετεί, χωρίς αυτό να γίνεται αντιληπτό, διότι ο καθοδηγούμενος δεν μπορεί -ο δόλιος- να φτάσει σε τέτοια ύψη ντελικάτης και υποδόριας εξουσίας....παραμένει μπρουτάλ, ευκολοδιάβαστος και χειραγωγήσιμος.
Το πιο αξιόλογο όμως σε όλα αυτά είναι η παραδοχή ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν-ίσως γιατί δεν θέλουν ή γιατί το θεωρούν πολύ επικίνδυνο - να σχετιστούν στο φως που φανερώνει την αλήθεια τους.
Έτσι, μπόρεσαν οι γυναίκες και ο καθένας που αναλαμβάνει αυτόν τον ρόλο, να επιβιώσουν μες την κρυπτότητα, για αιώνες.
Το αντίθετο του πλάγιου γυναικείου τρόπου, είναι η παρρησία.
Σήμερα θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει φτάσει να είναι κάτι σαν "ονομασία προέλευσης" (π.ο.π)... όπως η "φέτα". Είναι ένας τρόπος, που αναπτύχθηκε ως αμυντικός μηχανισμός στις σχέσεις βίας και εξουσίας σε βάρος των γυναικών, βρίσκεται εγκλωβισμένος και υπηρετεί τις σχέσεις που τον παρήγαγαν, διέπεται απ'αυτές και πλέον μπορεί να αφορά εξίσου άντρες και γυναίκες, φίλους και γενικά κάθε ανθρώπινο συσχετισμό.
Αυτό που επιτυγχάνεται μέσω του τρόπου αυτού είναι μια ψιλή κυριότητα και ποδηγέτηση (τίνος ειν'το πάνω χέρι...). Με δυο λόγια, κατορθώνεται ο εξουσιασμός του εξουσιαστή, ενόσω αυτός απολαμβάνει το ψευδεπίγραφο αυτεξούσιό του!
Στην βάση του τρόπου αυτού βρίσκεται, η επιθυμία για διατήρηση της ανισότητας, των σχέσεων εξουσίας και κυρίως της ανωριμότητας. Εφόσον αυτός που μεταχειρίζεται τον πλάγιο γυναικείο τρόπο, τρέφει μια αντίληψη για τον εαυτό του, ότι βρίσκεται σε προνομιακή και υπερτέρα θέση, να καθοδηγεί -ποδηγετεί, χωρίς αυτό να γίνεται αντιληπτό, διότι ο καθοδηγούμενος δεν μπορεί -ο δόλιος- να φτάσει σε τέτοια ύψη ντελικάτης και υποδόριας εξουσίας....παραμένει μπρουτάλ, ευκολοδιάβαστος και χειραγωγήσιμος.
Το πιο αξιόλογο όμως σε όλα αυτά είναι η παραδοχή ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν-ίσως γιατί δεν θέλουν ή γιατί το θεωρούν πολύ επικίνδυνο - να σχετιστούν στο φως που φανερώνει την αλήθεια τους.
Έτσι, μπόρεσαν οι γυναίκες και ο καθένας που αναλαμβάνει αυτόν τον ρόλο, να επιβιώσουν μες την κρυπτότητα, για αιώνες.
Το αντίθετο του πλάγιου γυναικείου τρόπου, είναι η παρρησία.
Πολύ ωραίο!Το αναδημοσίευσα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ παπα-Κώστας είναι ιερέας στα Κύθηρα και διατηρεί το μπλοκ "Το τραγούδι του γλάρου" (totragouditouglarou.blogspot.gr)
ΑπάντησηΔιαγραφή