[ παράκοσμος_ ]

Ήταν τόσο όμορφη... Καμιά φορά η ομορφιά των όμορφων πραγμάτων είναι τόσο βασανιστική Που θες να απαλλαγείς απ'αυτήν. Την έβαλα σε ένα αεροπλάνο. Πήγαινε, της είπα,  να ταξιδέψεις κάπου μακριά,  σε ένα μέρος μακρινό και εξωτικό... πήγαινε στις Ινδίες, στην Αλάσκα, στην Αρζεντίνα... πήγαινε... φτάσε ως τον Βερίγγειο πορθμό αν σου κάνει κέφι....φύγε, πέταξε μακριά! την διέταξα Με κοίταξε διάπλατα απορητικά, κι είχε ολοστρογγυλα μάτια. Την έβαλα στο αεροπλάνο κι έφυγα ήσυχη. Τη νύχτα, εκεί που καθόμουν μονάχη μου, νάτη που ξαναγύρισε. Είναι βασανιστικά κι επίμονα τα όμορφα πράγματα. Στάθηκε έξω, στο σκοτεινό παράθυρο και κοίταζε μέσα, εμένα που καθόμουν στο τραπέζι της κουζίνας,  κάνοντας τις  περίεργες επαληθεύσεις μου, Με κοίταζε αμίλητη, όπως μια σπάνια άσπρη κουκουβάγια και γύρω της ήτανε σκοτεινιά.... Ήταν τόσο όμορφη! Την έβαλα σε ένα διαστημόπλοιο. Φύγε, της είπα, φύγε από την Γη, βγες από τη βαρύτητα , πήγαινε στο διάστημα, σε καποιον απλανή, χάσ...

Πέρασα μια ζωή τρώγοντας από μια πεταμένη νάυλον σακούλα,  σκουπίδια ...σκουπίδια, σκουπίδια. Τα σκουπίδια αυτού του κόσμου. Η μυρωδιά των σκουπιδιών και  το βούισμα δυο παγιδευμένων μυγών, θα με συνοδεύουν για πάντα. Δεν έχω τίποτα άλλο να με συνοδεύει, ούτε επάγγελμα ούτε τίτλο ούτε ειδικότητα ούτε χρήματα ούτε γνωριμίες.... ουτε κάτι να πρέπει να  κάνω ούτε κάπου να πρέπει  να πάω... Πρόσφατα, λοιπόν, κατάλαβα γιατί κανείς δεν μπορεί να με πάρει στα σοβαρά... και σκέφτηκα ότι το να μην σε παίρνουν οι άλλοι στα σοβαρά ενώ εσύ παίρνεις στα σοβαρά τη ζωή, είναι μια μορφή ελευθερίας. Κι ίσως η ελευθερία να μην είναι κάτι τόσο ευγενές  και μεγαλόπνοο, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά μια  πεταμένη σακούλα γεμάτη σκουπίδια και δυο μύγες παγιδευμένες εντός της.

ι μια οριζόντια πτώση Η αισθητική της αποτυχίας είναι η μόνη αυθεντική. Εκείνος που δεν κατανοεί την αποτυχία είναι χαμένος. Η σπουδαιότητα της αποτυχίας είναι θεμελιώδης. Δε μιλώ για το αντικείμενο της αποτυχίας. Αν δεν έχει συλλάβει κανείς αυτό το μυστικό, αυτή την αισθητική, αυτή την ηθική της αποτυχίας, δεν έχει καταλάβει τίποτα και η δόξα παραμένει κενή. ( Jean Cocteau: Το όπιο ) Εικόνα: «η ζωή είναι μια οριζόντια πτώση» φράση του Jean Cocteau, εικονογράφηση της  Sara Fanelli  από το βιβλίο της “ Sometimes I think, sometimes I am ”

Η πρώτη   black Friday  είναι γεγονός και προβλέπω ότι θα έχουμε όλο και περισσότερες μπλακ Φράιντεις στο άμεσο μέλλον. Για την ακρίβεια όλες οι μέρες θα γίνουν Φράιντεις κι όλες οι Φράιντεις θα είναι μπλακ. Τι συμβαίνει, λοιπόν, με τις "μαύρες Παρασκευές" ; Τίποτα εξαιρετικά πρωτότυπο. Συμβαίνει ότι διαπιστώνουμε να συμβαίνει συχνά πυκνά σε συνθήκες καπιταλιστικής γιγάντωσης και υπερ-παραγωγής : ένα μέρος των παραγώμενων προϊόντων ωθείται βίαια στην καταστροφή του, δηλαδή στην κατανάλωσή του. Κοντολογίς συμβαίνει ότι ακριβώς βλέπουμε στους αιματηρούς πολέμους, χωρίς όμως αίματα αν και δεν αποκλείονται τα τσαλαπατήματα, τα στριμώγματα και λοιπές σωματικές ταλαιπώριες και απώλειες. Οι εντάσεις, το πάθος της διεκδίκησης, οι θυσίες στις οποίες είναι διατεθειμένος να υποβληθεί ο μέσος άνθρωπος -καταναλωτής,  οι πεποιθήσεις υπεροχής έναντι άλλων ομοειδών με τις οποίες επενδύει το ποθούμενο προϊόν,  η μεταδοτική εξάπλωση (ένας εκπρόσωπος των μικρομαγαζατόρων είπε σ...

Δεν ξέρει πώς να αγαπηθεί. Εκεί κατέληγαν όλες οι σκέψεις μου. Οι άνθρωποι που κάνουν το καθήκον τους. Οι γονείς που κάνουν το καθήκον τους, γεννούν και μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Τα παιδιά που κάνουν το καθήκον τους, φροντίζουν τους γονείς που μεγάλωσαν. Ημουν σκυμμένη πολύ κοντά στα λιπόσαρκα πόδια, απορροφημένη στις σκέψεις μου, τράβηξα αφηρημένη απότομα την μαύρη μάλλινη κάλτσα Ένα μικρό σύννεφο από νεκρά κύτταρα, σαν άσπρη πούδρα, ελευθερώθηκε στον αέρα και το εισέπνευσα όλο.  Απ' όλα περισσότερο με ενοχλούν τα νεκρά κύτταρα. Η νεκρωμένη αγάπη.

                     περί φρονήσεως Στα ορεινά χωριά Τέλος Νοέμβρη ωραίος καιρός, το γκρι που αχνίζει Ησυχία και ξυλόσομπα Και συ να ξέρεις ότι πέρα μακριά Απλώνεται ο πολύβουος κόσμος Με τις συναντήσεις, τα βιαστικά βήματα, τις βιτρίνες, Τα μικρόφωνα, τα τροχοφόρα, τα ακροατήρια Που κάτι ακροώνται Και συ να ακούς την ξυλόσομπα Η ώρα έξι, η ώρα οχτώ, η ώρα έντεκα. Τα κατάλληλα ξύλα Ένα χοντρό μαζί με ένα λεπτότερο Δυο χοντρά μαζί μπουκώνουν την ξυλόσομπα και σβήνει Δυο λεπτά μαζί χάνονται γρήγορα και σβήνει Ένα χοντρό μαζί με ένα λεπτότερο Κάνουν την ξυλόσομπα Να τρίζει καθώς διαστέλλεται το μαύρο της σώμα Ακούς σπινθήρες της φωτιάς Ακούς το  πράγμα ζεστό Καθαρίζεις μ'ένα πανί το τζαμάκι απ' την αιθάλη Και φέγγει Αν θέλεις τώρα μπορείς Να ψήσεις το φαΐ σου.

Έγραφε κάτι ποιηματάκια εκειδά γι΄αντίσταση, δημοκρατία και λοιπά και δεν παρέλειπε με ζέση να τα προωθεί σε έντυπα και σε υπουργεία Μάλιστα όταν πήραν την κυβέρνηση βάλαν και δυό ποιήματά του στα σχολεία και τότε να έβλεπες ανάλυση με το καντάρι σε βοηθήματα και φροντιστιριακά εγχειρίδια Ένας απ’ τους ευφάνταστους αναλυτές Έγραφε: «ύφος γλαφυρό που ισορροπεί επικίνδυνα Ανάμεσα στο έπος και το λυρισμό» Κι αποστήθιζαν για τις πανελλήνιες οι μαθητές Ώσπου ο υπουργός αφαίρεσε την ποίηση απ’ τα εξεταζόμενα για  τ΄ ΑΕΙ μαθήματα Πάνε οι γλαφυρότητες και τα έπη παν και τα βαθυστόχαστα νοήματα κι έμεινε μονάχα η ανάμνηση -αν έμεινε κι αυτή- αυτού που πράγματι ήταν: Μια νούλα. Χρήστος Δάλκος από τη συλλογή "Νευρόσπαστο τηλεχειριστηρίου" 2007

Κάτι επικίνδυνα κομμάτια χάος είν’ η ψυχή μου που έκοψε με τα δόντια του ο Θεός   Άλλοι τα τριγυρίζουν πάνω σε σανίδια τα δείχνουν τα πουλάνε τ' αγοράζουν Εγώ δεν τα πουλώ. Οι άνθρωποι τα κοιτάζουν  με ρωτάνε άλλοι γελάνε άλλοι προσπερνάνε Εγώ δεν τα πουλώ.

Όλοι αυτοί οι πολεοδόμοι, φιλόσοφοι, οικονομολόγοι, καθηγητές κτλ. που γράφουν, συζητούν, αγορεύουν σε συνέδρια και σεμινάρια για τη βαρβαρότητα των πόλεων, τη μαζοποίηση, την αλλοτρίωση, το αδιέξοδο του σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισμού, από προοδευτική πάντα σκοπιά, αριστερή και συνήθως άκρως ριζοσπαστική - πόσο βολεμένοι οι ίδιοι σε θέσεις με γερούς μισθούς και επιμίσθια, με παροχές και ταξίδια, πόσο δεμένοι οι ίδιοι με το σύστημα που καταριούνται και, υποτίθεται, αγωνίζονται για την ανατροπή του, πόσο βέβαιοι τελικά πως τίποτα ευτυχώς δεν κινδυνεύει ν' αλλάξει, τουλάχιστο στο αμέσως προσεχές μέλλον. "Με προκαλούν" είπες.

Μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση ακολουθεί η ανάλυση του μηνύματος του αποτελέσματός της. Η ανάλυση αυτή είναι μάλλον το πιο ενδιαφέρον μέρος της θρυλικής διαδικασίας που στην δύση ονομάστηκε ελεύθερη έκφραση της λαϊκής βούλησης. Η έκφραση της λαϊκής βούλησης , παρότι είναι κάτι που κατασκευάζεται, μια στιγμή του αρθρωτού που ονομάστηκε κοινή γνώμη, ωστόσο δεν διαθέτει την διαύγεια μιας κατασκευής, πχ. ενός κιβωτίου ταχυτήτων που αν το ανοίξουμε εύκολα θα διακρίνουμε τα γρανάζια, τις βαλβίδες και τα τα άλλα εξαρτήματά του και θα καταλάβουμε τι κινεί και τι κινείται, δηλαδή τη νομοτέλειά του. Η κοινή γνώμη στο σύνολό της, παραμένει ένας σκοτεινός ύφαλος, πράγμα που τώρα φαίνεται να  αντιλαμβάνονται οι δημοσκόποι και πάνω στις αιχμηρές άκρες του χτυπάνε τα κεφάλια τους οι αναλυτές και οι διεθνολόγοι και κάποιοι επαγγελματίες της επανάστασης. Έτσι,  μπροστά στην σκοπιμότητα δημοσκοπήσεων και αναλύσεων,  και καθώς αισθάνεται κανείς πως "ότι πει θα χρησιμοποιηθεί εν...

Στα αίτια θανάτου, θα γράψουν κάποιον παθο λογικό παράγοντα κανείς δεν θα ξαφνιαστεί ούτε θα κινηθούν υποψίες. Εγώ όμως, ένας άγγελος θανάτου θα ξέρω την αιτία Ασιτία  και Έλλειψη Παιχνιδιού Ποια είναι η ημερομηνία και η ώρα θανάτου Θα μπορούσαν να γράψουν απλώς τ' Όνομά μου Οι άνθρωποι θα εξακολουθούν να πεθαίνουν για λάθος λόγους.