Ήταν τόσο όμορφη...
Καμιά φορά η ομορφιά των όμορφων πραγμάτων είναι τόσο βασανιστική
Που θες να απαλλαγείς απ'αυτήν.
Την έβαλα σε ένα αεροπλάνο.
Πήγαινε, της είπα, να ταξιδέψεις κάπου μακριά, σε ένα μέρος μακρινό και εξωτικό... πήγαινε στις Ινδίες, στην Αλάσκα, στην Αρζεντίνα... πήγαινε... φτάσε ως τον Βερίγγειο πορθμό αν σου κάνει κέφι....φύγε, πέταξε μακριά! την διέταξα
Με κοίταξε διάπλατα απορητικά, κι είχε ολοστρογγυλα μάτια.
Την έβαλα στο αεροπλάνο κι έφυγα ήσυχη.
Τη νύχτα, εκεί που καθόμουν μονάχη μου, νάτη που ξαναγύρισε.
Είναι βασανιστικά κι επίμονα τα όμορφα πράγματα.
Στάθηκε έξω, στο σκοτεινό παράθυρο και κοίταζε μέσα, εμένα που καθόμουν στο τραπέζι της κουζίνας, κάνοντας τις περίεργες επαληθεύσεις μου,
Με κοίταζε αμίλητη, όπως μια σπάνια άσπρη κουκουβάγια και γύρω της ήτανε σκοτεινιά....
Ήταν τόσο όμορφη!
Την έβαλα σε ένα διαστημόπλοιο.
Φύγε, της είπα, φύγε από την Γη, βγες από τη βαρύτητα , πήγαινε στο διάστημα, σε καποιον απλανή, χάσου σε κάποιο νεφέλωμα, ταξίδεψε στον Γαλαξία, μπες σε άλλες διαστάσεις!
Δεν πήγε πολύ μακριά.
Πέρασε την εξώσφαιρα, όμως οι ελκτικές δυνάμεις την συγκράτησαν και μπήκε σε τροχιά γύρω από την Γη
Στην επόμενη πανσέληνο αν παρατηρήσεις καλά θα δεις και συ αγαπημένε, καθισμένη στη μιά πλευρά του Φεγγαριού, την σπάνια άσπρη κουκουβάγια να κοιτάζει την απέραντη νύχτα...
Η τελευταία μας συνάντηση
Ήταν τόσο όμορφη!
Καμιά φορά η ομορφιά των όμορφων πραγμάτων είναι τόσο βασανιστική
Που θες να απαλλαγείς απ'αυτήν.
Την έβαλα σε ένα αεροπλάνο.
Πήγαινε, της είπα, να ταξιδέψεις κάπου μακριά, σε ένα μέρος μακρινό και εξωτικό... πήγαινε στις Ινδίες, στην Αλάσκα, στην Αρζεντίνα... πήγαινε... φτάσε ως τον Βερίγγειο πορθμό αν σου κάνει κέφι....φύγε, πέταξε μακριά! την διέταξα
Με κοίταξε διάπλατα απορητικά, κι είχε ολοστρογγυλα μάτια.
Την έβαλα στο αεροπλάνο κι έφυγα ήσυχη.
Τη νύχτα, εκεί που καθόμουν μονάχη μου, νάτη που ξαναγύρισε.
Είναι βασανιστικά κι επίμονα τα όμορφα πράγματα.
Στάθηκε έξω, στο σκοτεινό παράθυρο και κοίταζε μέσα, εμένα που καθόμουν στο τραπέζι της κουζίνας, κάνοντας τις περίεργες επαληθεύσεις μου,
Με κοίταζε αμίλητη, όπως μια σπάνια άσπρη κουκουβάγια και γύρω της ήτανε σκοτεινιά....
Ήταν τόσο όμορφη!
Την έβαλα σε ένα διαστημόπλοιο.
Φύγε, της είπα, φύγε από την Γη, βγες από τη βαρύτητα , πήγαινε στο διάστημα, σε καποιον απλανή, χάσου σε κάποιο νεφέλωμα, ταξίδεψε στον Γαλαξία, μπες σε άλλες διαστάσεις!
Δεν πήγε πολύ μακριά.
Πέρασε την εξώσφαιρα, όμως οι ελκτικές δυνάμεις την συγκράτησαν και μπήκε σε τροχιά γύρω από την Γη
Στην επόμενη πανσέληνο αν παρατηρήσεις καλά θα δεις και συ αγαπημένε, καθισμένη στη μιά πλευρά του Φεγγαριού, την σπάνια άσπρη κουκουβάγια να κοιτάζει την απέραντη νύχτα...
Η τελευταία μας συνάντηση
Ήταν τόσο όμορφη!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου