[ παράκοσμος_ ]

Όχι ως κόρη εκείνου που πέθανε ασυγχώρητος, Ούτε ως γυναίκα του γιού που γέννησε τα παιδιά του Μόνο ως μάνα ενός ξένου και γέρικου μωρού που δεν ξέρει πια πώς να πεθάνει συγχωρώντας ως μάνα. 

Το στοιχείο που άλλαξε αυτές τις μέρες είναι ότι αντιλαμβανόμαστε πλέον ότι αυτοί που ονομάσαμε "προσφυγικές ροές"..  δεν είναι ροές... είναι βάδην! Δεν είναι οι μισολιπόθυμοι, πνιγμένοι και μισοπνιγμένοι που τους ξέβρασε η θάλασσα. Είναι άνθρωποι που σηκώθηκαν όρθιοι και βαδίζουν. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σαρωτικό από τους ανθρώπους που βαδίζουν. Όπως μπορεί ο καθένας. Δίχως μέσα,  δίχως τρόπους. Με όλα τα μέσα και με όλους τους τρόπους. Κάνουν κάτι -που εντελώς πρόσφατα η πολιτισμένη Δύση ξέχασε,  ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να κάνει- και που για χιλιάδες χρόνια έκανε : να βαδίσει. Οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί ανακαλύπτουν και πάλι το βάδην. Όχι εκείνο το χολιγουντιανό του Johnny Walker ή το άλλο το φυσιολατρικό των τουριστών που θα καταλήξει σε κάποιο εξοπλισμένο, κλιματιζόμενο βανάκι ούτε εκείνο που γίνεται υπέρ υγείας κατόπιν ιατρικής συστάσεως. Αλλά το άλλο που γίνεται πάνω στην στερεή επιφάνεια του πλανήτη , γύρω από τον ισημερινό, κατά μήκος των παραλλήλων...

Ωσάν μιας βάρκας το ξύλο παλιάς που γίνεται άμμος και τρύπες να μπαινοβγαίνουν τα νερά κι είναι οστό που ξεθωριάζει ο ήλιος και της πανσέληνου το αντιφέγγισμα. Μια βάρκα ακινητοποιημένη στην φθορά της. Δεν ξέρεις πώς βρέθηκε σε αυτή την ερημιά. Και είναι αξεχώριστο οστό και βάρκα και αντιφέγγισμα  μισοβουλιαγμένο στην λήθη, προορισμένο να χαθεί στην παμπάλαιη του ωκεανού πολιορκία. Πέρα μακριά ένας ψαράς λέει γι' αυτήν ιστορίες.

Ασφαλώς μπορεί ο καθένας να λέει για ποιούς λόγους γράφει και τι σημαίνει το γράψιμο για αυτόν. Δεν εξαντλείται όμως με αυτό η δυναμική που το γράψιμο από μόνο του διαθέτει. Αυτή η δυναμική είναι που κάνει το γράψιμο κάποιου,  διάβασμα για κάποιον άλλο. Εάν δεν υπήρχε μια διάσταση που να ξεφεύγει από τις δικές μας (καλές ή άλλες) προθέσεις, το να γράφει κανείς θα ήταν μια αυστηρά ιδιωτική υπόθεση που κανέναν δεν θα ενδιέφερε, όπως π.χ. το να αποφασίσει κάποιος να κόψει με ένα νυχοκόφτη τα νύχια των ποδιών του γιατί αισθάνεται και κρίνει ότι έχουν μεγαλώσει αρκετά. Αδιάφορο. Θα άξιζε να πούμε δυο λόγια παραπάνω για την δυναμική που αναφέρω. Το να μην είμαστε σε θέση καν να την υποψιαζόμαστε, είναι ένδειξη της γιγάντωσης του υποκειμενισμού μας. Ένδειξη της σύγχυσης  των ορίων της αλήθειας που εμείς από την περιορισμένη θέση και οπτική μας προσκομίζουμε και καταθέτουμε, με την αλήθεια που διαθέτουν τα πράγματα   καθ'αυτά. Είναι το γνωστό πρόβλημα της Ιστορίας...

Σήμερα η σελίδα κάνει αυτό που έκαναν πολλοί άλλοι πριν.  Αναδημοσιεύει, δηλαδή αναπαράγει, μια και αδυνατεί να κάνει κάτι καλύτερο, αποφθεγματικές ρήσεις του μεγάλου σημειολόγου φιλοσόφου και συγγραφέα Ουμπέρτο Έκο, από αυτές που κυκλοφορούν στο Ιντερνετικό Πέλαγος. Παράλληλα παραθέτω μερικές φωτογραφίες του, που εμένα μου άρεσαν ιδιαίτερα.  Με την ευκαιρία υπενθυμίζω στον εαυτό μου να διαβάσω, πλέον του Ρόδου, τον Εκο... Δεν ήταν όμως ανάγκη να πεθάνει γι' αυτό .... Κάθε φορά που ένας ποιητής, ένας ιεροκήρυκας,  ένας αρχηγός, ένας μάγος ξεστομίζει ασυναρτησίες, η ανθρωπότητα ξοδεύει αιώνες αποκρυπτογραφώντας το μήνυμα.  Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση.  Μου φτάνει να ξέρω να διαβάζω, γιατί έτσι μαθαίνω αυτά που δεν ξέρω,  ενώ όταν γράφεις,  γράφεις μόνο αυτά που ξέρεις ήδη. Η τέχνη του διαβάσματος έγκειται στο να ξέρεις ποιες σελίδες να πηδήξεις. Να φο...

Σχεδιαστές πολιτικής... Τον όρο τον άκουσα σήμερα και ομολογώ ότι μού ήταν παντελώς άγνωστος. Είχα υπόψη μου για σχεδιαστές μόδας,  υψηλής ραπτικής και τα συναφή αλλά για σχεδιαστές πολιτικής, δεν ξέρω τίποτα. Μια συμπαθέστατη και ευαίσθητη κυρία, από τους πρωτεργάτες ενός κινήματος διεκδίκησης των δικαιωμάτων των φυλακισμένων γυναικών, χρησιμοποίησε τον όρο σε μια συνέντευξη που έδωσε. Δεν θέλω να μπω στην ουσία...ασφαλώς και συμφωνώ με τα αιτήματά τους... Θέλω να σταθώ σε αυτό τον παράπλευρο και εν τη ρύμη του λόγου εισαχθέντα όρο. Τι είναι  αυτοί οι "σχεδιαστές πολιτικής" στους οποίους το εν λόγω κίνημα, κατά τα πρότυπα της Ισπανίας, όπως είπε, θα προωθήσει τις προτάσεις του; Πού υπάρχουν ; Είναι υπερκομματικοί ειδικοί,  κάτι σαν το "κλιμάκιο των Θεσμών"; Είναι τεχνοκράτες; Δρουν εντός των κομμάτων και των κυβερνητικών μηχανισμών ή ανεξαρτήτως; Ποια σχεση έχουν με τη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία; Ποιά πολιτική θεωρία τους εμπνέει; Τι είδους πο...

Οι επιστήμονες είναι άνθρωποι, υπομονετικοί  όσο χρειάζεται για να παρατηρούν, εργατικοί όσο χρειάζεται για να ομαδοποιήσουν τις παρατηρήσεις τους και αρκετά ευφυείς ώστε να τις ονοματίσουν με περίπλοκα ονόματα. Έτσι , παρατηρώντας, ομαδοποιώντας και ονοματίζοντας κάνουν τον κόσμο γνώσιμο για τους ανθρώπους. Βέβαια,  και ανάμεσα σε αυτούς υπάρχουν διαβαθμίσεις, όμως το κύρος  της αναμφίσβητης αυθεντίας τους, ακόμα και στο επίπεδο της γειτονιάς, προέρχεται από το γεγονος οτι κάνοντας τον κόσμο γνώσιμο, επιτρέπουν και συμμετέχουν σ'έναν ασύλληπτο μέχρι πρότινος εκδημοκρατισμό : να μπορεί ο κάθε άνθρωπος να συνεχίσει την ζωή του, δίχως να νοιάζεται ή να καταπιέζεται από κάποια καθολική  Αλήθεια. Θεωρείτε μικρό πράγμα αυτό; Ασφαλώς όχι! Εάν το να ζεις την ζωή σου, είναι  η προϋπόθεση κάθε επιθυμίας και πασών των απολαύσεων, δηλαδή μια καθολική πλην όμως ατομική Αλήθεια... Εγώ θαυμάζω και σεβομαι τους επιστήμονες και γενικά όλους όσους γνωρίζουν και μακάρι ν...

Εγώ τον Παντελίδη τον έμαθα σαν ήχο κλήσης κινητού. Στα λεωφορεία που συχναζα και πηγαινοερχόμουν ανάμεσα σε νέους, παραταιρη εγώ. Ολόκληρα ρεφρέν των τραγουδιών του άκουγα και μετά κουβέντες που κανόνιζαν βραδινές εξόδους και μικροπληροφορίες... Και οι λεωφοριατζήδες τον έβαζαν συχνά στα δρομολόγια, οδηγούσαν και πίνανε τον πρωινό φραπέ τους. Και μ' άρεσε. Εμένα μ' άρεσε ο Παντελίδης.... Ίσως η τοξικολογική να δείξει ότι ο χαμένος τραγουδιστής δεν ήταν μεθυσμένος... Ναι,, το πιο πιθανό είναι, οι συγκεντρώσεις αλκοόλ στο αίμα του να βρίσκονταν σε φυσιολογικά επίπεδα. Αν μέθη σημαίνει κάποιο ποσοστό τοις εκατό....αν είναι μέτρηση. Αν όμως  δεν σημαίνει μόνο αυτό, αν μέθη δεν είναι μόνο καποια μέτρηση....αλλά μια (παλιο)κατάσταση της ύπαρξης,  μια ζάλη, ένα χάσιμο του εαυτού και της πραγματικότητας... σαν να μπαίνεις σε μια δίνη.... χάνεις τα όρια, κολλάς στο γκάζι... τότε δυνητικά μπορεί να γίνει  αιτία πολλών ειδών θανάτου... Υπάρχουν πολλές δίνες,  ρ...

Στον Χρήστο Εγώ θα επιμένω να σε λέω σπάνιο .... Ναι, οι λέξεις έχουν βάρος, για κείνους που δραπέτευσαν από τις ευκολίες... Ξέρεις, πιστεύω ότι σε μας τους ανθρώπους μάς δόθηκε η δυσκολία. Ενώ για άλλα όντα όπως π.χ. τα μαλάκια , τα αρθρόποδα, οι μαθηματικοί τύποι κλπ., η ευκολία. Επειδή όλοι μας αποτελούμαστε απο μικρά και μεγάλα κομμάτια....κομμάτια σαν στρώσεις, μοναδικά και ανεπανάληπτα σε μέγεθος, σε χρωματισμούς, σε ύφανση και πλοκή μεταξύ τους,  είμαστε μια γεωγραφία που εκτείνεται πολύ πριν την δική μας ζωή και θα διαρκέσει  πολύ μετά τον θάνατό μας.....  Εξ αυτού του μοναδικά ανθρώπινου χαρακτηριστικού προκύπτει η μοναδικότητα του καθενός μας. Πράγματι, αν είμαστε όλοι μοναδικοί τότε είμαστε όλοι αντιπροσωπευτικά δείγματα του είδους μας. Η σπανιότητα όμως είναι κάτι άλλο... Σπάνιο θα πω τον σώο άνθρωπο. Είναι αυτός που πήγε πέρα απο την μοναδικότητα, γιατί τόλμησε και άντεξε να την διαλύσει. Σα να λέμε βγήκε στον αγεωγράφητο τόπο της δικής του γ...

Πολλαπλά εγκεφαλικά , ήταν αυτό που έμαθα πρώτο για εκείνη. Μετά έμαθα το όνομά της, Στέλλα... Σιγά σιγά,  μέρα τη μέρα που περνούσα μέσα στο θάλαμο νοσηλείας, οι πληροφορίες συγκεντρώνονταν.... Α! οι θάλαμοι νοσηλείας, μαζί και οι φαρδείς τους διάδρομοι στις Παθολογικές των δημόσιων νοσοκομείων, είναι οι χώροι όπου μπορεί κανείς καλύτερα από οπουδήποτε αλλού, ακόμα κι απ' τους σταθμούς των λεωφορείων, να πληροφορηθεί τα πάντα για τ' ανθρώπινα. Όχι, δεν το επεδίωξα, ούτε και ρώτησα ποτέ κανέναν από τα μπουλούκια των ανθρώπων που μπαινοβγαίνουν και περνοδιαβαίνουν σ'αυτούς, αδιάκοπα... Στέλλα, λοιπόν....και δεν είχε παιδιά, ήταν ανύπαντρη... 16 μέρες και ακόμα να συνέλθει.... Είχε όμως κάνει το κουμάντο της... πολλή νοικοκυρά και σφιχτή, όλα τα μετρούσε... λογικιά γυναίκα. Δεν τα γλέντησε τα λεφτά της...να πάει μια εκδρομή, να κάνει παρέες, φιλενάδες... Τα αδέλφια της είχαν πεθάνει και κάτι ανίψια της ούτε που την γνώριζαν.... Την είχε αναλάβει η βαφτισιμιά τη...

Όσο δυνατός κι αν είσαι όσο αν αντέχεις κι αν κρατάς άνθρωπος είσαι, άνθρωπος είσαι άνθρωπος είσαι και λυγάς.... Περιμένοντας τα βράδια να ξημερώσει.... Κοιτάζοντας από ψηλά τα φώτα της πόλης... Τις ώρες της απόλυτης ησυχίας στους θαλάμους  της νοσηλείας των αναστεναγμών, των βόγκων, των προσευχών... των σωμάτων που κείτονται μες την ολοσχερή τους απώλεια... το ρεφρέν  λόγος αληθείας σκληρός και παρηγορητικός συνάμα ήρθε και εγκαταστάθηκε στην άκρη της γλώσσας μου στην άκρη του βραδινού τσιγάρου μου και του μυαλού μου....

Πολλά πράγματα περνάνε στο ντούκου. Και συμβαίνει να περνάνε δια της οδού του Ντούκου οι σπουδαίες όψεις των πραγμάτων, ενώ για τις άλλες, τις ήσσονος σημασίας που λέμε, γίνεται ο κακός χαμός.[π.χ. θυμηθείτε τον  "άγριο ξυλοδαρμό" του Κουμουτσάκου ή τις "προκλητικές δηλώσεις" Φίλη, οι επιθετικοί προσδιορισμοί , όπου χρησιμοποιούνται, πρέπει να μας υποψιάζουν για μια τέτοια μεταμφίεση του ασήμαντου σε σημαντικό.] Μήπως όμως το ίδιο δεν συμβαίνει και με τους σπουδαίους ανθρώπους; Σπουδαίους, είτε για την ζωή των πολλών είτε για την ατομική δική μας ζωή, μόνο. Τι καθορίζει όμως την σπουδαιότητα; Και πού θα την αναζητήσουμε; Η έννοια φαίνεται να είχε ιδιαίτερα απασχολήσει τους Έλληνες, ήδη από τους ηρωικούς, τους αρχαϊκούς έως και τους κλασικούς χρόνους. Ο πολιτισμός της προφορικότητας διέκρινε τον σπουδαίο άνθρωπο και την σπουδαία πράξη ως αξιομνημόνευτα, ενώ ο Αριστοτέλης την αποδίδει, ως πρώτο χαρακτηριστικό, στον γνωστό ορισμό της τραγωδίας: έστιν ουν τραγωδ...

Κάποιοι λένε ότι το 95% αυτού που είμαστε είναι οι ιστορικοί και πολιτισμικοί προκαθορισμοί μας, τουτέστιν το περιβάλλον στο οποίο βρεθήκαμε εκτεθειμένοι, απόταν γεννηθήκαμε.   Το άλλο 5% είναι γονιδιακά προκαθορισμένο επίσης. Σύνολο 100%. Έτσι καλύπτεται αυτό που είμαστε κι αυτό που μπορούμε να γίνουμε.... Μέσα σε αυτό το ντετερμινιστικό +/- κινούμαστε. Τους πιστεύω.  Έτσι εξαντλείται το σύνολο της εγκοσμιότητας... Κι όποιος θέλει να μιλήσει για Ελευθερία να ξέρει ότι μιλάει για ένα πλέον ,  το οποίο δεν δικαιολογείται από πουθενά. Κι όποιος  δεν του φτάνει να μιλάει μόνο -αλλά  επιπλέον θέλει να γνωρίζει για ποιό πραγμα μιλάει ή ίσως και να αγορεύει, ο βλαξ- να ετοιμάζεται για μεγάλο Πόνο, τόσο μεγάλο που δεν αντέχεται από τα ανθρώπινα πλάσματα.