_Wedding tourism και έξοδος στις Αγορές

 

Το project παρουσιάστηκε πριν μια εβδομάδα περίπου από περιχαρή τηλεπαρουσιάστρια. 

Είχε κάτι το ευ-αγγελικό και γι' αυτό το σημείωσα στην μνήμη μου. Εντω μεταξύ η χώρα έγινε δεκτή στις Αγορές μετά... βαϊων και κλάδων. 

Κοινό σημείο η γενική ευωχία, η χαρά, που διοχετεύται από τις ανοιχτές οθόνες σε κάθε σπιτικό.
Τα πράγματα συνδέθηκαν : πώς γίνεται η δική μας χαρά να γίνεται δική τους και η δική τους χαρά να μας χαροποιεί;

Ένα μπέρδεμα της χαράς γενικώς, σ' ένα κόσμο κονιορτιοποιημένο όπου οι αναλύσεις παίρνουν και δίνουν  και ο κάθε ειδικός αναλυτής ανάγει την ανάλυσή του σε ....κοσμοθεωρία. 

Και εξηγούμαι: Το πρότζεκτ έχει τον τίτλο: Κρήτη : Κτυπάει μέσω..... γάμων την τουριστική αγορά 350 εκατομμυρίων. 

Το θέμα δεν είναι καινούργιο. Ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια στη Σαντορίνη και εξαπλώνεται σε όλους τους τουριστικούς προορισμούς,  φέρει τον τίτλο wedding tourism και  honey moon tourism  και αφορά την μετατροπή ενός προσωπικού γεγονότος σε εμπόρευμα με όλα τα χαρακτηριστικά του εμπορεύματος : διακρατικές συμφωνίες, εμπλοκή παραγόντων της αγοράς (Επιμελητήρια, Δήμοι, Αντιπεριφέρεια, Ξενοδόχοι), διαφήμιση, δημοσιογραφική κάλυψη, πρόβλεψη κέρδους, στόχους ανάπτυξης κλπ. και βεβαίως τιμοκατάλογο.

Πρόκειται για τους μαζικούς γάμους 16 ζευγαριών από την Κίνα που θα γίνουν στα Χανιά στις 25 Απριλίου και μάλιστα στον αρχαιολογικό χώρο της Απτέρας. Σημειωτέον ότι οι γάμοι αυτοί δεν έχουν καμία νομική υπόσταση στην χώρα τους. Το ρεπορτάζ μίλαγε για "γενική επιστράτευση" στη Μεγαλόνησο....(συνειρμικά με οδήγησε στην Αντίσταση ή στη μάχη του Μάλεμε).
Κάτι μου λέει, επίσης, ότι οι δαιμόνιοι υποψήφιοι όλων των κατηγοριών και αποχρώσεων θα σπεύσουν να φωτογραφηθούν και να συγχαρούν τους νεόνυμφους για το ευτυχές γεγονός, δηλώνοντας εθνικά υπερήφανοι.

Η είδηση παρουσιαζόταν σαν καινοτομία, παράδειγμα εφευρετικότητας και ικανότητας του επιχειρηματικού δαιμονίου, σε περιόδους κρίσης να ανανεώνεται και να βγαίνει με δυναμικά ....προϊόντα. Οι ελπίδες μας αναπτερώνονται. Έτσι θα βγούμε από την κρίση... αν δεν έχουμε ήδη βγει!! Με τέτοιους δυναμικούς επιχειρηματίες και ανάλογους πολιτικούς. Χαράς ευαγγέλια!!!

Η συμφωνία είναι γενική, ευωχούνται όλοι, από τις καθαρίστριες και τους σερβιτόρους έως τους μεγαλοξενοδόχους.

Πώς γίνεται αυτό εφικτό; Πώς επιτυγχάνεται μια τέτοια συμφωνία όλων; Τι πρέπει να έχει προηγηθεί ;

Όλοι οι συμμετέχοντες, νεαροί Κινέζοι, τους οποίους το ρεπορτάζ ονομάζει "δυναμικό κοινό   35 ετών και άνω που εργάζεται σε επιχειρήσεις στην Σαγκάη",  θα έρθουν για να τελέσουν γάμους - παρωδίες, με φολκορικά ντεκόρ, υποκλίσεις, χαμόγελα, κρητικά γλέντια, αρχαιολατρείες, βιντεοσκοπήσεις κλπ, θα δεχθούν δηλαδή να γίνουν αντικείμενο μιας καλοστημένης από τα πριν παράστασης, ανάλογου ύφους, ηθικής και αισθητικής μ' αυτές των τηλεοπτικών υπερ-παραγωγών, πληρώνοντας, βεβαίως, αδρά και επενδύοντας σ' ένα φαντασιακό. 
Πληρώνουν πλέον  οι άνθρωποι για να νιώσουν την χαρά, τον ρομαντισμό, την επαφή. 
Πληρώνουν πλέον οι άνθρωποι για να μην νιώσουν το κενό και τον φόβο της έκθεσης στον αυθεντικό εαυτό τους και στο συναίσθημα που αυτός υπαγορεύει. Πληρώνουν για να μειώσουν τον κίνδυνο της αυθεντικής και γυμνής τους ύπαρξης.

Αυτό που πρέπει να έχει προηγηθεί είναι το φαντασιακό αυτό να είναι εξαιρετικά επιφανειακό και εύκολα αποκωδικοποιήσιμο.  Αυτό που λέμε εσωτερικότητα του ανθρώπου, πρέπει να βρίσκεται στην επιφάνεια, καλύτερα θα ήταν να μην υπάρχει καθόλου.
Ο μοντέρνος άνθρωπος, άσχετα αν αυτός είναι Κινέζος, Έλληνας ή Ευρωπαίος, χρειάζεται να έχει αποκοπεί από τον εσώτερο εαυτό του, να τα αντιμετωπίζει όλα σ' ένα επίπεδο επιφάνειας, αμεσότητας αντανακλαστικού, έτσι που τέτοιες κορυφαίες στιγμές του βίου όπως ο γάμος, ο θάνατος, η τεκνοποιία, η βάπτιση, αλλά και στιγμές της καθημερινότητας, να μην είναι δυνατόν πλέον να νοηματοδοτούνται εσωτερικά, να μην μπορούν να φέρουν ένα ειδικό βάρος ικανό να βαστάξει το νόημα της ζωής του ανθρώπου, αλλά αναζητούν απεγνωσμένα καταφάσεις ύπαρξης.
Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει η πανδαιμόνια Αγορά. Εκεί βρίσκεται η τρομακτική της Δύναμη.
Κάθε φορά που κάτι κάνουν ή λένε οι Αγορές λαμβάνει τέτοιες διαστάσεις, επειδή ακριβώς εφάπτεται αυτής της άνευ όρων παράδοσης του ανθρώπου, μετά τον θάνατο του Θεού και της κατάπτωσης των ιδεολογιών του 20ου αιώνα.

Από τη στιγμή που το "ιδιωτικό" έγινε ένας χώρος ρηχότητας και ατομικισμού -αφού πρώτα αναγορεύτηκε σε απόλυτη αξία και απέτυχε- για να διασώσει την λειτουργικότητά του, που είναι η γόνιμη αντιπαράθεση κοινωνικού - ατομικού, το άτομο αναδιπλώνεται και αναζητά στις Αγορές, ότι καταστατικά λάμβανε από την κοινωνική θέσμιση. Η Αγορά ανέλαβε να αναπληρώσει το κενό που δημιουργήθηκε,  το φενακίζει, το κάνει να μην φαίνεται. Ως μηχανισμός της άπειρης δυνατότητας, παρεμβαίνει αποκαθιστώντας την έλλειψη νοήματος, ανανεώνοντας διαρκώς τα προσφερόμενα προϊόντα, καινοτομώντας.

Η έννοια της καινοτομίας θεωρείται βασικό προσόν της επιχειρηματικότητας, ένα εργαλείο ικανό να παράγει κέρδη σε όλα τα πεδία του οικονομικού. Μια έννοια επικίνδυνη καθώς υπονοεί την εις άπειρον κατάτμηση και παρέμβαση σε μια όλο και πιο μικρή κλίμακα του επιστητού.
Μαζί με τον γαμο-τουρισμό, έχουμε τον θρησκευτικό, τον συνεδριακό, τον γαστρονομικό, τον εκπαιδευτικό, τον θεραπευτικό, τον σεξοτουρισμό και ούκ έστιν αριθμός.
Μια στρατιά εξειδικευμένων...ειδικών και μια απειρία προϊόντων, κατατέμνουν και αποκωδικοποιούν, απαριθμούν και απλοποιούν τον άνθρωπο. 

Σκοπός το κέρδος και ο απόλυτος έλεγχος, μέχρι την πιο προσωπική στιγμή, μέχρι την πιο εσωτερική χαρά ή θλίψη.

Έτσι καταρθώνεται το ακατόρθωτο: η χαρά μας να γίνεται χαρά τους και τούμπαλιν. Έτσι διαχέονται τα όρια, οι σκοποί τους γίνονται σκοποί μας, οι πολιτικές τους γίνονται πολιτικές μας.

Ο Κόσμος ως ενότητα και ως διαφορά και ο άνθρωπος μέσα σ' αυτόν ως ικανός να συλλάβει το δυναμικό πλέγμα έχει χαθεί.

Όλοι πανηγυρίζουν γι' αυτό: για τον απόλυτο ευτελισμό.