Πέρασα μια ζωή τρώγοντας από μια πεταμένη νάυλον σακούλα, σκουπίδια ...σκουπίδια, σκουπίδια. Τα σκουπίδια αυτού του κόσμου.
Η μυρωδιά των σκουπιδιών και το βούισμα δυο παγιδευμένων μυγών, θα με συνοδεύουν για πάντα.
Δεν έχω τίποτα άλλο να με συνοδεύει, ούτε επάγγελμα ούτε τίτλο ούτε ειδικότητα ούτε χρήματα ούτε γνωριμίες.... ουτε κάτι να πρέπει να κάνω ούτε κάπου να πρέπει να πάω...
Πρόσφατα, λοιπόν, κατάλαβα γιατί κανείς δεν μπορεί να με πάρει στα σοβαρά...
και σκέφτηκα ότι το να μην σε παίρνουν οι άλλοι στα σοβαρά ενώ εσύ παίρνεις στα σοβαρά τη ζωή, είναι μια μορφή ελευθερίας.
Κι ίσως η ελευθερία να μην είναι κάτι τόσο ευγενές και μεγαλόπνοο, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά μια πεταμένη σακούλα γεμάτη σκουπίδια και δυο μύγες παγιδευμένες εντός της.
Η μυρωδιά των σκουπιδιών και το βούισμα δυο παγιδευμένων μυγών, θα με συνοδεύουν για πάντα.
Δεν έχω τίποτα άλλο να με συνοδεύει, ούτε επάγγελμα ούτε τίτλο ούτε ειδικότητα ούτε χρήματα ούτε γνωριμίες.... ουτε κάτι να πρέπει να κάνω ούτε κάπου να πρέπει να πάω...
Πρόσφατα, λοιπόν, κατάλαβα γιατί κανείς δεν μπορεί να με πάρει στα σοβαρά...
και σκέφτηκα ότι το να μην σε παίρνουν οι άλλοι στα σοβαρά ενώ εσύ παίρνεις στα σοβαρά τη ζωή, είναι μια μορφή ελευθερίας.
Κι ίσως η ελευθερία να μην είναι κάτι τόσο ευγενές και μεγαλόπνοο, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά μια πεταμένη σακούλα γεμάτη σκουπίδια και δυο μύγες παγιδευμένες εντός της.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου