Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πραγματικά αγωνίζονται και αγωνιούν για να φτιάξουν μια καλή και ευτυχισμένη ζωή... Να έχουν αρκετά ή και πολλά χρήματα.... Να έχουν ένα σπίτι δικό τους, μπορεί και δύο για εναλλαγή.... Να έχουν ένα ή και δύο αυτοκίνητα... Να έχουν μια δουλειά που να τους αρέσει... Να βρίσκουν ενδιαφέροντα και συναρπαστικά πράγματα να κάνουν.... Να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους.... Να έχουν έναν σύντροφο που να τους αγαπάει και να τους καταλαβαίνει.... Να έχουν υγεία.... Να έχουν φίλους και ένα ή δύο καλά παιδιά...
Προσπαθούν να επιτύχουν ένα σύνολο πραγμάτων, το οποίο, αν ποτέ και αφού το επιτύχουν θα το ονομάζουν ... η Ζωή τους... και θα το κυκλώσουν όπως ο δάσκαλος στο τέλος του πίνακα κυκλώνει το αποτέλεσμα που προκύπτει ως λύση μετά από μια μακρά εξίσωση....
Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι όλες αυτές οι απαιτήσεις για μια καλή ζωή, που αποτελούν λογικές επιδιώξεις κάθε εχέφρονος σύγχρονου ανθρώπου, μπορεί να κρύβουν μια καλά κρυμμένη υποψία...
Μια υποψία που θα πρέπει να μην έρθει ποτέ στην επιφάνεια, που θα πρέπει να μείνει κρυμμένη, και συνήθως αυτό γίνεται .... Ότι, δηλαδή αν ζωή, όπως πολλές φορές συμβαίνει, δεν είναι τόσο καλή, αν είναι άδικη, αν είναι δύσκολη, αν είναι στερημένη, αν είναι σπασμένη σε κομμάτια, αν είναι μια κακή και δύστροπη ζωή, αν είναι μίζερη, αν είναι άρρωστη.... τότε αυτή η ανοίκεια ζωή θα κατορθώσει, ως ένα είδος αντανακλαστικού να ξυπνήσει το κοιμισμένο τέρας μέσα τους, το κομμάτι εκείνο το ανεξημέρωτο, αυτό που υπάρχει κάτω από όλα τα ψιμύθια και τις εκλογικεύσεις και θέλει μόνο μια αφορμή για να βγει στην επιφάνεια.... Θα αποδειχθεί δηλαδή ότι οι ίδιοι είναι κακοί, είναι άδικοι, είναι άρπαγες, είναι εγωιστές, είναι δύστροποι.... είναι τέρατα που ανταποκρίνονται κατ' όμοιο τρόπο σε μια τερατώδη ζωή.
Αυτό όμως είναι πολύ βαρύ πλήγμα για την αυτοεικόνα τους, είναι η ακύρωση όλων των προσπαθειών τους και μια οδυνηρή ήττα του ναρκισσισμού τους....
Προκειμένου, λοιπόν, να μην έρθουν ποτέ σε επαφή με το σκοτάδι που κουβαλάνε οι ίδιοι μέσα τους, να μην αναμετρηθούν ποτέ με την άγνωστη και απρόβλεπτη πλευρά των πραγμάτων, ή παραμένουν αδρανείς βρίσκοντας διάφορες ευσεβείς δικαιολογίες, ή αναζητούν τις τέλειες συνθήκες, προσπαθούν να τις δημιουργήσουν, να ελέγξουν τα πράγματα της ζωής, να τα φέρουν στα μέτρα τους..... ο κόσμος τους θαυμάζει και οι ίδιοι θαυμάζουν τον εαυτό τους, για όλα τούτα.
Το κίνητρο για την επιδίωξη μιας "καλής" ζωής που, ή δεν πραγματώνεται ποτέ ή πραγματώνεται εδώ και εκεί σε διάφορους "καλούς" και επιμέρους στόχους, είναι η απομάκρυνση από έναν κακό εαυτό που δεν θέλουμε να ξέρουμε ότι υπάρχει... γιατί είναι εύκολο να είσαι "καλός" όταν όλα είναι καλά... ή όπως πρέπει, όταν όλα είναι εντάξει....
Τι γίνεται όμως όταν δεν είναι;....
Τι γίνεται όταν η ζωή δεν κυκλώνεται ως το αποτέλεσμα μιας εξίσωσης στην άκρη του πίνακα, αλλά παραμένει ανοιχτή και δίχως λύση;....
Τι απαντάμε τότε;
Αν αγαπήσουμε χωρίς να μας αγαπήσουν, αν κοπιάσουμε χωρίς να ανταμειφθούμε....αν μας φερθούν σκληρά, αν μας εξαπατήσουν, αν δεν μας καταλάβουν, αν διαψευσθούμε....
Αν η ζωή, όπως συνήθως, δείξει το άλλο το κακό, το θηριώδες της πρόσωπο, εμείς τι πρόσωπο θα δείξουμε;
Τι επιλέγουμε, τότε;
Αν η ζωή είναι αυτό που είναι... Τότε,
Ποιός είναι καλός και ποιός είναι κακός;
Σε αυτά απαντάει το μήνυμα του Χριστού στον κόσμο, αυτή είναι η Νίκη Του, διαχρονικά στους αιώνες...
Εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι της ανθρώπινης ελευθερίας.
Προσπαθούν να επιτύχουν ένα σύνολο πραγμάτων, το οποίο, αν ποτέ και αφού το επιτύχουν θα το ονομάζουν ... η Ζωή τους... και θα το κυκλώσουν όπως ο δάσκαλος στο τέλος του πίνακα κυκλώνει το αποτέλεσμα που προκύπτει ως λύση μετά από μια μακρά εξίσωση....
Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι όλες αυτές οι απαιτήσεις για μια καλή ζωή, που αποτελούν λογικές επιδιώξεις κάθε εχέφρονος σύγχρονου ανθρώπου, μπορεί να κρύβουν μια καλά κρυμμένη υποψία...
Μια υποψία που θα πρέπει να μην έρθει ποτέ στην επιφάνεια, που θα πρέπει να μείνει κρυμμένη, και συνήθως αυτό γίνεται .... Ότι, δηλαδή αν ζωή, όπως πολλές φορές συμβαίνει, δεν είναι τόσο καλή, αν είναι άδικη, αν είναι δύσκολη, αν είναι στερημένη, αν είναι σπασμένη σε κομμάτια, αν είναι μια κακή και δύστροπη ζωή, αν είναι μίζερη, αν είναι άρρωστη.... τότε αυτή η ανοίκεια ζωή θα κατορθώσει, ως ένα είδος αντανακλαστικού να ξυπνήσει το κοιμισμένο τέρας μέσα τους, το κομμάτι εκείνο το ανεξημέρωτο, αυτό που υπάρχει κάτω από όλα τα ψιμύθια και τις εκλογικεύσεις και θέλει μόνο μια αφορμή για να βγει στην επιφάνεια.... Θα αποδειχθεί δηλαδή ότι οι ίδιοι είναι κακοί, είναι άδικοι, είναι άρπαγες, είναι εγωιστές, είναι δύστροποι.... είναι τέρατα που ανταποκρίνονται κατ' όμοιο τρόπο σε μια τερατώδη ζωή.
Αυτό όμως είναι πολύ βαρύ πλήγμα για την αυτοεικόνα τους, είναι η ακύρωση όλων των προσπαθειών τους και μια οδυνηρή ήττα του ναρκισσισμού τους....
Προκειμένου, λοιπόν, να μην έρθουν ποτέ σε επαφή με το σκοτάδι που κουβαλάνε οι ίδιοι μέσα τους, να μην αναμετρηθούν ποτέ με την άγνωστη και απρόβλεπτη πλευρά των πραγμάτων, ή παραμένουν αδρανείς βρίσκοντας διάφορες ευσεβείς δικαιολογίες, ή αναζητούν τις τέλειες συνθήκες, προσπαθούν να τις δημιουργήσουν, να ελέγξουν τα πράγματα της ζωής, να τα φέρουν στα μέτρα τους..... ο κόσμος τους θαυμάζει και οι ίδιοι θαυμάζουν τον εαυτό τους, για όλα τούτα.
Το κίνητρο για την επιδίωξη μιας "καλής" ζωής που, ή δεν πραγματώνεται ποτέ ή πραγματώνεται εδώ και εκεί σε διάφορους "καλούς" και επιμέρους στόχους, είναι η απομάκρυνση από έναν κακό εαυτό που δεν θέλουμε να ξέρουμε ότι υπάρχει... γιατί είναι εύκολο να είσαι "καλός" όταν όλα είναι καλά... ή όπως πρέπει, όταν όλα είναι εντάξει....
Τι γίνεται όμως όταν δεν είναι;....
Τι γίνεται όταν η ζωή δεν κυκλώνεται ως το αποτέλεσμα μιας εξίσωσης στην άκρη του πίνακα, αλλά παραμένει ανοιχτή και δίχως λύση;....
Τι απαντάμε τότε;
Αν αγαπήσουμε χωρίς να μας αγαπήσουν, αν κοπιάσουμε χωρίς να ανταμειφθούμε....αν μας φερθούν σκληρά, αν μας εξαπατήσουν, αν δεν μας καταλάβουν, αν διαψευσθούμε....
Αν η ζωή, όπως συνήθως, δείξει το άλλο το κακό, το θηριώδες της πρόσωπο, εμείς τι πρόσωπο θα δείξουμε;
Τι επιλέγουμε, τότε;
Αν η ζωή είναι αυτό που είναι... Τότε,
Ποιός είναι καλός και ποιός είναι κακός;
Σε αυτά απαντάει το μήνυμα του Χριστού στον κόσμο, αυτή είναι η Νίκη Του, διαχρονικά στους αιώνες...
Εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι της ανθρώπινης ελευθερίας.
Εξαιρετικό!Και πράγματι οι κοινωνικοί αυτοματισμοί ανά τους αιώνες θεωρούν ελίτ λαού και κλήρου τον καθωσπρεπισμό των ''νοικοκυραίων'' ή εκλεκτών.Γιατί η θρησκεία Του έγινε κοσμική εξουσία. Κι ο Χριστός θαρρώ πως σεργιανάει στις βαθιές ψυχές τις περιθωριοποιημένες τρόπον τινα και ματωμένες απ΄τη ζωή κι όχι στους περίλαμπρους ναούς και τις φιέστες της γκλαμουριάς...
ΑπάντησηΔιαγραφή