[ παράκοσμος_ ]

Ετεροχρονισμένο πολιτικό σχόλιο, ήτοι μπαγιάτικο. Όμως, έχω πάψει προ πολλού να επιθυμώ ή να επιδιώκω τον συγχρονισμό με την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα κι έχω αποδεχθεί ότι αδυνατώ να παρακολουθώ την ταχύτητα της εναλλαγής του πολιτικού λόγου/τοπίου και συγχρόνως να σκέπτομαι, που πάει να πει : να τοποθετώ ό,τι ακούω και ό,τι συμβαίνει, σε σχέση με εμένα και εντός του υλικού και άυλου κόσμου, με τρόπον ώστε αυτός  να παραμένει κόσμος και όχι μια αποκαρδιωτική ασυναρτησία θραυσμάτων.  Έτσι, λοιπόν, να με συμπαθάτε, αλλά εγώ  θα γράφω ετεροχρονισμένα πράγματα... ή όπως εύστοχα θα μου αντέλεγε κάποιος : ότι θυμάμαι θα χαίρομαι.... Ή ας το πω ακόμα πιο καθαρά, το παλιό και το καινούργιο και η μεταξύ τους σχέση δεν μπορεί να είναι σύνθημα ("ξεμπερδεύουμε με το παλιό"), όπως λέχθηκε. Θυμάμαι λοιπόν την προ ολίγων ημερών πρώτη συνεδρίαση του νέου πρώτου υπουργικού συμβουλίου της δεύτερης φοράς Αριστερά. Ένα υπουργικό συμβούλιο, όπου θα άξιζε να παρευρίσκεται κανείς....

Ποτέ τα λόγια μου δεν θα είναι τόσο καλά για σένα. Ποτέ δεν θα μπορέσουν να γίνουν όσο βελούδινα θα'θελα. Γι' αυτό πάντα, κάθε φορά που σου γράφω να προσθέτεις στο τέλος Συγχώρεσέ με.

 Αν μάθεις καλά τα λόγια των σοφών παπαγαλία στην παπαγαλία  και τα έχεις εύκαιρα σε κάθε ευκαιρία ..  κυρίως όμως αν  όλα αυτά που χρόνια παπαγάλισες καθόλου μέσα σου δεν σε αγγίξουν τότε μπορεις μέχρι και υπουργος να φτάσεις .

Σημείωση 1η :  Κάποια μέρα θα ζωγραφίσω το πορτραίτο σου. Ω! ναι, κάποια μέρα πριν φύγω θα φτιάξω Πλάσμα της ευδαιμονίας ταϊσμένο χαϊδεμένο φιλημένο Φάος εμόν το Ναι, που καταφάσκει στη ζωή, για μια στιγμή παραδομένο πρόσωπο  για να'χουν να λατρεύουν, όπως σε λάτρεψα, αγαπημένο πλάσμα της σωτηρίας μου οι ανθρώποι Σημείωση 2η: Κυριακή βράδυ ξέμεινα από καπνό Σημείωση 3η: στο τραπέζι της αυλής απλωμένη η ρίγανη ξεραίνεται Σημείωση 4η: μισό δάκτυλο  ρακί  και μου λείπει  Η εικόνα σου.

Βαρέθηκα και τούτο και τον άλλον κόσμο.   Η βαρεμάρα μου είναι ο καλύτερος ύμνος εδώ που βρέθηκα και βράδιασε βαρέθηκα τόσο πολύ βράδυ βράχηκα τόσο πολύ σκοτάδι. Βαρέθηκα. Οι ποιητές;   Α! οι ποιητές χωρίσανε  στα δυό τον κόσμο και κρατήσανε για τον εαυτό τους το καλύτερο κομμάτι Και οι φιλόσοφοι επίσης, κρατήσανε το πιο λογικό, αυτό που ταίριαζε στις αποδείξεις τους. Γι' αυτό κι εγώ   μιά και βαρέθηκα κι από τη  σκοτεινιά που                                                  [ βρέθηκα θα πω για τα βουνά αυτά εδώ   που κατοικούν άγρια ζώα ανήμερα,   θα πω για τα ποτάμια αυτά εδώ   που κατεβάζουν ανθρώπους σαν ζώα άγριους θα πω ότι το ηλιοβασίλεμα λίγδιασε -πώς σας διέφυ...

τι μου θύμισε το ντιμπέιτ;... τι μου θύμισε;.....ένα ποίημα που είχα γράψει (πρώτη ημερ. δημοσίευσης στον paracosmo 19 Δεκεμβρίου 2013)... αντί άλλου σχολίου, λοιπόν (και λόγω αντικειμενικών δυσκολιών να αναπτύξω κι εγώ τις απόψεις μου) :   το αναρχικό το στόμα σου ρίχνει αυτοσχέδιες βόμβες τρομάζουν όσοι αδιάφοροι πηγαίνουν στην δουλειά τους. τρομάζουν όσοι ξέχασαν πώς είναι ο κρότος τρομάζουν όσοι στέκουν σε ουρές, όσοι ζουν στη σκόνη τόσο που οι ίδιοι σκόνη γίνανε  τρομάζουν όσοι ζουν μεσ’ την σιωπή. όσοι χάσανε τον αριθμό των άστρων τρομάζουν όσοι χάσανε τον τρόπο να αγαπάνε, να εμπιστεύονται  τρομάζουν όσοι φοβούνται, όσοι παίρνουν φάρμακα για να αποκοιμηθούνε    όσοι δεν βλέπουν όνειρα,  όσοι πηγαίνουν ίσια, όσοι αποταμιεύουνε τα ίδια τα παιδιά τους για να τα καταναλώσουνε σε εποχές ανάγκης τρομάζουν όσοι άλλους τρομάζουνε για να κυλάει σαν π...

Κανενός δεν σκίζεται η καρδιά Μόνο η δικιά μου κλαίει τα παιδιά που βρήκαν μνήμα της αρμύρας και της άμμου Κανενός δεν τραγουδάει η φωνή Μόνο η φωνή μου γίνεται ο άστεγος κι η πόλη σε μια χώρα της ερήμου Κανενός δεν σκίζεται η καρδιά μόνο η δικιά μου βλέπει το δίκιο του ληστή και του φυγά Μόνο η καρδιά μου Κανενός δεν ξεσηκώνεται η ψυχή μα το σκυλί μου το λέω Τσε κι Άρη φωνάζω το υπέρβαρο γατί μου      “Και ουδείς γογγύζει: κανενός δεν σκίζεται η καρδιά. Μόνο η      νυχτερινή μας σιωπή, όταν κατευθυνόμαστε στα τέσσερα προς      τις πυρές που κάποιος, σε ώρα μυστηριώδη και με στόχο      ακατανόητο, έχει ανάψει για μας.” * Κι όταν χορτάτος κουκουλώνομαι ζεστά μες στη χλιδή μου κανενός δεν σκίζεται η καρδιά ούτε η δική μου.       *Ρομπέρτο Μπολάνιο, “Οι άγριοι ντετέκτιβ”       Μετάφραση: Κώστας Αθανασίου Μουσική - Στίχοι : Αλκίνοος Ιωαννίδης (Μικρή Βαλίτσα...

επανάληψη... επανάληψη.. επανάληψη... Η ανάρτηση με τον τίτλο :   Φαρμακονήσι : Τα αδειανά γαλάζια παπούτσια σου.. . δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στον paracosmo στις 28/1/2014, τότε που είχαν βρεθεί πνιγμένα βρέφη με τις μητέρες τους στο Φαρμακονήσι... Σήμερα κάνω μια επανάληψη ... εξάλλου συνηθίζεται στα μπλοκ όταν ο διαχειριστής δεν έχει  κάτι να γράψει... κάτι να πει...  έτσι για να διατηρείται ένα κάποιο ενδιαφέρον... γύρω από το μπλοκ γύρω από τα θέματα της επικαιρότητος γύρω γύρω όλοι  στην ίδια Ιστορία στη μέση η παρουσία  του Κακού στον κόσμο  Τα γαλάζια άδεια παπούτσια σου θα μπορούσαν να γίνουν το σύμβολο των διωγμένων όλης της γης... Η όψις και το χρώμα τους θα μπορούσαν να γίνουν η σημαία τους... εκεί που άλλοι βάζουν μια κορώνα, έναν αετό, αστέρια ή ένα σταυρό... Το σούρσιμό τους θα μπορούσε να εμπνεύσει το μουσικό μοτίβο του αντ-εθνικού τους ύμνου... Θα μπορούσαν να μιλάνε στο όνομα αυτών που δεν του...

ούτε να περπατήσει δεν μπορούσε ούτε να κολυμπήσει.... παρατημένο, μπρούμυτα  "άλουστο κι αχτένιστο του Χάρου δε σε δίνω".... Μόνο ΑΓΚΑΛΙΑ  περνάνε τα μωρά  από τη μια μεριά  στην άλλη Καλό Παράδεισο παπα - Στρατή....

 " Είναι μία, μόνο μία, η ονειρεμένη Φρουτοπία" Ώρα σου καλή, λοιπόν, Νίκο Μαρουλάκη...  Και από κεί που θα 'σαι  ν' ακούς το λυπημένο νάι... Έφυγε από τη ζωή ο σκιτσογράφος, Νίκος Μαρουλάκης. Ήταν ο άνθρωπος που έδωσε εικόνα σε πάνω από 200 παιδικά βιβλία μεταξύ των οποίων στη θρυλική «Φρουτοπία» του Ευγένιου Τριβιζά, «Το Μαγικό Τσουκάλι» καθώς και στο μουσικό παραμύθι των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα «Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι Καλικαντζάροι». Ο Νίκος Μαρουλάκης γεννήθηκε στον Πειραιά και μεγάλωσε στο Κερατσίνι. Από το 1960 ασχολήθηκε με τη γελοιογραφία. Γελοιογραφίες του δημοσιεύτηκαν σε πολλά περιοδικά από το 1960 έως το 1967 (Ταχυδρόμος, Εικόνες κ.ά.). Το 1966 έγινε μέλος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού Τύπου. Το 1977 πήγε στη Δ. Γερμανία. Δημιουργίες του δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά Pardon, Lui, She, Stern, Freundin, Für Sie, Auto, Frankfurte Rundschau, Die Zeit, Tip κ.ά. Βραβεύτηκε δυο φορές στη Διεθνή Έκθεση Γελοιογραφίας του Βερολίνου, τρεις φο...

Έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας του κ. Τσίπρα  χθες από τα Χανιά... Το είδα στα κανάλια. Ξέρω τον δρόμο Ξέρω τα κτίρια Ξέρω τα πρόσωπα Όχι εγώ δεν πήγα. Χαμόγελα, Αγγίγματα, Λόγια Χειροκροτήματα μια αίσθηση  μεγαλείου και αιωνιότητας Ηδονή  Κι έτσι όπως έβλεπα τα πλάνα και φτάνανε έως τ' αυτιά μου  τα γουργουρητά τους.... Θυμήθηκα εκείνο τον αναγραμματισμό ΛΕΠΙΔΑ και  μετά Θυμήθηκα την Λίλια τη μόνη του κόσμου ΕΛΠΙΔΑ Μανόλης Πολέντας : Ας λήξουν  (πρώτη δημοσίευση στον paracosmo 13/10/014) Ας λήξουν ας λήξουν τώρα οι ερμηνείες όλες τώρα ας λήξουν ας λήξουν τώρα οι δυνάστες του στείρου λόγου τώρα ας λήξουν ας καταλήξουν οι στεριανοί οι ασυνήθιστοι εις τα θαλάσσια ταξίδια του ουρανού οι συγκροτημένοι νόες που γεννούν σκουριασμένα μέλλοντα τώρα ας καταλήξουν τα ηλεκτρόδια εκπομπής των ειωθότων οι χαμηλοί τόνοι και τα προφίλ των φιδιών της κοινωνίας της γης τώρα...

To ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι... λέει η "λαϊκή" σοφία.... Είναι η απάντηση που δίνουν όσοι ψάχνουν να βρουν τι βρωμάει... τελοσπάντων. Είναι η απάντηση που δίνουν όσοι νιώθουν κοντά στην ουρά.... Εγώ λέω ότι το ψάρι είναι όλο βρώμικο... βρωμάει απ' το κεφάλι έως την ουρά, κάθε του λέπι βρωμάει, κάθε πτερύγιο, τα ψαρίσια του μάτια βρωμάνε, τα ψαρίσια του εντόσθια και το ψαρίσιο του μυαλό.... βρωμάει και ζέχνει... το ψαρίσιο σώμα του είναι τυμπανιαίο.  Αν ψάχνετε τι βρωμάει.. ψάξτε παντού.... Και στις Βρυξέλλες και στο Δουβλίνο και στην Συρία και στην Ιταλία και σ' όλη τη Μεσόγειο ψάξτε  και στα φόρα  και στη χώρα ψάξτε τους έχοντες και κατέχοντες και τους μη έχοντες που θέλουν κατέχονται και τους μη κατέχοντες που δεν θέλουν να κατέχουν.  Ψάξτε καλά... δεν βρωμάει μόνο το κεφάλι δεν βρωμάνε μόνο οι στρατοκράτες, οι κυβερνήτες οι εμπόροι και οι λαθρέμποροι, οι καπιταλιστές και  οι τοκογλύφοι  Είναι ψέματα Ψάξτε καλά να...

Ο επιταχυντής της βλακείας τέθηκε σε λειτουργία υπό τους ήχους των χειροκροτημάτων των απευθείας συνδέσεων και των ανταποκρίσεων αναπτύσσει στροφές ανάψανε οι λάμπες φθορίου καταγράφονται λεπτομερώς οι ενδείξεις των οργάνων λαμβάνουν μέρος και θα συγκρουστούν μεταξύ τους άτομα εγνωσμένης ρηχότητος και απολύτου ελαφρότητος κατά μήκος κατά πλάτος κατά ύψος όλου του σωλήνα του φάσματος του βλακώδους. Σου έλεγα πρόσεχε πώς μιλάς πρόσεχε πού πατάς, πού ονειρεύεσαι εσύ όμως ήσουν πάντα λάτρης των πειραματικών μεθόδων. Έτσι θα ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ μου έλεγες... για τις επόμενες γενιές για το μέλλον θα ξεπεράσουμε τον χωροχρόνο στο πείραμα της βλακείας